Alle inzendingen over vijftig tinten grijs

in de bejaardenbieb vijftig tinten grijs, elk een eigen verhaal…

Jan Siebelink - die van dat bed violen - Schreef ook zijn eigen Vijftig Tinten Grijs En raakte nadien stevig van de wijs Dus Een Vandaag was koren op zijn molen Nee, meer reclame kon hij niet verlangen Maar hoe het met zijn crisis zat bleef hangen…

Hij was een man van fifty schades of grey Zo had ze tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

door stad dorp en ommeland miljoenen voetstappen tredend wandelen of marcheren vier dagen lang meisjes jongens vrouwen en mannen van pubergroen tot vijftig tinten grijs waar wandelend hun voeten spreken schijnt de zon of brandt zij zengend daar waait briest of stormt een wind giet het met bakken uit de hemel als niet miezerend druppelt de…

zij heeft wat vrienden aangeschaft, een doos vol met port een warme slaapmuts met vijftig tinten vrij donker grijs en een zalige uit de kluiten gewassen wilde bras zo eentje voor op het nachtkastje!…

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

tinten liefde…

Hij boeit haar weer Hij weet haar weer een keer te raken Hij boeit haar weer Al doet het haar soms wel wat zeer Je kan haar botjes horen kraken Je voelt de klemmen en de haken Hij boeit haar weer…

Daar liep ik in een luchtaanval tinten grijs niet te vermijden Deze wolken als nooit tevoren vlogen me met hagel om de oren Het werd nog voor er iets zou bloeien een gevecht in plaats van stoeien…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante narigheid, vandaar dat ik stil dichtend prijs dat schitterende, zij het doorgaans natte, grijs.…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

een kleurrijk aquarel verbeeldt in vele tinten grijs de zwarte en de witte kanten van de ziel en laat zien hoe kwetsbaar we in wezen zijn…

Geef God, aan alle tinten grijs gelaagd gelegd vanaf de Nieuwe Maas de juiste afglans mee en zegen de grijsgelaagde werkelijkheid van Rotterdam.…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

Gemengd gevoel in mij als we bij het graf staan ik heb mooie bloemen bij en steek een kaarsje aan Ik had ze niet verwacht de vrienden tot ik ze zag hebben eraan gedacht jouw vijftigste verjaardag Bijna allemaal vijftig jaar fijne vrienden lange tijd oudere mannen grijs haar vriendschap zonder spijt Vijftig jaar haalde jij niet toch…

Wij doen het niet in vijftig tinten onze kleurschakering is pastel, terwijl het gebrék aan macht opvallend overheersend is Wij voelen de in jaren slechts op basis van gelijkwaar- digheid ons ooit ingegoten met de paplepel vrijheid en gelijkheid, zeker in geest helaas moeten wij dit jaarlijks quoten ooit was, is en is geweest…

Wolken stapelen in vele tinten grijs aan de horizon 'n klein bootje Tussen hemel en aarde een immens grote zee deinende beweging lichtgroen tegen grijs Niets blijft hetzelfde ontelbare schelpen waartussen 'n krab rent voor z'n leven als voetstappen verdwijnen…

Nu ik een man van bijna vijftig ben, En ’s ochtends ik mij naakt sta af te drogen, Dan sla ik soms de handen voor de ogen, Een dikzak? Nee, maar ook geen ranke den. Toch roep ik, vol met rimpels, grijs en kaal: “Lang leve, ’t Onbereikbaar Ideaal!”…

Dat ze nog wil weten voor straks voor later weer weten hoe het was hoe elke ochtend de bergen verschijnen vanachter sluiers van mist hoe zon duizenden spiegels tovert over het vlakke water onder een cielo van vijftig tinten blauw de geuren van oleander en jasmijn de smaken van gelato dat ze niet wil vergeten hoe avond hier geruisloos…

grijs gedekt tegen de weg erheen wordt hemel gezegd…

Het flauwe middagzonnetje achter een dunne wolkenlaag laat z’n licht schijnen op de kalme branding van de zee even geen uitbundigheid van zon, zee en strand; gezien vanuit het heelal neigt de aarde grijs en grauw maar wie goed kijkt doorkijkt en doorvoelt ziet minstens 50 tinten grijs Jan Jacob Krediet, schrijverij Peter van der…

Die mijn wereld weer duizend tinten grijs laat worden. Want het antwoord is gegeven. Veel geluk en doe haar de groeten.…

Een regensluier beweegt door ongesloten luiken kust de tijd, beklopt het grijs tinten van een ander jaargetij. De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

Ik schreeuw wit Ik schreeuw zwart De kleuren zijn vergeten Die waren er maar even Ik zou ze kunnen zoeken Maar dat deed ik al zo vaak Het enige wat ik vond Waren diverse tinten grijs Die kleuren nu mijn leven Maar vast niet voor altijd Want ooit zal ik dit vergeten En hopelijk zeg ik dan: Die kleurloze periode was er maar voor even…

Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik dan bedroefd soms dagenlang ben ik dan moedeloos en wacht ik dan op het scheuren van het grauwe grijs, het opnieuw gebeuren.…

laat mij in tinten van aarde en zee voorbij de honderd kleuren rusten in het grijs van de avondschemer en in het zwart van de nacht laat mij vanuit het tepelvormige midden draaiend en cirkelend in eenvoud mijzelf verhalen de zee is mijn oor en het zand - mijn zinnen al het andere gaat mij niet aan…

In vijftig tinten speculeer ik, hoe en wat, waar en wanneer, waarom en hoewel. Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes. Voor geen huwelijk, geen gelofte, geen gemeenschap halten zij. Grijze liefdes gaan ver, en vergaan bij de dood.…

vijftig vijftig jaar als je het zegt - zo - klinkt het een hele tijd vijftig jaar vijftig vijftig jaar als je terugkijkt - nu - als een handvol zand - miljoenen momenten ontelbare seconden - zo maar vergleden vijftig vijftig jaar als je stilstaat - even - de tijd van toen overdoen - in gedachten - de peuter- en kleuterjaren…

Dit grijs is vele tinten rijk geeft dat nou geen brede kijk?…