Alle inzendingen over wereldbeeld

Onze landmassa verloor saamhorigheid continenten dreven langzaam uit elkaar onder invloed van de meest verduurde tijd de beweging scheidde onberekenbaar Maar vanuit de ruimte, hoog aan perspectief zagen we een ander, heerlijk hoopvol beeld alle levensvormen groeiden explosief en het nieuwe uitzicht werd ons voorgespeeld Elke ademtocht hergreep…

Liefste wereldbeeld zo noem ik het onverdeeld die kleine koker.…

konden nare beelden maar vervagen ze staan voor eeuwig op het netvlies gebrand levenslang en haarscherp geprojecteerd herinneringen op de lopende band (dichtvorm: knotvers)…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht wederom, gelijk de mens is, een andere schim die ook in mijn gespiegelde vitrine vertoefde ik was van mijn schepping getuige en kon weer de horizon verklaren…

Dat die nog steeds in tovenaars geloven Gaat mijn volwassen wereldbeeld te boven.…

Gisteren werden lintjes uitgedeeld En ik zit me vertwijfeld af te vragen Waarom ik elk jaar over word geslagen Terwijl ik vorm geef aan uw wereldbeeld In versjes die tot helder inzicht leiden Waarschijnlijk ben ik toch wat te bescheiden.…

Diepgaande lijnen In de geschiedenis Verfijnen Ons wereldbeeld Want we zoeken naar harmonie Naar evenwicht In de verstoorde Balans Is het Europa dat zwicht Voor de stromen Van buitenaf Of is Europa laf Grenzen open Of grenzen dicht Wat is het dat Europa ontwricht…

Aangepast ligt naakt geboren in de armen van haar beslotenheid zonder sluiers raakt de wereld bevrijd bij niets meer dan een warm levenslicht onbevangen de gedachten waar geen omhulsels in besloten liggen het zijn de vrije geesten die het wereldbeeld veranderen en haar borgen in hun armen.…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en kon wederom de horizon verklaren…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

't Lijkt wel Eeuwig te zijn het Beeld van hoe Het toegaat bij Ons in de straat Vredig en in Alle rust rolt Het leven hier Voorbij - Na vrijdag Is behalve de Lantarenpaal bij ons Voor het huis Niet alleen het Straatbeeld, maar Ons wereldbeeld Voorgoed verwrongen Stationsweg/Kerkstraat Haren, 21/09/12…

Leert verschil tussen fictie en realiteit groeit in schemertijd tot volwassen mens die een reëel wereldbeeld ontwikkelt. Mensheid in wording maakte zich op deze wijze los van de apen, zijn wereldbeeld volgde zijn groeiende bewuste brein.…

Lucifers tussen de ogen lont tussen de lippen armen gestrekt vooruit vingers gespreid Angst voert aan het leger miskleunen en flaters nacht telt de verliezen op dromen brengen geen soelaas Geen hoop op laatste der rechtvaardigen de onderduik is al besproken in een muizenis geen punt geeft licht -------------------------------------…

Akkers, gras en wijken langs de lange slang - de rivier die alles verbindt de ruggengraat van de lapjes aan de overkant omzoomd door stapels driehoeken - kale kammen, bekrast met brede lege wegen naar elkaar De windberg steekt er boven uit en veel, veel hoger nog begrenst een lichte lijn het landtapijt Lente, en nog sneeuwt het…

Met aandacht schiepen de mensen problemen, het ene na het andere wierpen ze de lege voorwereld in Ze misten normen, bedachten die en waren tevreden met alle deugden en ondeugden om van dag tot dag te beleven, en ook in de nacht Ze wilden alles beheersen en schiepen goden en leiders met macht, om wreed te zijn zonder strijd in hun hart…

Als vader thuiskomt brengt hij heel veel landen mee: Dromen in mijn bloed.…

Welk wereldbeeld wordt ons hier voorgelogen Van magna carta geen historia Maar universum planetaria Met virtuele werklijkheid voor ogen Werp toch een nieuwe blik op moeder aarde Zij is geen starshipmonster zonder waarde!…

mijn zwervend hart verlangt ernaar als deze schilder eens de plek te vinden waar eindige verhalen worden prijsgegeven zodat mijn kleurend wereldbeeld daar naadloos in kan passen…

schermsullen suffen uren en uren en dementeren tot digitale debielen hun enig maal zijn bits en bytes ze zijn verbonden via een sonde met de virtuele realiteit, altijd en alleen gehinderd door plaspauzes, control pi verborgen achter een beperkend scherm wereldbeeld verschrompeld tot een screen Control Z, Control S en/of Control Alt Del?…

Australië is steeds in mijn gedachten Voor het geval de pleuris hier begint Het wereldtoneel toont thans vreemde krachten Waar mens de medemens niet meer bemint Zoals het wereldbeeld zich nu laat aanzien Is iedereen straks voor iets op de vlucht Aanslagen, bevingen, orkanen misschien Oorlog of overstroming wordt geducht Waar kan…

Etalage pop haar wereldbeelden beziet, met lede ogen. Tastbaar op de huid. één hartslag voor ons beiden, geluid uitgediept. Vertaald in woorden, een ware levenscodicil, schelpdier van liefde. Tweeling uit één schoot, verkent de geboortegrond, tussen leven en de dood.…

zij verheffen zich in onaantastbare formaties stapelen agressie na uitgesproken te zijn ongelijnd zwieren woorden als denkbeeldig eiland in de grote oceaan zonder ooit te standen tot hij zijn wereldbeeld ontvouwt vrouwen charismatisch bindt in hun gezinssituatie mannen simpel om zijn vingers windt in bevestiging van hun bestaan…

Een wereldbeeld ontsnapte ons toen wij een halfrond vergden om er alleen te zijn, het andere bleven bewenen. Wij legden achter ons leven een tuin aan, ook een register van allen met wie wij nog zouden bijpraten, staren, verhelen. Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af.…

ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels…

niets meer naar belangrijkheid gerangschikt in alles zitten verschillen in kunnen en in willen maar alles heeft z’n belang die vogel die vlinder die bij dat bloemetje en ook jij in alles zit verbindende samenhang door dat te beseffen en in te zien verdwijnt de angst zijn we niet meer bang kunnen we mekaar motiveren wie weet een nieuw wereldbeeld…

Woorden klimmen aan de horizon Na een eindeloze duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen…

En zo gaat het ook in de mensenwereld min of meer, alleen dan over een langere tijd, zegt mijn sombere wereldbeeld, dat amper nog gelooft in bijstelling van dit beeld.…

Wereldbeeld aan flarden Een gure herfstdag Eenzijdig de gedateerde riten Generaties in voortdurend gevecht De verhouding verhardde Verlies van gezag De pers incluis muskieten Voorlopig de wacht aangezegd Positie die benarde Een wrange lach Bereid tot bloed vergieten Onoverbrugbare kloof in recht De oude verwarde Jongere die zag…

doorgaans dichtslibbend met het drek van de aarde zich vermengend met stortregens welke maar niet lijken te stoppen en de zijarmen de rivieren voeden tot stevige stromingen richting zee de zeeën zich mondend in oceanen oceanen van pijn, angst en verdriet waar geen warme golfstroom de intense kou kan verdrijven ik droomde dit angstige wereldbeeld…

tenslotte willen wij steeds opnieuw hetzelfde zien: een huis tussen de bomen zoals kinderen het onvermoeibaar tekenen: een raam, een deur, een leien dak en achter het raam een familie en laten we vooral de schoorsteen niet vergeten waar rook komt uitgekringeld op de lege plekken komen bergen hier en daar een vogel en sneeuw misschien waardoor…