Alle inzendingen over verzachten

In vertedering verzucht fluisterende strelingen over fluwele huid totaan kippenvel. Niets aan toeval overlatend dans ik gerechten in je buik tot vlinders met felle kleuren die liefde schrijven, en geven.…

Dichter waarom luister je naar je dromen naar fluisterwoorden en taal die niet bestaan met de vogels over grenzen vliegen gaan verwacht je dat er echt ooit van zal komen ach geef je niet over aan woorden van waan daar iedere illusie wordt ontnomen aan bestaan zul je nooit kunnen ontkomen realiteit is hard denk daar toch maar aan. Ach dichter…

Als ik het leed van de wereld en de pijn van en onder mensen verzachten kon, wat dacht ik dan, dat ik maar een fabeltje of helend gedicht verzon?…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

ik ken je niet, maar ik zou je Odeth willen noemen je wordt gedragen door velen vaandelend hoog noemen zij jouw namen gaan voorbij aan de pijn die jij onmiskenbaar lijdt ik voel slechts Odeth die mijn bestaan niet belet zij is de stille kracht die mijn leven verzacht…

langzaam drink ik de fles leeg om even mijn pijn te verzachten om even nare gedachtes te kunnen verzachten vragen zul ik blijven houden waarom aan de drank?…

Konden we al het leed maar verzachten. Dat zijn zo mijn gedachten.…

Och, mocht gij haar ontmoeten Verzacht haar droefenis In naam van Hem daarboven Die ook haar Vader is.…

Verlichting omarmd het gedicht van de schaduw in de schemering nu woorden leven verzacht en dauw verdriet illustreert.…

Verzacht mijn lippen met je wang Ontspan mijn handen met je schouders Verwarm mijn gezicht met je vingers Kietel mijn huid met je wimpers Bedelf mijn lichaam onder je ogen…

het hart is de magneet die hersens samenbindt en zenuwstelsel staaft beenderen van staal harde kern van het lijf in het betonnen omhulsel de harde huls schraagt gevoelens flitsen heen en weer gedachten ordenen niet meer slechts langzaam komt de spirit van de wil vrij uit hardend beton vormt stevige ideeen over de zin van lijf…

t Debacle van deze dag is het noemen niet waard, er is geen grond om het op te leggen, zijn handen laat hij ook vandaag gewoon zijn handen verpand aan zijn lijf bloot van aard ontspruit nieuw leven. Hij gaat niets vragen wenst niets hij gaat gewoon zijn weg legt pech en verwachtingen op de juiste plaatsen dromen dichtbij het zachte voorjaar…

Hij trachtte, daar 't leidde tot klachten, door haar te verkrachten z'n leed en z'n lid te verzachten.…

jouw pijn verzacht voel de warmte van mijn woorden voel het vertrouwen voel de kracht misschien kan dit een beetje helpen als het maar... jouw pijn verzacht…

Het wereldse leed heb ik zo naar geest en spierkracht verzacht; en heb zo de weerspannige weerstand in al zijn aardse macht tot een stille aanklacht verzacht.…

Donkere nachten verbergen mijn dagdromen verzacht door de maan…

Niet één die helpt, niet één verzacht.…

spiedende ogen gissen wat die ander heeft verzacht eigen leed…

Alweer herinneringen niet meer dezelfde maar anders door tijd verzacht voor jou niets ik niets meer…

het is niets niets is het wat het ook mag zijn wat was en wat komt dat het de pijn van het zijn verzacht dat het de moeite niet loont dat het niets is en nooit zal zijn…

Als de tijd je heeft ingehaald en je gedachten zijn afgedwaald, naar het licht dat op je wacht, dan is dat wat de pijn verzacht.…

En niet één die het slechte nieuws verzachten mag.…

ogen spreken boekdelen niets verduistert laat mijn blik jou helen verzachtende woorden gefluisterd in deze koude nacht wil ik je laten ontdooien iets wat jouw pijn verzacht gevoelens vastgevroren mens vol met pracht laat je hart spreken ik hou je vast het ijs begint te breken…

Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht. Een toekomst die naar je lacht en je innerlijke pijn verzacht.…

Een gevoelloos gedicht Heeft geen bericht Ook geen hart Die gevoelens opstart Het mist zijn kracht Die de emoties verzacht.…

Een bier van hoge gisting verzacht de pijn van de tijd.…

Ik heb veel geduld ik kan wachten ik ben er altijd goed in geweest in het wachten totdat de omstandigheden verzachten en ik laten blijken kan dat het van mijn kant altijd was 'houden van'.…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken. Ik breek in bij mijn moeder en neem laudanum…

Jij verzacht dan kalm die wrange smaak !…

Als tranen het leed verzachten, van onze offerdieren, in hun laboratoria, dan wil ik een leven lang huilen, en slechts daarom oud worden.…