Alle inzendingen over vrouw is fregat

Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

Met ingebouwde mitrailleurcentrale En om nog speels een frisse neus te halen Gezonken vliegtuigdetèctie-fregatten Zo kan ik als je wilt nog uren doorgaan Totdat je denkt nee niet wéér een fregat We zijn die antigreenpeacejagers zat Maar goed, 't is best, ik hoor wel hoe of wat Onthou wat ik je zei over je dromen Er is één ding dat…

De zon verblindt me: 't is een Frans fregat!"…

Let nu toch een op! Het is pure verspilling Diep in mij een boze rilling Al die olie in't ruime sop En wie ruimt dat nu op? Ik weet dat dat niet gebeurt Het heeft mijn natuur besmeurd Met een laagje vet erop Ik verstik in die dampen van benzeen! Naast mij ook de vogels en de vissen Ach, die kunnen we best wel missen Al sta ik in sarcasme…

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…

gij eeuwig fregat klieft door golven van scheerzeep gestuwd door laken bollende winden alle respect voor haar tuigvorm merkt zij geboor van de paalvorm die zachte onderkant snel wegvreet…

Gemengd op zee zorgt voor gemengd gevoel. De commandant heeft echter veel bezwaren en vindt het vrijuit vozen tijdens varen geen voorbereiding op het strijdgewoel. Dus géén gevrij, géén kus, géén soixante-neuf… voor onze krijgsmacht geldt: ‘make war, not love!’…

Doelloos, dobberend dolen, kapitein op een stuurloos fregat. Tot zij op een dag in het water keek en zichzelf in de rimpeling aanschouwde. Een nieuwe koers ontstond alwaar zichtbaar geworden schoonheid ontvouwde. Zij werd de zon in haar eigen hart, haar sterren in het donker.…

Stille wateren golven tegen het zand ik staar over de rimpels, zongeglanst trachtend je gezicht te ontdekken in de rollende baren op het strand …laten lijnen van schuim de contouren achter van vergeten en verlaten gedachten over de kracht van liefde verzonken als een oud fregat op de bodem van mijn hart.…

Was er veel wat leefde zonder geluid dat sprak alsof ik de zee betrad zonder zeewaardig fregat. Ja zelfs gedachten die mij niet toebehoren vloeien vaker dan eens, al wens ik echt niets te horen, vaker dan eens zacht in ook mijn oren.…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

Terwijl ik netjes nieuwe batterijen In mijn vriendin haar telefoontje stop Belt plotseling mijn beste vriend haar op Die haar verklapt dat hij met haar wil vrijen. Nog voor ik iets kon zeggen tot die schoft Is haar mobieltje toen spontaan ontploft.…

In de verte een wit gewaad, blote voeten op het strand. Vertederend en kwetsbaar zoals zij daar staat en kijkt naar de horizon. Haar blik onverdroten gericht op die einder. Haar ogen dwalen af over de woeste golven. Zij raakt gebiologeerd door het water en ziet al het leven daarin... Voor haar misschien een nieuw begin. Wie weet…

Daar zitten zij, de vier geklofte heren Te toosten, in een opperbest humeur Maar vrijgezelle Mark werd formateur Ik vrees dat het door hem straks gaat verkeren Want wie het aantal vrouwen “bijzaak” noemt Denkt vast dat zij tot “bijzit” zijn gedoemd…

Papa's whiskeygeest komt in mij, het is een droom – die eerst geen droom was.…

In de schaduw der zwellende zeilen verborgen Voor de maan, die de mast op de wateren mat, In de slaap van het licht, tussen avond en morgen, Stond ik, slaaploos, ter reling van 't reilend fregat.…

Echte huiselijk rust is als een mooie kust om veilig aan te landen even niets om handen het vuur dat je blust het kind dat je sust de vrouw die je geloofd het minnen steeds beloofd dus op 't werk al snel wegdromen van 't straks (h)eerlijk thuiskomen…

Zij is lief, liefelijk Zij is natuurlijk zij is natuur zij is leerzaam zij is licht, luchtig, landelijk zij leerde mij veel, heel veel zij is Prinses Irene zij zat in Adieu God van de EO zij met die griezel van den Brink hij dus van die Evangelische 'Onderwereld' hij van 'Dit is Tijs' van de zondagochtend hij ja: Tijs van den Brink…

Al sla je ook als winkelmedewerker Een bierdievegge met z'n allen dood Toch hoef je niet op water en op brood Voor straf daarna te zuchten in een kerker. Dan gaat in plaats van zo'n hardhandig stel Prins Bernhard wel vrijwillig in de cel.…

In het glinsteren van een schitterend licht, werden wij uit sterrenstof geboren. Onze toekomst er toen al opgericht, om voor altijd bij elkaar te horen. Waar jij naar toe zou gaan, zou ik wat later ook komen te staan. En dan het moment dat mijn hand de jouwe raakte, een prachtige bloem, de liefde, ontwaakte. Je mond, je lieve lach, groene…

In het gebied waar dromen leven, en wensen geven, je laten beven, een zoet verlangen, in emoties gevangen, momenten wachten, de daad verzachten, ben ik in gedachten. Ik denk aan jou, aan ons, en hun. En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

Vrouwen moet je behandelen als broos vaatwerk Dan zijn ze als Was in je handen Vrouwen zijn als druiven Je moet ze plukken als ze rijp zijn Je moet vrouwen met respect behandelen Daar krijg je wat voor terug Mannen moeten het juiste pad bewandelen anders vang je een langpootmug…

Het meisje is ver weg en stilaan werd ik een vrouw, en ik vraag u vriend, Wat is de ziel van ons leven? En vriend dit verhaal is echt. Ik zal je nooit vergeten. Maar een toekomst lag in ons verleden.…

*Geen enkele vrouw kan van haar echtgenoot verwachten, dat hij haar evenzeer lief heeft, als toen hij haar minnaar was.…

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot.…

Zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw…

Zwaar is uw last, maar schoon ter schouder; eerst mijn kroost, dan mijn kruis. Jaren gaan snel, doch geen hart wordt ouder, liefde, in uw heerlijk huis.…

Was 't fijn om bij een andere vrouw over mij te klagen? Voelde je je machtig om in mijn onwetendheid je gevoelens te spuien zolang ze maar met je vrijt?! Was dat het dat jou verblindde? Mijn liefdevolle stommiteit terwijl zij jou beminde?!…