Alle inzendingen over vogels/mensen

midden in de wiede leegte drie kolken langs een pad getuigen wat stormvloed vermag teweeg te brengen drie dijkdoorbraken slepen een peilloos diep gat kolken bleven bomen er omheen ankerplaatsen voor vogels, mensen in de uitgestrekte kleilanden van de wiede leegte bij Midwolda vertelt na de binnenzee die de Dollard was de mensen…

Gevleugelde vrije vogels. Mensen met een blijmoedig hart. Zij zoeken de hemel te bestormen. Een gedreven hartstocht voor een innig vuur dat nimmer tot aardse meester bad. Gevleugelde initiatieven vliegen hun koers op eigen wijs. Zij bouwen met gouden kelen hun eigen hemelpaleis.…

De deur blíjft open, mensen roepen mij, reiken mij de hand, ik loop naar hun toe. De deur gaat dicht... maar wel àchter mij... mensen leiden mij gevoel dat ik droom.... Ik vóél me vrij, vrij in mezelf... mensen om me heen... ik zíé ze weer.... Ik bèn vrij... ...vrij als een vogel, mensen praten, lachen, ik doe met ze mee!…

Dat denken vele mensen. Jammer en helaas. Mensen bezitten de aarde nu. Dieren zijn van ouder tijden. Vogels hebben afgedaan. Mensen zijn de baas. Denken we.…

zij omvatte ademloos mijn huid ik had geen lucht meer voor vocalen maar in de bellen die stegen en daalden kon men mijn boodschap uitstekend vertalen er was geen huis we stroomden in en uit al naargelang de stroming en stemming van de zee nooit waren wij alleen vissen zwommen net zo gebonden als vogels vlogen in hun rijk alleen…

het weer is zomers de vogels zingen luidkeels mensen zijn vrolijk (foto gemaakt in eigen tuin)…

brengt ons echt geen vrijheid want Hij snijdt alleen de vleugels af bij vogels Hij schept mensen zonder mond Het meisje vroeg: Wat betekende de die droom?…

zij draagt het vreemde vogelpak met charme weet geraffineerd dat aan haar verenkleed wel iets ontbreekt vliegt koket de hoogste baan om liefde te gaan delen haar glijvlucht is het godsgeschenk voor naamloos velen…

Bomen wuiven westenwind buigen over ieder mensenkind dat bij hen wat luwte vindt waar vogels zich verdringen om genesteld in hun armen de onschuld te bezingen die de aarde zal verwarmen tot de kou, die ooit zal komen hen zal verjagen uit de bomen.…

Water drukt opwaarts zwaartekracht doet ons vallen vogels lachen luid.…

Maar zolang de vogels fluiten en mensen blijven praten met mekaar komt het ooit weer goed……

Mensen zijn zoals vogels zijn, die onbevangen willen vliegen. Een spontane dichter ben ik, die iedereen met gedichten, vrijmoedig bevrijden wil. Angsten, die we in de ogen durven kijken. Mensen, die weer onbevangen vogels zijn.…

Vandaag lunch ik, met een torenkraai. Hij kijkt geduldig toe, terwijl ik op mijn broodje kauw. Wat overblijft eet hij haastig op, omdat horecamensen hem verjagen. Maar kauwen eten graag met mij, omdat ik heel veel van hen hou.…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Als hij niet altijd mijn hand had gehouden, Had ik nooit geluk gekend, en dat heb ik wel, Kan wel echt van mensen houden. Dat is in dit leven een rijkdom, Dat ben ik me wel bewust. Ik doe mijn best God, zie je daar wel , Daar vertrouw ik op want jij Geeft mij rust. jv…

op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in het zand verderop liggen mensen…

hou dat uit oog voor details transparantie wordt niet alleen in beeld maar ook in mensen zelf maar ook in mijzelf raadsels waar je doorheen te kijken ik houd van bijna aan doorzichtigheid ontsnapt fluwelen strengheid ik houd van bijna en van simultaan…

vrijheid vliegt met de vogels mee er midden in en tussendoor heel onopvallend heel gedwee en de vogels vinden het zo fijn ze zijn zo tevree daarom alleen daarom zijn er zo veel mensen die vogel willen zijn…

Hoe verging het hem verder, nu de meeste mensen wakker zijn en naar buiten kijken, naar het grote dak, maar zonder die kleine vogel.…

Als het lang regent blijven mensen maar klagen zingen de vogels…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

Er vliegt een vogel hoog in Pruisisch blauw tussen witte goudgerande wolken. Een vogel wit als sneeuw met groene lauwertak als teken voor de volken Die vogel vliegt over heel de aarde laat de schepping niet vergaan. Land toch schone vogel voor het te laat zal zijn spreek de mensen aan.…

Hersenschimmen op zeker moment vervagen Mensen, nu ook alias Bernlef verdwijnen Die twee vogels aangestipt in blauw slechts vallen op daar hij samen met die vogels de hemel schraagt H.J. Marsman/Bernlef; 1937-2012…

Ze willen me plukken, m'n vleugels afrukken Mensen vallen soms tegen in weer en geen wind Mensen voelen zich anders, ze zijn soms behaarder Het Rijk is nu armer de Rijken zijn rijk maar armer dan een vogel zo vrij in de luchten Ik ben slechts één vogel en ook kogelvrij.…

Als ik uit het raam kijk zie ik de bomen de vogels en de mensen de lucht de straat en ik ik ben binnen ik neem geen deel nu niet later…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Ze willen me plukken, m'n vleugels afrukken, Mensen vallen soms tegen in weer en geen wind Mensen voelen zich anders, ze zijn soms behaarder Het Rijk is nu armer de Rijken zijn rijk maar armer dan een vogel zo vrij in de luchten Ik ben slechts één vogel en ook kogelvrij.…