Alle inzendingen over voortgang maakt uitv

Staan ze ons nu vrij om aan te slaan in steen stelden we slechts vertrouwen in door de eeuwen aan pootjes gehouwen met als kunst vast recht blijven gaan We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van…

verdwaald of zichtbaar gedicht waar ook nog kreten zijn gestaald door beproefde gebruiken hoe duid ik jou, in vredesnaam, dat mijn rozen naar rose ruiken of in wit zijn gebouwd op luchtige stromende stralen die drijven over heldere toppen en neerslachtige dalen gelijk het water het botsen tegen oevers kent maar onbevangen in overgave aan voortgang…

Jouw schaduw hangt over alle meubels: het kastje dat je achterliet staat vol met snuisterijen daar achter in de hoek. De klok ooit nog de trots van oma tikt verder hier de uren vergroten steeds de afstand tot wat je achterliet. Het huis de muren vol verhalen vult zich met nieuwe bloemen van hen die jij nooit zag. Het erf eens zo…

Je zult maar bij het kruishout staan en daar je meester dood zien bloeden, gevangen in je eigen waan; waar haal je nog de moed vandaan om als discipel voort te gaan, je zult maar bij het kruishout staan en daar je meester dood zien bloeden, als zó de storm om ons zou woeden zou 't ons niet beter zijn vergaan, o God, geef ons de richting aan…

is het dan voorbij ligt de klim nu achter mij gaat het verder bergaf richting een grijs dal een open graf waarin leven slechts wacht op het verlossende eind nee het is nog lang geen eeuwige nacht voor ik ga kwijnen verdwijnen als in een dikke mist ontvlamt mijn haard en baart mijn brein verstilde wolken van verwondering word…

mijn moeder is niet meer dat is al even ze heeft lang geleefd was broos van geest, doch in overleven bedreven geaard in schraal zand met gelovige angst onder een streng regiem mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd, wakker gelegen was bang voor woorden van buiten al lang voor het einde heeft…

laten we het ongezeefde verleden ‘toen’ noemen waarmee dit zich onderscheidt van alsmaar voortdurend nu we toch verdwijnen kunnen we, eendrachtig de taal, gebruikmaken van aanhoudend zwijgen om al vergetend ons verlaten voort te zetten later dan destijds is ons toekomend gras bezaaid met onbeschreven blad…

Een licht van fluistering daalt neer op kleine schouders vertelt een mooi verhaal van voortgang door 't heelal. Hun tijd lag nog omsloten bij sterren en planeten maar stuurde steeds zwak licht door diepe duisternis. Na eeuwen stille voortgang kwamen zij flitsend aan lieten een droom ontstaan door vallend uit te gaan.…

Onwetendheid schept angst Angst schept een innerlijke atmosfeer van afgeslotenheid waardoor je de kracht die in je zit en die je opener zou maken niet gebruikt Elke waarheid over jezelf en over de schepping resulteert in innerlijke zekerheid vertrouwen en onbevreesdheid…

die wij maakten…

wij hadden alles al elkaar en het leven eromheen een grote strik om het allemaal te behouden het huis, het strakke pannendak en de tuinen tussen hagen vol gangbare paden waarop we samen voortgang maakten kindergeluiden die soms als jonge honden blaften en die rode zon altijd weer onder op het hoekje van de beukenhaag dat zagen we graag en…

Als je je eigenwaarde en je zelfrespect verbindt aan wat je in de ogen van anderen bent dan moet je je wel vernietigd voelen als je in een kwaad daglicht staat bij anderen Als de indruk die je op anderen maakt voor jou belangrijker is dan wat jij wilt kun je jezelf niet permitteren te weten wat je wilt…

De wanhopige strijd om door andere geaccepteerd te worden in plaats van jezelf accepteren tast je integriteit aan Het maakt dat je jezelf en anderen verraadt Je verkoopt als het ware Je ziel Dit maakt je nog egocentrischer nog geslotener voor anderen voor jezelf en de universele krachten Je besef van leven en…

Soms vertoef ik tussen twee gestaltes door vandaag en morgen het voorgeborchte de metamorfose geheel alleen verbonden een schimmige lijn dat het zich afwikkelt en zichzelf op de buik schrijft en streept het dan door als een loden tong die van onafwendbaarheid spreekt dat het sterft en wat dode dingen met zich meeneemt…

De voortgang der techniek blijkt weer een zegen: Voor iedereen die gaarne autorijdt Biedt het mobieltje de gelegenheid De files te omzeilen op de wegen. Alleen - hoe kan zo iemand erin slagen Die informatie handsfree op te vragen?…

Wanneer trekken we samen één lijn wanneer geven we onze fouten toe want zo verdorven en verrot te zijn het maakt ons mensen toch zo moe.…

Jij bent mijn droom; Gulzig geschapen Mijn lente ontluikend Ontdaan van haar vacht Jij bent mijn visie; Gadegeslagen Jouw schoonheid die schittert Gelijk een robijn Bij dag en bij nacht. Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert…

Kon ik maar zijn zoals de aarde, woordeloos, meeslepend, alles omvattend, temperamentvol of loos,van iets van alles en niets van niets wetend, maar zie wat ik gedwongen ben te zien, de gestileerde tijd van op- en ondergang, hoofdpersoon in eigen overgang, een acteur aan onzichtbare lijnen bewogen in een overladen seizoen zoekend naar…

tot aan de schenen voedt de kleuren die zijn ontloken voor elke onbezwaarde bloem zijn deel het eigenlijke kind dat zich in ieder afvraagt of er termijnen bestaan of die uit het leven terug te kopen zijn, waagt zich tot aan de rand van de put waar zijn beker te wachten staat om in aarzeling te drinken tot aan de levensbron, het maakt…

Er is voor mij geen reden om te klagen Over de gestage voortgang van de dagen; Toch overvalt me soms neerslachtigheid En ook de weemoed, moeilijk te verjagen, Om alles wat voorbij is en voorgoed gedaan.…

ik dans met u, vrouwe van de avond zing de melodie die ons laat bewegen zomaar op het ritme van een ontspruitend lied dat onze beide lijven, getekend door de tijd, even in een blijde voortgang doet verweven…

donzige trekken In thans gelaagd azuur Zoals de maagd Aanvankelijk zonder vlekken Het aardse aantrekt, op den duur Zo wordt de voortgang Telkens, eindeloos Als van zelve uitgedaagd Ik blijf op zoek Naar de eeuwige ranke roos…

dan door,,,,wil dat je een hoger doel vertaalt naar wezenlijke erkenning ik sta mijzelf dat wel eens toe immers over taal en scheppen gesproken, dan ruik je aan het uitzicht, de voortgang,.....je gaat er voor; mijn begeerte is zo geringer van belang…

heden rijm ik mijn verleden maan mijzelf tot rust probeer gister aan vandaag te smeden opdat alles in het smeulend as sissend sust deze dag ben ik met mijzelf en spreek me liefdevol toe versober mijn gang en dromen het maakt me minder moe zal lentelicht spoedig komen?…

het moment bleef gehuld in vooravond onthield zich van voortgang in verzet tegen koers en bakens om het gewicht van hart en ziel en aan het onbewaakte voeteneind lag in een onbetreden land het goede met mate en het ongewisse voorbij de Rubicon…

niets kolommen staan verbeten recht resten van verdorven generaties uitgeproduceerde verwanten wachtend op een reis in het niets opgegraven toont alles zich in realiteit van de wording niet hier alleen, ook ginds samengaan in een episode omhooggeklommen overzien we de puzzelstukken ineenschuiven zuiverheid gaat over in overvloed voortgang…

Simpel plezier maakt rotsen fijn. Hij was een man, Hij zong zijn lied. Wie dat zo kan, vertreedt verdriet.…

Gemorst zoals roestige spaken in het wiel kraken en de as slingerend draait om de behoefte van de voortgang is jouw zadel leeg want de dood boekte je vlucht alvorens je had betaald Ergens een familiair trekje al was je gezicht wat ronder dan dat van mij en telkens als je komst vooraf werd gemeld maakte ik mijn schans wat minder haaks, want…

Wij gaan ongemerkt met onze jaren aan de haal zo’n voortgang wordt gewoon beloond met een dubbele zes al komt het niet daarop aan, grenzeloos gaat vanzelf verder, te weten dat nieuwe jaarringen de rand opzoeken van meer dan het voorlopig bestaan.…

Een ontvanger gelukkig maakt; terstond, ter plaatse hem het recht geeft hiervoor te danken. Dankbaar voor de klankakkoorden dat wij ook vandaag de dag nog menselijk met elkaar verbonden kunnen zijn.…