Alle inzendingen over waardig

Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven... en te moe ben om te kunnen geven? Man....je zuigt me uit Schreeuwt hard en luid....…

Haar begrijpen steeds weer de moeite loont om schrijdend evenwicht te laten rijpen beloond en steunt op de pilaren van een inzichtelijk gewelf, zij is de waardigheid zelf, waarin ook de omgeving wordt gekroond.…

Laat haar dan in haar eigen beleving zodat ze met waardigheid afscheid kan nemen van het leven.…

Vertrouwen beschaamd, iets kostbaars van me afgenomen, het maakt me niet meer uit, als ze anders geloven, God weet de werkelijkheid, en wat niemand van me af kan nemen, is mijn waardigheid.…

Als ze gevangen zit in het niet meer weten schemer haar omsluit helderheid verdringt laat haar dan in haar eigen beleving zodat ze met waardigheid haar leven kan leven. Paula Hagenaars…

Laat de mensen maar denken wat ze willen Ik ben sterk, ik klauw vuur van me af adem warmte en licht mijn hart in en uit vruchtbaar verbonden met moeder aarde ik voed het leven dat mij alles geeft met druppels maan- bloed, en ik open mij voor wie waardig is de Kracht kent: haar door elke vezel vrij laat stromen…

Van kus tot kust wil ik je beminnen van mond tot monding stroomt mijn liefde over je heuvels en je dalen ja overal voel ik jou de toppen van jouw bergen gaan mijn lippen niets te boven zoals watervallen laten vallen zo laat ik mij op jou bevallen van land tot landing laat ik mijn zoenen stranden tot de bodem van jouw zee zoef…

De rijkdom moog de zucht van lage zielen trekken, En in verbasterd zaad een vuige hoogmoed wekken; De Moed veracht die glans, en ’t geen zijn boezem vleit, Is ’t zelfgevoel der deugd in al heur waardigheid.…

Arm, oud pand De tijd zette zijn tanden in je huid Maakte je blind en monddood Je had nog wel oren naar glas en cement Ik vroeg nog monumentenzorg aan Maar in aanmerking kwam je niet Je baard een verwilderde klimop Kwijl je gekleed in vuil grondvest Scheefgezakt ochtenddauw Binnenin je is het donker, smeek je Om sloophamer of pyromaan…

Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid. Altijd anders en zeer zeker inspirerend. De zee.…

nog in leven schrijf ik je in schaarse tijd mijn dodemansbrief het laatste schrijven van een bijna dode man kort weloverwogen en helder moeten mijn woorden zijn bied me het is bijna zover bied me een vrije doortocht verleen me een vrijgeleide naar Hades’ rijk laat me zacht tot stilstand komen druk als zorgzame custos…

Waardig ging ze, zoals ze leefde en hield tot het laatste de regie in eigen handen!…

Je bent mijn zonnetje aan de hemel Mijn maneschijn bij nacht Mijn lucht, waardig te inhaleren Jij bent mijn sterrenpracht Je bent mijn druppel in de regen Overdag mijn bloeiende Jasmijn Mijn verhaal waardig te vertellen Jij bent mijn eeuwige Valentijn…

Er is een stilte in de manier waarop ik beweeg. Er is een stilte in de manier waarop ik kijk. Er is een stilte in de manier waarop ik huil. Er is een stilte in de manier waarop ik schrijf. Er is een stilte in de manier waarop ik dicht. Er is een stilte in de wijze waarop ik denk. Er leeft een stil leven in mij, telkens als ik een nieuwe…

Snijdende woorden Menselijke waardigheid Gevild tot het bot…

Ja de slimste mens Krijgt waardig kritiek Maar hoort het niet…

Elke lettergreep kan een Haiku waardig zijn op de juiste plaats…

Ja de slimste mens Krijgt waardig kritiek Maar hoorde dit niet…

Veel kredietwaardigheid Europa veel waardigheid Wereld en heel veel aardigheid NEDERLAND!…

gedraag je in het park steeds waardig pluk geen bloemen wees plantaardig…

Ze komt uit het oosten ze kwam met een wijsheid ze komt met een boodschap ze zal blijven komen met een boodschap ze is verleden, heden en toekomst ze spreekt zeventig minuten ze schets Duitsland in 2040 ze is een echter visionair ze is een echte leider ze is natuurlijk; Angela MERKEL-WAARDIG!…

honderd talen mijn adem hapert even in het halen doodse stilte, ijzige kilte geen sorry, geen fijn dat je er bent slechts de tikken van de klok die aan de stilte knagen ik kan het even niet meer dragen vlucht naar de keuken voor koffie zachtjes open ik de slaapkamerdeur de gele deken op het bed ligt stil ik ben geen afscheid waardig…

De morgen komt ,de morgen komt zo waardig in zijn volle waardigheid komende als een heilige in zijn heiligdom en vers achterblijft een donkere nacht.…

Jouw waardigheid strekte zich ver uit buiten jouw parochie in de kerk heerste jouw vrede.…

handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in het verleden blikkend dat vandaag wat tranen weent toch is jouw verhaal er een van hoop dat leed niet zal overwegen want zelfs nu je zware leven ten einde loopt is je waardigheid…

Je werd getest, veranderde van religie en van naam, ging op in vreemde kleuren, in de schaduwen van de universele geuren, daar bleef de waardigheid bestaan, als dichter niet gekwetst, je gaf niet op, liet zwaluwen hun roep niet schuwen, als aanzet tot een oorverdovend orkest, om zich in alle uithoeken te laten horen tot een tijdloos…

Maar licht viel 't zoeken zwaar, Om, onder duizend Vrinden, Die ENE Vriend te vinden, Die 't offer waardig waar. 1790.…

De toon van echte ernst is waardig, kalm en zacht; Niet hartontzettend zwaar, noch pijnlijk scherp in de oren. Een middentoon, welluidend uitgebracht; Men kan er ’t hart, waaruit hij komt, in horen. Dat is zijn schoonheid en zijn kracht.…

feest in de kleine kerk want jij zweeft binnen aan de hand van je vader mooi als een geurige bloem bepareld in de ochtendzon straal je in gewijde schemer waardig in statige eenvoud…

Met indrukken groot in aantallen bleven ze uit de lucht vallen, daar kwam naar het zicht geen einde aan het begin van een rustgevende avond.. het naakt van hun lichamen in ruige veren gestoken, met pluimen hoog en warm langs rietstengels omsloten.. in verlangen dichter bij elkaar een plek om samen te schuilen uit de benauwende drukte…