inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.331):

Geen lucht voor vocalen

zij omvatte
ademloos mijn huid
ik had geen lucht meer
voor vocalen

maar in de bellen
die stegen en daalden
kon men mijn boodschap
uitstekend vertalen

er was geen huis
we stroomden in en uit
al naargelang de stroming
en stemming van de zee

nooit waren wij alleen
vissen zwommen net
zo gebonden als vogels
vlogen in hun rijk alleen

men had of werd gegeten
honger was de beste kameraad
om vief en alert te blijven
de slimste en rijksten de baas


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 13 december 2019


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 83

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)