Weduwe
plus min plus min plus min
we hebben er weer zin in
ons leven is gans digitaal
ja nee ja nee ja nee ja nee
ons verbale vermogen sterk ooit
zinkt in de vingers wij zijn digitaal
ons hoofd knikt schudt knikt schudt
nul een nul een nul een nul een
waar gaat het met ons leven heen
nooit had ik onder de Schreierstoren
kunnen bedenken wat ik nu heb verloren
mijn leefvermogen krimpt tot nul en een
hoe arme vrouwen huilend stonden
te wachten bij die Amsterdamse toren
wenend om wie zij op zee hadden verloren
die nooit meer innig haar zou toebehoren
nu huilt ze stil achter een digitale televisie
of eenzaam in een koud echtelijk bed
omdat ze haar man levend heeft verloren
aan internet en digitale informatiepret
Geplaatst in de categorie: verdriet