Alle inzendingen over weerloos

Alles van waarde Blijkt nog steeds weerloos te zijn In dit aards bestaan…

de lange nacht sliep niet genoeg het licht ontwaakte veel te vroeg en regen striemde ruiten het koude lichaam weerloos bloot aan zwaartekracht van ouder lood mijn binnen wil niet buiten…

Gedreven in de val van je hart Weerloos voor onbepaalde tijd Opgeslokt door je verschijning Verdronken in blinde verliefdheid Gevallen voor je lieve woorden Je tedere lach om je mooie mond De heerlijke passievolle nachten En de dromen die ik bij jou vond Geraakt door je kwetsbare kanten Je ogen vol van warme bruine gloed Een blik laat…

Iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde weerloos is Handen die je vast kunt houden liefde die verwarmt, gedijt vogels zoekend naar wat voedsel vrede in een harde tijd.…

Mijn huis is niet waar ik nu woon Het is de plek waar ik niet ben Het heeft geen muren geen ramen en geen grond Mijn huis ligt in mijn hoofd in mijn verleden of liever gezegd het is zelf een verleden net als ik…

zacht Zacht roze haar lippen Ietwat vochtig als ze lacht Blond haar lang gelokt Glanzend als zonnelicht Benen eindeloos benen Prachtig lijf mooi gezicht Zij ademt geurige rozen Is lief sensueel en slank Ze fluistert mooie zinnen Vervuld van zwoele klank Ogen die verleiding spreken Stralen licht turquoise blauw En maken me totaal weerloos…

wind wappert haren systematisch door elkaar de kleur vervaagt tijdens onbezonnen regenbui waarop niet is gerekend wordt zij met open armen verwelkomt en spoelen ongeopende glimlachen verder weg dan ooit…

Weerloos was ik, toen ik keek in de poelen van haar ogen Haar ademhaling voelde, en het krullen van haar lippen zag. Weerloos en wezenloos van haar spontane lach. Verbaasd dat een zo lichtvoetig wezen mij optilde.…

Weerloos en onmachtig zo weinig gehoord zo weinig gezien Onbestaanbaar en onwetend Roepende in de woestijn Geloven, in wat nog Hopen op anders Opstaan in licht Vergeten in de nacht Maan, de gids Zon, de warmte Samen in de groei Tot het einde toe…

geen wind geen wolk geen zon geen regen weerloos zit ik in m'n teleconferentie verslagen aan de haak geen zintuiglijke concurrentie enkel uitgesproken eloquentie luister ik met volle attentie naar mijn en dijn en tegenspraak met haar pure concentratie zakelijke consternatie lijkt deze conferentie op beroepsmatige detentie…

zij schuifelde voorbij de ogen gedragen in de vluchtige geur van een parfum roze haar kleed knisperde, ritselde een zachte wind zonder kleur met raffinement had zij de gang van schrijden gekozen alom trok men naar haar lach een fee trad binnen ook ik wist niet wat ik zag was het liefde, warmte een vrouw het begin van beminnen…

Weerloos verhuisd naakt als een kind in een glazen huis weerloos bij het verlaten en weerloos leven latend ook al is het virtueel in een dodelijk ritueel vraag het maar aan het altaar van haar liefde waarin het geschreven staat ik mis je.…

Alles van waarde is weerloos Maar hoe weerloos is alles van waarde Wat een webmaster bijeen vergaarde En zich afvraagt wat is hier weer loos? O Mensch, ict'er, gib Acht Voor die donkerslag om middernacht!…

"Alles van waarde is weerloos", Lucebert Het is niet alleen de materiële waarde maar ook zeker de immateriële waarde welke weerloos is, blijft en zal blijven Als er bij je auto wordt ingebroken laat de materie zich weerloos gaan zonder verzet vernielen en meenemen geen haan die er om kraait maar als er getoornd wordt aan je menselijke…

De lucht is vol rozen de rozen zijn weerloos weerloos je handen je ogen roos van je mond de morgen ben jij weerloze roos van de morgen wond van de rozen [vertaling Gerrit Komrij] --------------------------- Uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Als prooi voor vrouwen lijkt hij op een lammetje, gedwee en weerloos...…

Weerloos zak ik weg in de zoete gevoelens -- van mijn wensdromen.…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd…

raakte In het muziekuur binnen de therapie Net zo goed is afgeschaft, Muziek die zijn eigen ik opnieuw Ten leven riep is nu verstomd, Tegen de stroom van de tijd inzwemmend Kan ik slechts constateren wat ik altijd al wist, En dit maakt me onmachtig en boos: Alles van waarde is weerloos…

Mijn ogen dwalen rond Tussen ziek en gezond De cijfers lopen op De wereld is een ledenpop Och trieste onzekerheid Voor de komende tijd vol donkere majesteit Kom laat ons strijdbaar zijn van zinnen In ‘t loodzware duister covid 19 overwinnen Noch weerloos noch kwijnend in minnen Het hart onbezwaard door ‘t geestelijk zwaard Volgen…

Vanaf mijn balkon smolt ik in de morgengroet van de zon die als een bruidegom is gerezen God neemt het duister dreigen van de wolven weg, denk ik getroost en blij zoeven ontwaakt uit mijn slaap als een weerloos schaap…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

het jonge gras weet niet wat komen gaat weerloos wacht het op zoete warmte of een zachte lentebui de lichte tred de speelse handen dragen je onschuldig verlangen even maar het kleine hart weet wat komen gaat het wacht - weerloos - op de zware tred en de vuile handen het schreit het zal niet bloeien het jonge gras zo lang…

geopend piept vol verwachting toch weerloos niets vermoedend van achter haar de rover die ook azend zich verlekkert aan zijn maaltijd – daar…

Nietig zijn zij die weerloos hulp kwamen bieden bekochten hun welwillendheid met bestaansrecht billijkt grootheidswaanzin het doel middels onrechtmatige daden…

Laat me opgaan in muziek of in de smaak van de koffie die ik drink en laat me luide stilte zijn in alledaagse oren Want ik wil verdrinken in de tijd en verdampen met het water in een naastgelegen meertje En laat dan de aardschokken mij zijn en de zomer mijn naam zodat ik dit vuur dat mijn hart bezit laat gaan…

Verliefd, elke keer weer, op slag weerloos van jou, jouw gezicht wie jij ook bent wat jij ook ziet niet mij want dan zou ik geen tijd hebben om dit te denken, benieuwd hoe de spiegel werkt en wat jij ziet als je mij ziet Woorden hebben we niet nodig ik zou doof kunnen zijn en evenzeer geraakt opengaan van liefde om jou te zien…

fotootjes met kartelrand die mij in sobere beelden vertellen van de pijntjes melancholie en de herinnering aan bescheiden geluk die anno nu voor andere ogen weerloos zijn en niets van waarde bezitten…