Alle inzendingen over walsen

He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Zwieren door het bos He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jubelen tenen los He eindelijk, ik hoor de wijs Walsen door het huppeldepup Jij en ik de klos…

tot over je oren in een oeverloze plas kringen walsen synchroon curven op het water baltsen en dan kunnen zoenen en niet durven…

Strak is het tafellaken Sober de das Aan de steel walsen wij wijn in het glas Wij bestellen wild. Zij bren- gen een dode…

Smalle stegen verdrukken Verbrokkelende woonblokken Wie kan hier ontstijgen Tenzij als mozaïek tot de zon Na over zich te laten walsen Door vlak vluchtend verkeer? Een rasterpatroon, tralies Met te veel vuile was buiten En binnen, het is gissen!…

de kleine woestijnspin danst de tering naar de nering vier harige pootjes penselen strelend het warme zand ze draait de wals van de vluchtige 1-2-3 schone schijn hij kan dat wervelende witte wonder niet weerstaan zij weet van de afstand daarna aan wonderschone wanhoop doet ze niet…

fragmenten kruipen door een bleek geraamte wild lijkend verroest niet meer nieuwsgierig ogen ook de tandjes van het ronddraaiend geheel, walsen rond het beeld er schijnt iets niet te kloppen maar zeker niet afgezaagd, zo leeft een zingend onderdeel de rest blijft over…

’t Was wel gedoe, geen genocide hoor, want zo beroerd zijn wij nou ook weer niet De Nederlanders doen ons vaak verdriet Voor hén verklaar ik even tussendoor: Graag wil ik over tegenstanders walsen Wij zullen nóóit geschiedenis vervalsen…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…

Dan zal ik dansen, Dansen, walsen, zingen, springen, Springen dwars door het heelal, Alleen maar om dat ene te vinden, Vinden wat ik toch nooit vinden zal.…

Indien het hart niet klopt Ontbreekt het ritme Waar het leven Zacht op dansen zal Als men vasthoudt Ligt de dood verscholen Onder levensmelodieën Van ons Zijn Met donkere angsten In ondragelijke pijn Laat je Liefde walsen Op het ritme van je wezen In harmonieuze klanken Met de kleuren van de Ziel…

Roemenië dat wordt dinsdag een makkie Daar walsen we probleemloos overheen Daarin zien onze jongens echt geen been Spreekwoordelijk wordt dat een kat in ´t bakkie En slaan we daar in München toch een flater Dan springt de kat uit ´t bakkie als een kater…

Bleek roze en wazig wit gaan vloeiend in elkaar over knipogen tegen zonlicht walsen losjes wiegend in het zoele zuchtje spreken tot mensen in welke stemming ook in alle bescheidenheid ruist oude en nieuwe taal van Eftelingtulpen voort.…

tijd kun je niet stoppen langs dag en nacht met sterren als lichtbakens geniet je in stilte zou je wel willen walsen op de liefdeswind zwevend op het ritme naar hemellichten die jou de weg zullen wijzen wordt vreugde opgewekt tot leven en louter dynamisch innemend…

Op de grens van water en land Walsen golven op het strand Kunnen zich niet tegen het getij weren Hebben geen kans zich om te keren Mensen lopen en liggen hand in hand De zon steekt de dag in brand Met haar explosieve licht Spiegelend in je bezwete gezicht De zoute druppels rollen langs je ogen Vallen op het zand waarin ze weg drogen Tot…

Maar geef me jouw hand en dans met mij op deze vloer verdwijnt de schroom wij tangoën en walsen met passie het leven is liefde en een droom geef me je hand laat niet meer los dan vrijen we naakt onder een boom onze stille getuigen zijn elfenbankjes doe het nu maar wek mij niet als ik droom…

er sloeg een paard op hol in het bos terwijl ik net aan het walsen was met een parasolzwam kwamen eikels en kastanjes aangevlogen als een gelegenheidsorkest met hoefgetrappel het bronzen tapijt werd opgeschud als een dekbed een hoed waaide verveeld langs de beek er hing een ruiter aan vast de zon scheen maar dat is een detail…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

In het absolute niets van deze gouden avond, walsen mijn ogen met de sterren en vlecht ik deze pure schoonheid in het ochtendblozen van een dromer.…

Hij vertelde haar zijn leugen van de liefde en het werd waar toen hij het zei hij heeft haar gekozen aan het eind van de rij zij verlangde naar de woorden die hij zomaar verzon omdat niemand anders ze zo zeggen kon zij walsen samen door een doodlopende straat als het meisje en de duivel die haar leven laat hij heeft haar beloofd…

Zachte tonen klinken, walsen teder dansend naar het licht handen raken vol van liefde juiste snaren verbinden leven voor het leven stil slaan andere handen kruisjes op het drumstel van de tijd terwijl de roffel doorklinkt in de aderen van bestaan speel jij jouw opus magnum in het beloofde nieuwe land…

Zij heeft een snor speelt tweede viool al is het niet in Wenen huilen is er niet bij behalve na het vallen over het vele geld uit Oliesthan: het dorp waar zij vandaan komt pompt papalie veel poen vooral ‘s nacht hangt alles aan de strijkstok en wordt er gezwommen in walsen haar hart is verpand aan Johan Strauss en Andre Rieu…

Kruipend, sluipend gedaante, met je vage spiegel Jij ziet de dingen niet helder meer Schaduwend in de pracht van haar gedaante Zoveel flitsen en oneffenheden Zij walsen voorbij en jij Ziet de film twee keer Over alles wat maar zachte kleuren zou bevatten Je bent er niet en dat maakt sterk Sterk voor alles wat er niet is Knarsend op je tanden…

zacht wolkte ik boven de kleuren zee die ik met mijn danspassen deed kolken haalde uit met flarden mist die het uitzicht extravagantie gaven overslaand speelde muziek in de bekende zilte geuren het lied van oceanen na mijn walsen draaiden fraai in spatten wit en toverden een lach op mijn gezicht golvend naar strand waar passen…

Beslotenheid muren en geblindeerde ramen Ik maak me klein, de kamer groot Groeiend Dwangmatigheid Deur, ergens in dit omhulsel Is de weg uit, want ik kwam toch ook Binnen Echoënd Geluiden in pulserend ritme Walsen vanuit mijn hart Circuleren Roepend Ontvang ik mijn eigen woorden, Mij omhelzend tot warme deken, Cocon Kamer…

ze loopt niet meer maar danst gewoon op de muziek van buiten waar vogels pirouetjes al oefenend fluiten pas later komt verkeer in golven op gang het groene ritme duurt nooit erg lang voeten walsen als partners toeterend afscheid nemen daarna ben jij weer helemaal alleen op straat is jouw muziek eindelijk weer je…

Ze priemen door mijn schedeldak en walsen door de kamers van mijn hart met jubelende golven naar de oevers van mijn ziel. Jouw tinkelende lusterbelletjes klinken en dansen in het rond en landen op het zachte mos in mijn hoofd. Een appelbloesem vol feromonen voor de vlinders in mijn huid geeft de warme vrede van een kinderhand.…

Voor jou wil ik een liedje schrijven omdat ik je graag zie, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo mooi is je melodie Voor jou wil ik iets vrolijks schrijven omdat ik je zo mag, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo lief is je schaterlach Voor jou wil ik wel walsen schrijven omdat ik van je glans, maar steeds breng jij me van…

Gebakken taal heeft soms een snoet als hoofdletters een rok dragen en lange lussen veters rijgen in op maat gemaakte korsetten dansen volgzinnen ademloos verliezen af en toe grip bij het walsen en keren geven platweg smoel aan lachende letters tussen soms verwrongen woorden wanneer zij zich spontaan verhangen aan een wit gekalkte…

ruik ik water niet dat van een rivier of het zoute van de zee niet het frisse van een bergmeer vandaag ruik ik zwembadwater een opblaasbad vol kinderen chloorvrij en vol spetterende bellen ik koester een moment ik verf de zwarte wolken tot het smetteloze wit zoals die schapen vroeger waren, dromend achter in een steegje kindervoeten walsen…

Kristallen flonkering flitst het oog als zij haar hals teder over buigt vochtig en krachtig voor hem juicht in een bedwelmende liefdesboog Maar als hij haar lichaam walsen laat in samen smeltende extase dienen smachtende lippen zich aan weten het zoet vocht niet te weerstaan drinken haar, lavend als een dwaze, tot de laatste drup het…