Alle inzendingen over weduwe

Als de doden harder huilen dan de weduwen, was het hier dan zo goed? of is het daar dan zo naar? Als de doden harder huilen dan de weduwen, fluister het me maar.…

Zwarte weduwe laureaat van "creatiefst visitekaartje"!…

Zwarte weduwe laureaat 'meest opvallendst visitekaartje'!…

plus min plus min plus min we hebben er weer zin in ons leven is gans digitaal ja nee ja nee ja nee ja nee ons verbale vermogen sterk ooit zinkt in de vingers wij zijn digitaal ons hoofd knikt schudt knikt schudt nul een nul een nul een nul een waar gaat het met ons leven heen nooit had ik onder de Schreierstoren kunnen bedenken wat ik…

Een vrouw die haar man heeft verloren noem je weduwe, maar hoe noem je een moeder die haar kind verliest.…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…

In 't zwartomfloersd vertrek, in zilvren nacht, Op 't kleed van rouw het losgebonden haar, Alleen met hem, voor hem, met schoon gebaar, De weduw zong haar edele dodeklacht. Kon zang hem wekken met zijn tovermacht?…

De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,  Alsof haar stralend dáar te beiden stond, Wijd open de armen, rijzig, jong en blond, Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf. En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond De naam van hem, wien dood nam van haar af. Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf. Zij strooit haar bloemen op…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

soms kucht ie nog en ruik ik weer van nelle de weduwe diepgaand spraken we nooit nu spreekt hij onverstaanbaar…

Daar was hij dan: de bontjas, het warme cadeau van Mister Hotshot, the Hunter himself, hij schoot al zoveel beren dood De vrouw blijft achter, weduwe in het dorp van duizend weduwen, vrouwen van nooit meer hetzelfde. Van kinderen zonder vader.…

Ze verleidde me met al haar charmes Ik ging op haar avances in We beleefde een nacht vol passie Dacht dit is een heftig begin Maar toen ik tegen haar aan wilde kruipen En zei "ik ben voor altijd de uwe" Begon ze me met huid en haar te verslinden En zei "ik ben de zwarte weduwe"....…

Een treurende weduwe nam afscheid van haar man ook haar drie kinderen kwamen om en zij was er getuige van 'k Heb gehuild bij die foto die ik in de krant zag staan een heel gezin uit elkaar gerukt door een ongeluk hun aangedaan Hoe is zoiets te troosten ik vind er geen woorden voor die foto op mijn netvlies en toch, gaat het leven door…

Toen ik jou Niet langer Vast kon houden, Je niet terug Kon trekken Het leven in - En toen jij Er voor koos Er niet meer Te zijn, op te Gaan in je eigen Luchtledigheid Waar je onvermoed Al zo lang in Was opgegaan Bleef ik alleen Achter met de Beide kinderen Die we samen kregen - De diepste afgronden Heb ik gezien…

De jonge weduwe zocht haar bikini en snikte toen ze het luchtbed zag. Vol met de lucht van haar lieffie opgeblazen op die tragische dag Nu, een jaar na die zwarte datum tuurt ze omhoog, ver voorbij de lucht Ze kan nog steeds niet zonder hem nu ze daar drijft op zijn laatste zucht…

Dus..wie worst eet, of een weduwe trouwt, Weet immers niet wat erin is gedouwd. ------------------------------------------- ...'Hema-worst wordt bij Unox gemaakt'……

Als de Zwarte Weduwe heeft gepaard Nuttigt ze haar man Zo is de natuur, nietwaar?…

Iets in je ogen behoort toe aan oude weduwen uit kleine bergdorpjes waar mannen drinken uit verse bronnen wat het precies is blijft voor mij een vraag het is niet het einde noch het begin of beiden misschien is het al zwijgend de terugtrekking van datgene wat we ooit betitelden als hoop…

O weergaloze mooie mond, daarom dat ik terstond toestond de blikkering van tanden achter dieprood omlijnde randen Met huid, haar, hart en ziel, verblind door lokkend tuiten lispelend vol lieve list keerde je al m'n binnenste buiten Verliefd maar verlammend verloren, totaal gehypnotiseerd, capituleer ik vol bewondering, schijn jij geamuseerd…

Red ons van de ondergang, de Beerenburg is op. Die ijselijke doodskreet vliegt ons naar de krop. Al wie er kozen voor de zee, voor het ruime sop, Die redt ons van de ondergang, de Beerenburg is op. Gestrand zijn op de bodem van dat Friese bocht Bij windstil weer nog gaat tekeer de laatste ademtocht. Al zullen wij nooit zinken met onze houten…

Je sterft gewoon, sprak ze uit de binnentuin kwam ze op stamelende voeten en die nacht was het niet de wind in de oleanders. Later leunde ze tegen een zuil in de villa arriveerde de herfst als eenzame bijslaap en iemand anders zou de jurk op het gras leggen. Geen woord van de keizer dan de gescheurde beloftes, het te hete waterbad en zijn…

Zij staat trillend in tranen voor het raam en staart het heldere maanlicht tegemoet haar nachtelijke stem fluistert zijn naam en zij voelt hoe vreselijk veel pijn het doet Een noodlottige gebeurtenis in haar leven ontvoerde hem naar paradijselijke oorden als de kinderen slapen sterft zij heel even en zweeft op zijn hemelse woorden De opkomende…

Spin pakte rode herfstdraden weer op, spon snel een doodlopend web…

Toch durf ik die lapzwans hier te bevechten, opdat ik samen met de weduwe van Aleksandr overwin! Achter al zijn pracht en praal is hij net als mij, maar een mens van vlees en bloed, niets meer! ik heb meer dan genoeg van zijn vuile hovaardij, waardoor ik polonium-210 in zijn wodka deponeer.…

Der weduwe is haar steun terug geschonken; Zij ligt, bezwijmd, aan 's vreemdlings knie gezonken, Ter dood verbleekt. Zij stamelt hem haar dank, nog half bezweken. Die onmacht, veel welsprekender dan spreken, Is van 't verrast gevoel 't voldingendst teken, Zo rein als schoon. ‘Een groot Profeet is onder ons verschenen.…

(voor Irene Maud Lentz) Je was nog geen jaar getrouwd, toen je op je dertigste wreed weduwe werd, als een manische werkte je met katoen, innerlijk was je een neergeschoten hert.…

De vertroostingen Gods zijn nooit te klein, Hoe groot het leed moog wezen. De God, die ze schenkt, en ons lijden gedenkt, Zij eeuwig gedankt en geprezen! Houd dan moed onder 't kruis! Hoe zwaar het drukk', Het zal u nooit verpletten. Rijze 't leed voor uw oog als gebergten omhoog: Het geloof kan ook bergen verzetten.…

Maar niemand ziet mijn tranen, Voor mij is de zwarte weduwe al langs geweest. De vuur en vlam in deze clown, Is al lang bij hem geblust. Hij wacht nu op zijn dood, Voor zijn wel verdiende rust.…

weduwe en weduwnaar zijn verliefd op elkaar hun handen zijn verstrengeld mensen kijken vertederd hoe zij samen genieten van hun broos geluk ze zijn bijna tachtig tellen elke nieuwe dag die hen gegeven is afwezig nu de dood die ginds om de bocht ze nog wat extra tijd gunt…