Alle inzendingen over vlekjes

(tanka) Geelgroene bladen van lelietjes der dalen brengen in het bos licht opbeurende vlekjes op triest, gevallen herfstloof.…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

Trek de eerste uit, de tweede en nog een paar elke dag Misschien denk je dan verven is beter en je probeert wat vlotte kleuren en je kijkt vaak in de spiegel Dat is het dan Tot je lege vlekjes krijgt waar een grijze haar niet opvalt Tenslotte trek je de laatste uit…

WAO of NPS snel zaken doen het worden vlekjes op het blazoen. Het land ligt nu even roerloos zonder kabinet. Alle plannen worden na de barbeque op het Binnenhof in de koelkast gezet.…

ik keek naar rimpelhanden afgezakte ribbelkousen in blokpantoffels dat zou mij niet gebeuren ik bleef toch altijd kind dacht ik in mijn onschuld toen werd ik zelf een oma met kwaaltjes en met vlekjes het hollen was gedaan zo rollen schakels door mijn kleinkind wordt een opa diefje met verlos…

getekend door je moeder Rode vlekjes in je hals Alleen daar als je hart spreekt Je witte tanden netjes op een rij rechter in het gelid dan jij Je sterke ranke handen Wanneer voelen ze aan mij?…

Het bos glanst, is dof: zon en schaduw krioelen als vlekjes dooreen. Onder de bomen bedekt verzonken schemer een slingerend pad. Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

je wil niet weten hoeveel mensen hoeveel zoutjes aan het hete strand in één dag eten op hun stoelen lakens matten of gewoon op zand witte uitslag op de huiden in vette vlekjes als bij kaas gesloten oogleden dicht gepekeld in scheveningen zeggen ze laconiek die zijn gaar voor de visfabriek…

De vlekjes op de muur vertellen geen verhaal, ik hoef ze niet te tellen in mijn slaap ben ik al verloren. Een eenzame kat, violist in een donkere nacht en in mijn hoofd een alledaagse vreemdeling.…

De poetsvrouw neemt het stof op en zingt een blauwe maan houdt haar staande en alleen er schuilt naast dit lied een duidelijk perspectief in haar gebaar, een bijna geruststellend ritueel ze lucht de kamers, weg alle geurtjes, alle vlekjes gewoonte, alle stof tot nadenken of buitenwaaien gedoemd.…

Straks raak ik jou ~ als ik je schouders heb gestreeld, gekust, aanbeden, je buik, je borst, je hals, je benen, je haar en de vlekjes om je armen, jij mij - zoals je zo vaak iedere keer ietsje anders datzelfde op kan roepen, de vorm van elke borst, heup, bil omringt, mijn lippen - nog net kunnen zeggen - ~ kwijt ~…

kleine vlekjes duisternis regisseren de bewegingen op het kruidnagelende kruispunt, ik prefereer liever de ondergrondse het is wat zachter en heeft de geur van lavendel de drukte boven maakt grote gaten die gevuld zijn met ontelbare stemmem en beelden die dogmatisch mijn rust verorberen al is het wel dat mijn diafragma me nog leidt…

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

in de verre verte witte vlekjes elke vlek is een schaap je angst is te groot om in slaap te vallen de slaap die teveel lijkt op de witte dood in bitterkoude grond te jong ben je nog om te oefenen met de dood nauwelijks 19 je kreeg geen tijd om het sterven te leren in het harde licht sterf je van honger…

Weet je nog naast de kerk Onder de berkebomen Was ik verliefd op jou En jij niet minder Met je zacht fluwelen jurkje Rood met zwarte vlekjes en streepjes wit en zacht wij zoenden en het mos achter de heg smolt tot een zacht bed helaas in de schaduw verkoeling en het rechte pad doofden hartstocht maar liefde bleef tot je Kees riep toen…

Een vlekje op het raam Kijkt je aan met verstomde verslagenheid Je hebt 'm gemist Keer op keer heb jij je vergist Bij de cirkelende vegen die te gehaast zouden bewegen Gedoemd om vlekjes als deze te missen Troebelheid gebiedt je om te denken Over vegen, cirkels, transparante ramen Mensen die ooit binnenkwamen En zagen Dat er gemist werd…

ik weet nog dat we ooit kauwgom en andere niet fysieke dingen deelden als ziektes de kleur in je haar de vlekken om mijn mond na een bord spaghetti de vlekjes op je zonnemelk witte huid details die een schilder niet bedenken kan tenzij de onze die ons schildert met mijn hand die het blikje cola iets te schuin houd je blik in mijn ogen…

Doorschijnend helder zoekend licht breekt door een donkergrijze wolkenlucht en raakt de ondoorgrondelijk diepe zee een levend aquarel rijkt naar de horizon Witte driehoekjes als willekeurig verspreidde vlekjes bewegen wiegend over het water koersen naar de oneindige einder en verdwijnen langzaam uit het zicht Een stevige bries verjaagt…

hoe licht was ik wel niet getint destijds als lief klein kind okselfris nog en in de knop mocht ik al vast aan een lijntje rond de boom huid in de zon die schroeide al dat bloot na een poosje pijnlijk rood ze zeiden zieltje arm kleintje er kwamen toen vlekjes op mijn hoofd armen en benen ik hield me meteen al groot liet het bij diep…

Mijn tranen van krampende eenzaamheid druppen, ze maken tijdelijke vlekjes op het grijze marmer. Ik probeer met je te praten, maar mijn keel stokt. De verwelkte bloemen van de achtergelaten groet neergelegd door gewoon met hun leven doorgaande andere mensen, maken dat ik me nog eenzamer voel. Wat moet ik toch nou…. zonder jou………

ze stond achter het raam het was alsof ze gedag zei ze wreef met een doekje de vlekjes weg tussen haar en mij ik bleef staan en keek mijn hartje ging onstuimig te keer ze tuitte, alsof zoenend, haar lippen en zei "dit is glassex, meneer" maar ik hoorde slechts "sex, meneer" ik knikte en riep "een half uurtje" wist ik dat ze aan…

. ------------------------------------------ Mouches volantes - bewegende vlekjes die meedraaien met de ogen.…

je ’t gevoel dat door je kamers waart niet vrij met vlekjes kan betichten van welgemeende poëzie immers, zonder sproetjes op zijn bekje is de giraf maar licht vervormd paard met een wel h e e e e e e l lang nekje…

IJl rijzen blanke berken, als boeketten Van trillend zilver, op een lucht die blauwt, Uit blonde grond, vol groepjes eikenhout, Die tegen 't blauw roodbruine vlekjes zetten.…

Gaatjes in een wit kiezeltje, bespikkeld met bruine vlekjes. Vluchtig als lucht, licht als dons. Ze kleven als spiderman aan de muur, plakken tussen je vingers, Smaken naar suiker als je likt, kraken als knieën, strelen je tong.…

Kijk eens in de spiegel naar je kop, rimpels, vlekjes, noem maar op. Gelukkig ben je niet alleen, zie maar al die oudjes om je heen. Wel zie je de charme van het ouder zijn, een rijpingsproces zoals bij goede wijn. Plus heel wat levenservaring en verstand en dat mag met GROTE DIKKE LETTERS in de krant.…

ze noemde haar Gitje het katje was zo zwart als git met hier en daar wat vlekjes die waren prachtig wit als ze ’s avonds heerlijk lui genoot van de tv lag Gitje op haar schoot en keek gezellig mee Gitje mocht niet naar buiten voor het katje was dat pech maar ze woonde nou eenmaal aan een hele drukke weg maar op een dag gebeurde het…

niets beweegt, in het stiltebeeld van vlekjes in miljoenen kleuren groen, met witte, gele, rode spaarzaam uitgestrooide stipjes bloem niets beweegt het stille zilverwaas van haast afwezig water, net verlaten door de avondschemering van vermiljoen niets beweegt niets te horen nergens in de Oostgracht leven op dit schemeravonduur, waar…

bomen in het licht van de rode ondergaande zon wat een prachtig silhouet witte sneeuw op struiken in de winter terwijl de zon even door de wolken kiert een meisje in een roze jurkje met strikjes dat om haar heen zwiert de heerlijke geur van de paarse lavendel die in de tuin uitbundig bloeit een klein zwart katje met witte vlekjes…

Nee, zei hij, je gaat maar naar het ziekenhuis, dáár moet je met dit soort vlekjes zijn. Een afspraak was dan ook snel gemaakt, ze kon dezelfde week al komen,een schraapseltje werd van het vlekje afgenomen. Een paar weken zou 't duren voor men wat meer vertellen kon, maar dat klopte dus niet.…