Alle inzendingen over wanorde

De lippen geslagen aan een halfleeg vat waarin onuitgesproken woorden blijven resoneren in een betoog zo overvloedig, de afgevulde maat had moeten nemen, het lot wikte en doorwoog naar een nog voller vat en dat bleef in wanorde leeg.…

ChristenUnie Rijswijk lachend maar wie lacht hier mee oh wee klaarblijkelijk de bijbelverhalen niet aandachtig genoeg gelezen uit het levensverhaal over Jezus is uitdrukkelijk bewezen ieder door God geschapen is een parel in Zijn hand mensen even anders gekleed zijn reuze charmant…

mijn gedichtenbundel "Wanordelijke Orde" wordt vandaag gepubliceerd en is dus klaar ik zou zeggen <>…

In mijn hoofd is het een chaotische wanorde. Ik staar naar het niets - er dringt van alles tot mij door - Er altijd maar een eind aan breiend. Wat halen die missteken nou uit in dit o zo geweldig verzonnen kunstwerk? Geen reden tot reparatie! Wat doe ik hier in Godsnaam? (...doe ik?)…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Hij draagt de dagen van een oud land zijn aanblik even grijs als het licht van een gesloten mijnstreek - waar onzichtbaar littekens zich in donkere gangen als versteende navelstrengen dwars door de leeggeroofde aarde zwartommuurde wegen banen - gevallen maar niet gevloerd verdoofd en schijnbaar zonder levenssap wordt nieuw leven voortgebracht…

In onguur weer, wanordelijke winden, slaan doods de vlerken van de vale gier. Zwart is het zwerk, daaronder hoopt het dier belastinginspecteurs te kunnen vinden om van die horde aasbeluste heren de fijne kneepjes van het vak te leren.…

in een aangetast luisteren hoor ik fluisterende stemmen in het voorbij gaan spreken in wanorde en waarheid van herhaling en doodse dingen wat met mij oud zal worden en het verleden zal bedekken zo ons zwijgen, zo ons zeggen. niets werd ons beloofd, alleen het leven dat wij kozen kan ons nemen of verlaten……

Vandaag heb ik de dag teruggelezen in een wanorde van een steeds weer terugkomend iets al zijnde hangen de trossen aan lome witbeige wolken waarvan het geluid mij de dagdromen steelt en ergens iemand een piano probeert te stemmen met klanken van het valste gejank dat ik nog nimmer had gehoord…

Als wazigheid je niet meer zint was dan het grove zout uit de mist strooi kwistig met regentranen en jank als een vroegtijdig verlaten kind laat de ogen verfrist weer open gaan en denk: ik word straks weer bemind…

Dit is inderdaad niet te verdragen. Lege kamers kijken me verwijtend aan. Ik zet dozen anders neer en nog eens anders en dan ga ik vroeg naar bed. Iemand, ik weet niet wie, zei dat het hoorde. Wanneer het weer voorbij is raakt het ook vergeten. Maar ik vergeet zo slecht. Iemand kwam me helpen. Nu staan de dozen op hun plaats. Ik…

Het is me niet meer zo vreemd - jaren terug dacht ik nog dat ik vermoord werd nu spreek ik met de wanorde alsof het een vriend is.…

, als het kan Niets zo heerlijk als jouw vrijheid Jij bent eindelijk aan het stuur Jij bepaalt dus waar je heen gaat Je rijdt dwars door elke muur Wist je ooit dat het zo leuk was Heerlijk vrij, en het gaat goed Je leeft op los, je kan het voelen Wat de vrijheid met je doet Maar eenmaal uit de roes gekomen Merk je overal om je heen Veel wanorde…

de mens gedijt het best bij wanorde wat rommeltjes binnen handbereik die 't bestaan veraangenamen juist als alles geordend is krijg ik als een peuter de neiging daarin op brute wijze verandering aan te brengen ik schop hoge torens om smijt de blokken in het rond en kom weer tot rust in die chaos wel nu paradoxaler kan ik het u niet voorschotelen…

. ------------------------------------------------------------------ *) Entropie: een maat van wanorde, of de afname van bruikbare energie. De entropie neemt toe tot een maximum. Met het verloop van de tijd vallen alle fysische systemen uit elkaar; alles neigt tot wanorde. Term uit de thermofysica.…

Mijn god, waarom laat je mij in wanhoop van wanorde?…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

Wanorde, zo noemt Borgdorff mijn poëzie, Maar dan wel gedeeld Door twee, regels die Willens en wetens Door midden zijn gehakt Door de mens die Ik genoemd wordt, Oogluikend toegestaan door Hen die ook in mij wonen - Gebroken regels getuigen Van een gebroken ziel, Brokstukken poëzie Van hem die aan zijn eigen Ik ten slachtoffer…

zie je ontwaken uit de wanorde van dromend slapen ogen verschrikt blikken nog steeds naar binnen gericht vingers ontspannen in laten gaan van chaos zonder aanwijsbare naam tot je lach alles breekt en jij je weer bij de mensen weet intens voelt het leven na weggeëbde angst de dag is nu op zijn langst…

Je had je leven net op orde en niet meer die wanorde. Waarom is dit gebeurd? Het heeft onze harten verscheurd! Zo'n vreselijk ongeluk daar lag je levenloos: ow wat was het moeilijk want ons zusje is dood....…

zo laat het licht nog een avondzonnestraal de wind op de vlucht na een dag van wanorde het lijkt alsof een kranige eik een buiging naar de aarde maakt ‘zo, deze storm heeft mijn waardigheid niet geraakt’ - ik ontrafel doordacht mijn eigen onstuimigheid in deze verademing lijkt het leven transparant och, hoe onschendbaar…

Afscheid is een te groot woord afscheid, ter nagedachtenis dankbetuigingen uitleg en gerelateerde woorden speciaal voor jou het gevoel dat mijn huis ellendig bevroren tumultueus en in wanorde stekend achter blijft, als iets bedreigends wilde het de sloot over springen terwijl verwerken van ondraaglijk verlies nog in gedachten even…

ik schreeuw maar hoor geen geluid trek vacuüm net onder de huid waar onrustig weefsel chaos genereert die ik niet beheers in het dagelijkse en normale uiten komt wanorde naar buiten nu stapelt het in wachten op de trigger flikker op stroomt onmacht met fijngevoeligheid verwoestende kracht uit het stuwmeer van onverwerkte…

begaan met kleine dingen die mij niet onopgemerkt blijven het laatste dwarrelende blad een kroonkurk tussen kiezels op 't pad van de begraafplaats de verloren geraakte sigaar met het kleurige bandje (AGIO) en bij een witmarmeren zerk de vaas met rode rozen zo zoek ik met eigen ogen in een wereld van wanorde naar de kleine dingen die…

N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing?…

Mag ik in de duinvallei je schaduw lieven je stalken in de chaos van deze wanorde maar mag ik bovenal me bevinden tussen de coulissen van je warme lichaam?…

Impuls van ongemak eigenheid van aversie wespennest van wanorde incasseringsvermogen Geloof in overlevingskracht verregaand masochisme ontsnapping aan comfort ongerijmde destructie verkruimeld verlangen Niet slapen die slaap die komt wel weer Zeldzame onwilligheid poel vol stinkende wanhoop ongeletterde woede ondermijnende verdelgingenergie…

die mijn stroom van woorden brengt in een vrije val als een sneeuwbal die bergafwaarts voortrolt, ongeremd en groeit zonder oog voor werkelijkheid steeds weer passeren striemende beelden mijn geestesoog verlating, jaloezie vernedering amper overwonnen dient een volgende zich aan een wond die ik open houd bezeten voel ik mij wanordelijk…

De wanorde en het verdriet, alsook de tijden met zonlicht. De verwelkoming en het afscheid, de distantie en de nabijheid. Kleur geven aan het bestaan verzinken in grijsheid. De afkeer, het verzet, het open gaan, en weer dicht gaan. Het leven verstaan. Het leven verdraagt het tot en met.…

Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in Waar samenkomen de verharde gladde wegen Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels Zodat ik willoos onmachtig voort dender Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze Dan flits het voorbij, einde…