Alle inzendingen over werpen

tast me af stil mijn angst les de dorst van mijn huid bet het vocht van mijn tranen lik mijn oren met je muziek streel de lippen van mijn zwijgen wis de duisternis met jouw ogen zoet de geur van mijn lijf slecht de ruimte tussen ons deel met mij dat we zijn verenig adem met adem werp me op de lucht in laat me vallen…

de sterren zijn moe ze vallen een voor een mijn dromen uit ik ga niet meer naar binnen en verberg het heelal in mijn lichaam daar kan ik in het zwijgen alleen zijn, de dood laten sterven tegen muren van steen woorden verbranden, het rouwbeklag en de verzen die jij met grenzen overschreven hebt om de liefde te verliezen en uiteindelijk…

Dus keek naar mijn hand sprak haar vermanend toe, blikken mag je werpen, maar je moet wel weten HOE!…

Werp uwe kindren, gij!’…

In Afghanistan werd een vrouw vermoord Ze kwam brutaal door stenen om het leven De taliban achtte zich hoogverheven De stem van Karzai werd niet eens gehoord Terwijl wij de jonge vrouw bewenen, Zijn we bang: het ligt er vol met stenen Ondanks het luide protest van het Westen, gaat men in sommige islamitische landen verder met het stenigen…

of misschien liever de verandering in de Mentali tijd dan kies ik helaas voor nee weer zo’n 'Echt' naar de ratsmodee dag in dag uit teerlingen werpen met tranen gooien naar hun verwekkers en hun nazaten die achter blijven…

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

Vluchtende blaadjes werpen hun ketenen af eeuwige vrijheid…

Schelpen in het zand Werpen lange schaduwen Langs de waterlijn…

[Senryu] volkomen roerloos werp ik schaduw voor mij uit terwijl ik stilsta…

(De mens is een wees van zijn eigen erfgoed) Ik schilder letters alsof ik sterren aan de hemel plak Ik werp kometen alsof ik de wereld vertak in kunstmatige wetten Ik verplaats het hemelgewelf alsof ik planeten uit mijn schoot werp En droom werelden alsof ik de kosmos nog naar iets nieuws herschep…

soep uit een literblik in een ogenblik klaar dat is werkelijk waar ogenblikkelijk soep de ogen in de soep drijven er zichtbaar op oogopslag is helder doch wel oppervlakkig werp een blik op de soep ga er niet mee werpen een helder ogenblik? pak een blikopener een blik heldere soep ogen als blikvanger…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

werp een grote steen tot plons in diepe zorgen ’t voorhoofd rimpelt…

Het voelt als op de kermis waar het meestal gaat om de lol en spanning kort stil blijven staan bij de kraam met bussen en met ballen gooien om omver te werpen aan de touwtjes trekken en zien wat er bij het touw trekken naar boven komt bengelen tot waar zij staat te turen naar de toren achter het venster waar druppels kronkelen…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…

Ik werp niet als eerste en wil ook niet gestenigd.…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

Werpe de eerste steen, gij die zonder zonde is, pak ook de tweede erachteraan en weet je: ga door met trappen, ga door met slaan. Gij die zonder zonde is, blijf vooral werpen met alles wat je tegenkomt, gooi de woede van je af, gooi de verwerpelijkheid in het graf.…

Er was eens een dokter in Groesbeek Die gaarne in Loesje d’r bloes keek Hij zei altijd: ik Werp ‘n medische blik Maar Loes vond dat dat op een smoes leek…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

de laatsten zijn veel ouder Werp mij weg zo hard u kunt ik gun u alles het is u gegund De laatsten zijn de eerste wij nemen het mee ik zeg ja en jij zegt nee.…

en allengs veranderen de schaduwen van september het wonder van licht speelt met de acacia en volgt de omlijning met gouden pen de juiste plaats en tijd werpen dit presentje in mijn schoot…

Ik werp ze uit in het loopvuur van de tijd. ik ben de woordpyromaan. Mijn geest is een oerwoud waarin menigeen verdwaalt. Soms steek ik de vlam erin. Opdat men te voorschijn komt. -------------------------------------------- uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…

Ik werp mijn hengel uit en vang zo nu en dan een woord, soms groot, soms klein, en keer tenslotte huiswaarts met een potje visserslatijn.…

Wat onzegbaar is krijgt als idee pas vorm in een gestalt die zich kennen en benoemen laat in des dichters ziel in de blâren ruisen woorden werpen hun schaduw in namen vooruit…

Als vlammen schaduwen werpen op de muur en lichamen vaag in glanzend licht weerkaatsen in spiegels Als lekkende tongen geur verspreiden en adem bevangen is van overgave Dan neem ik je mee naar mijn uitgestrekte rust…

Als ik bij je was, Zou ik me aan je voeten werpen, En vragen waarom je niet meer bij me bent.…

Met wilde gebaren Werp ik gedreven Al mijn kleding Woest van me af Achter gesloten ogen Broeien de tranen Op de bekende klanken Van het hemelse lied Ik zie de beelden Van jou in je lente Dankbaar als toen Voor altijd van mij…

werp het voedsel uit het venster en eet van de zon spoel de wijn door de gootsteen en drink van de regen zie op naar de maan en slaap het geluk voel honger noch dorst en weet weer hoe alles begon…