inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.038):

Weduwe

plus min plus min plus min
we hebben er weer zin in
ons leven is gans digitaal
ja nee ja nee ja nee ja nee

ons verbale vermogen sterk ooit
zinkt in de vingers wij zijn digitaal
ons hoofd knikt schudt knikt schudt
nul een nul een nul een nul een

waar gaat het met ons leven heen
nooit had ik onder de Schreierstoren
kunnen bedenken wat ik nu heb verloren
mijn leefvermogen krimpt tot nul en een

hoe arme vrouwen huilend stonden
te wachten bij die Amsterdamse toren
wenend om wie zij op zee hadden verloren
die nooit meer innig haar zou toebehoren

nu huilt ze stil achter een digitale televisie
of eenzaam in een koud echtelijk bed
omdat ze haar man levend heeft verloren
aan internet en digitale informatiepret

Schrijver: Rikus Kiers, 25 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 37 stemmen aantal keer bekeken 1.322

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Neeltje Diepeveen
Datum:
25 oktober 2006
Email:
neeltjediepeveenhetnet.nl
Leuk gedicht. Ik denk dat het inderdaad maar al te vaak voorkomt en dat is minder.
Naam:
Quimey
Datum:
25 oktober 2006
Email:
quimeycasema.nl
Net toen ik dacht: "Waar gaat dat heen?" bleek de weduwe 'onbestorven' te zijn. Ik moest er hardop en smakelijk om lachen.
Naam:
Henk Knibbeler
Datum:
25 oktober 2006
Je schetst het fraai en blijft, zoals in al jouw werk, heel basaal het echte het leven raken!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)