Alle inzendingen over was geketend

in banden geketend, van het niets herhalend de roep, vergeet me niet…

geketend en wel gaat deze slijtageslag nog heel lang duren…

niet meer getekend door niet meer geketend aan vergankelijkheid vrij om uit te varen naar ons diepste blauw…

Van gisteren ben ik En niet van vandaag Geketend aan mijn verleden Getekend tot op vandaag Thema: PTSS…

de dagen geketend aan stilgevallen uren getekende wijzers naar geërodeerde stomgeslagen tijd…

discriminatie geketend aan historie duurt racisme voort maakt ontwikkeling kansloos zo blijft de mens altijd klein…

gevangen als ik alsmaar was in de genade van het duister en het licht reis ik nu niet langer meer geketend door de tijd als een lichtgewicht van zeis naar zicht…

Overgeleverd Aan jou Ogen bedekt Onverwacht Jouw plagende handen Overal Zoete kwelling Geketend Door jouw liefde Vast Aan ons bed Mijn lichaam schreeuwt Jij bepaalt Jij...…

Als een ketting geketend aan jouw lichaam de rots in de branding, de eeuwig liefde zou ik willen zijn, voor jou Maar helaas Ben ik een plaktatoeage, die na een dag vergaat Ben ik je lievelingskroeg die je na een paar uur verlaat…

Een pijn heeft zich in mij gezeteld een pijn zo onbeschrijfelijk diep kroop in mij terwijl ik sliep Een pijn heeft zich aan mij geketend hij heeft zijn plaats gevonden en slaat diepe wonden Een pijn heeft mijn huis gekraakt en zich meester van mij gemaakt.…

Ik was vrij Van al mijn zorgen Ik liet ze varen Met de wind Ik was vrij Maar ook zo kwetsbaar zoals de onschuld Van een kind Ik was vrij Maar veel te vrij Ik liet de aarde Onder mijn voeten gaan Nu ben ik geketend Aan mijn vrijheid En bevrijd Van mijn bestaan…

Vlinders vliegen vrij bestemming onbekend zoals mijn ziel zijn reis onderneemt ik weet niet waarheen vlinders zijn vrij mijn ziel zit geketend aan mij de reis ongekend bestemming onbekend.…

ik schrijf de nacht vol met geruis; het lawaai van stilte als ik de bevroren menigte naar een volle leegte sluis roep nog met verstijfde lippen, de ogen zien naar binnen rest mij de schaduw die het geketend waken zal beminnen…

Schrijnend kwelde de angst in mijn geketend lichaam. Mij verging de kans om op te komen tegen een onbegrensde macht van het verleden. Zoals een bliksemstraal in één oogwenk kan vernietigen, zo verschrompelde jij mijn hart en maakte mij vertwijfeld over de sterkte van mijn kracht.…

in een lichtflits aan de hemel vielen dode engelen ter aarde hun stemgeluid verstomde vloeide mee met onze tranen naar een niet verhard verdriet verdringen heeft geen grond is in alle eeuwigheid geketend als gesel van weergaloze liefde.…

ik ben de vogel in jouw kooi ik zit geketend ben jouw prooi ik heb geen vrijheid en geen rust jij bent de kaper op de kust in alle straten zwerft jouw naam jij bent de gluurder door het raam jij houdt mij vast in ijzeren greep jij kent het klappen van de zweep jij bent mijn dader en mijn angst wij halen adem maar…

De avond valt niet over bomen Ze ontwaken in het maanlicht Een luguber schouwspel Van stille krachten Fluisterende bladeren Dreigende takken Hier ben ik niet op mijn plaats Nergens flauw straatlicht Geen mens moet hier komen Geketend aan wortels Een leven lang wachten…

verlangend naar meer dan armen die me innig omstrengelen me nooit meer los zullen laten juist sterker aangetrokken zullen worden waardoor mijn gedachten die overuren draaien nog meer nu mijn visie wordt ontnomen geketend in liefde groeit de kracht tot volledige overgave…

altijd zijn er kapers op je kust ze haken naar je schatten kapteinen in hun roversstaat het recht om alles van je ongestraft te jatten ze blauwbaarden met mooie woorden ja jij was het die hen bekoorden nu galei je als een boef gezeten op het laagste roef geketend tot de haak je weer behoeft…

het is het vallen van de avond dat ze zo samen houdt. de hond en het kind, geketend aan elkaar, en ginds: een huis om in te schuilen.…

Ik schonk jou je lichaam een tempel voor je ziel die tempel werd je kerker Je hebt je kerker verlaten de deur achter je dicht geslaan en bent weg gegaan Je ziel is weer vrij niet langer geketend van de geleden pijn onwetend…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

de vleugels van mijn kasteel zijn lamgeslagen torens trillen dralen in ten ondergaan fundamenten breken gewelven zien voor het eerst de maan stilte krijst uit restanten leven dat geketend aan de muren staat de aarde barst verzwelgt het spiegelbeeld deze droom is nooit geheeld…

Tussen de stromen van het leven door stuur je jouw schip dat wordt meegevoerd en heen en weer geslingerd geduwd, geketend, getrokken, gebogen, gedreven, gedragen vervuld, ontroerd, verbaasd, gevonden, verloren, vermaakt stuur je als een rivier meandert door de stromen van het leven heen…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

Corrupte herder over loopse tekens, kettingganger, geketend aan het rijm, van wie men toch vergt dat hij vliegt en dat hij onder ede liegt - en dat moet ons geweten zijn? ------------------------- uit: 'Gilette', 1998.…

Vastgebonden in deze Kamer die ons welkom Heet zonder een enkel Woord Geketend in het zuiverende Wit van dwarrelende Asresten van verloren Onschuld Vertraagde tijd doet de Geest beseffen dat het Werkelijk anders is dan Gedacht Naar binnen gebracht Vol met amfetamine Is de reis naar buiten nu ver Weg…

Ik heb nog nooit zo vast gezeten Geketend Gekneld Gevangen Ik heb mezelf nog nooit zo gehaat Verafschuwd Verstoten Verfoeid Ik wil mezelf terug aanvaarden Accepteren Aannemen Ik wil terug van mezelf houden Adoreren Aanbidden Want leven doe je met jezelf, willen of niet Het is me jaren gelukt maar nu helemaal niet…

oneindig is als licht met donker vermoeden levenslang in geketende ringen met liefde en verdriet een verschijnen en verdwijnen meetbaar en ook weer niet aan alles komt een eind behalve aan een cirkel als ik die nu verzin begint wat nooit meer stopt slechts krimpt of dijt blijvend door rond te gaan op eigen kracht ongeacht…

Maar opgefokte honden, in bezit van laffe meesters, lopen nog steeds geketend aan hun lijn. Beseffen wij mensen eigenlijk wel, waarom vrije wolven huilen?…