Alle inzendingen over vogels, ochtendzang

Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen als rouge van de dag.…

Dat had ik dus mooi kunnen dromen want bij het eerste ochtendgloren waren mij alle woorden al ontnomen en kwamen de vogels mijn tekst verstoren. Nou zijn er voor en dichter ergere dingen dan verstoord te worden uit zijn dromen door een koor van vogels die uitbundig zingen hem klankrijk noden uit zijn bed te komen.…

Ik wil de vogels niet zien vliegen niet luisteren naar hun ochtendzang ik wil de mensen niet bedriegen met vrolijkheid want ik ben bang De eenzaamheid komt aangedreven zo'n mooie zonnedag doet pijn waar mensen vrolijk samenleven en waar ik niet meer bij mag zijn!…

zo zon, 's morgens je lach, beminnen de wind in je naam op speelse armen pasgeboren de krokusstilte de tijd rond dauw mijn hart, het linnen de regen, zo goud je haren vol vogels de ochtendzang van vier seizoenen mijn liefste uur zo zonder haast je ogen ademen vlinders op bloemen ik dans met jou verbonden vleugels een…

Vogelzang rondom In dichterlijke vrijheid Dag opent deuren. Hoe verrassend het is om te ontwaken met een live optreden en rijk repertoire in vogelzang vroeg in de morgen waarin ieder van hen voorbeeldig en vermakelijk poëzie performt in verschillende klanken en kleuren van waar einde nog niet is gekend. Bij het aanbreken van de dag…

Maar heden stokte plots mijn ochtendzang... Gewoonlijk stopt men yoghurt in het glas, maar vice versa wordt het nogal kras.…

En vriendelijk klinken tonen van menig vroege zangers vanuit het lover van de bomen of roep van buitelende vogels in ‘t veld of ginds in ’t water en ’s avonds sluit de nachtegaal.…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

lange lig achterover beverig op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

Ik ben nergens echt alleen als mijzelf: altijd – wacht hij weer op mij.…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

Dat ze op eenzame hoogte de koers blijft volgen met een bestaan waarin zij gezelschap krijgt van bruisende kruisende en ruisende vogels terwijl dagen en nachten voorbijscheren Bovendien leidt ze een eigen leven vol overgave en strijd; ver weg van alle drukte.…

Op de voedertafel buiten kwam een kleine roodborst eten. Hij ging niet weg, hoewel hij mij zag staan. De mussen slaan steeds op de vlucht, wanneer ik voor mijn venster sta. Hij pikte rustig verder, het was zijn eer te na. Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, alsof ze zeiden: “Ik…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel heur zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen. De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre, De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen, En hel schalt…

Ik heb je gezicht ontmoet het ging naast mij zitten Grote vogels klapten hun vleugels uit en ik greep me vast aan hun poten Langs heuvels langs dalen vlogen wij te snel voor mij te langzaam voor jou je ogen raakten het wit van de maan en je overdenkingen waren niet meer te peilen…

Daar is een fijn gekwetter in de lucht Van vele vogelkelen, Mij blijft dit lichte vogelengerucht Alwaar ik ga, omspelen. Het is het tjilpend lief geluid, Het fijn gepiep van mussen, 't Is nu en dan met ver gefluit Een merelstem daartussen. Het is het zacht en blij gekweel Van mezen en van vinken, Die even soms uit vrijer…

Gevlogen vogels Tussen aarde en heelal Zoek het hemels licht…

De vogels in het stedelijk luchtruim schrijven een winterbrief aan de mensen in de straten. Cirkelend op het witte blad van de hemel zijn zij hun eigen letters, veren en kraakbeen. Al hun zinnen beginnen met uitroeptekens. De taal der vogels is vol gevleugelde woorden. Weinigen kunnen hun kraaienpoten lezen.…

Eenzame vogel hoog in de lucht vliegt hoger en hoger voor zichzelf op de vlucht Geen wolkje te zien alles helder en zacht maar voor zijn eenzame ziel is het donker en zwart Hij heeft alles gezien vloog overal heen maar waar hij ook kwam hij was altijd alleen Er komt geen einde aan zijn eeuwige vlucht want zijn vrijheid ligt hoog…

Een fikse vogel Gaat bijna zo gauw als een kogel; Doch in zijn kooi Vliegt hij nooit zo ver of zo mooi. Zijn jassen en japonnen, enfin al zijn kleren, Noemt een vogel: 'mijn veren'; En een kanarie heeft heel veel Van een jonge juffrouw in 't geel.…

Als mijn snavel dan kon praten dan zou ik de hele wereld vertellen hoe het voelt om een vogel te zijn: vrij.... ik kon vertellen hoe mooi de wereld was de warmte van de zon mijn lichaam streelde de zee hemels blauw de wind die mij deed vliegen en dat allemaal door JOU.…