Alle inzendingen over willoze prooi

voorzichtig leert wennen aan gevoel en verstand Soms herken ik me slecht woon in twijfel, ontkenning niet gewend aan gewenning van hoe mooi en hoe echt ga ik buiten de paden mijd de trouw, zoek verleiding om na die daad van ontwijding me in schuld te gaan baden Wij zijn vage bekenden maar straks maakt ze me mooi ben ik willoos de prooi…

worstelen uren verstrengeld in nachtwaken willoze wekker.. korten de dagen dempen donzen geluiden in duistere drift.…

In een heidense nacht Glijdt uit haar laaiend gewaad Een liaan die rond mijn hals stropt Mij neerhaalt, het sidderend hert Ik slurp de alsem uit haar kelk Het lekt langs een mondhoek Trekt een spoor naar de druppel Het kietelt aan mijn kin Ik bid dat het geen leugen is Dat ik haar smeulend nest verdien…

zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende…

steil naar beneden de daghap à la minute klaar terwijl je wacht…

na een gebed in de lucht sterft een muis gezegend en geklauwd in vogelvlucht…

Ik heb de ruitenwissers aan mijn bruine huid is bruin van alle zomerdagen. Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven. Mij rest ook weinig tijd ik doe alsof ik weet van niets tot…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Gaat de wereld aan me voorbij als ik even niet kijk mis ik het maar kan niets tegelijk met twee handen buiten bereik is alles onmogelijk blijkt. Ik ben bang te vallen als niets naar mij omkijkt. Ik duw mezelf terwijl mij de wereld ontwijkt.…

ik dans op het koord wik en weeg het willoze woord ik balanceer op de ijle draad vind niets wat zich zeggen laat ik zoek de zin zonder grond sluit de luchtledige mond ik verlies het wankele evenwicht doos van Pandora in het felle licht ik val naar de bodem en laat me gaan hoop draagt me terug naar het bestaan…

De hoeder van mijn oude eenzaamheid schudt aan de tafel een wilde dans is gestopt wat nu nog moet wordt afgerond willoze twijgen in het gedoofde venster de kop van de helling bezwijkt de andere wereldhelft zal stonds ontwaken ik leg mij neer in de opalen schijnsels de roep van dieren komt tot de deur zacht zal ik straks belijden…

Uitgemergeld lig je daar, stervend van de pijn vel over been, oh kon ik maar de grote genezer zijn. Door kanker wordt je opgevreten, steeds verder gaat je lijf de morfine slaat niet aan en al ben je een sterk wijf: DIT is onmenselijk. Botten steken door het dunne vel, wat eens glad was nu rimpelt het om je lijf je ligt te sterven van de…

Ik blijf jagen Blijf mijn prooien belagen. Niemand houdt mij tegen. En zal mijn hele leven alles geven Geen prooi zal aan mij ontsnappen Geen prooi zal ik laten lopen Want ik zal altijd in mijzelf blijven geloven Ik ben DE jager De enige echte belager.…

Dan maak ik nu tijd voor jou vrij Tijd om te jagen, tijd om mijn prooi binnen te halen, tijd om mijn trofee te innen, tijd om jou hart te winnen Ik zal niks liever willen Ik de jager jij mijn prooi…

Met gekromde klauwen stil biddend in de lucht spot hij zijn prooi op kwart over 10 Scheert strak, duikt tikt, haalt uit, te laat de prooi is niet wijzer het laatste uur is daar…

als een aangeschoten jager loer je op je prooi en ik ... ik moet naar huis je handen gaan steeds lager noemt mij telkens mooi en ik ... ik hoor geruis van een maanverlichte zee mijn voeten in het water jij maakt geluid voor twee het wordt alsmaar later als een aangeschoten prooi lik ik nu mijn wonden en jij ...…

bomen waaien heen en weer de ekster stijkt zich zachtjes neer wachtend op een lekkere buit maar helaas de jongen vliegen nog niet uit.…

Er liggen weinig parels tussen vandaag en morgen maar de herinnering van een willoze wees in een opstandige nacht maakt de schoonheid des te groter.…

Een meeuw zonder prooi Wil ik zijn, zwevend, levend Van schoonheid alleen, In de gratie van het moment, Gewichtloos gedragen Door de wind, om even, Heel even maar, weer Het kind te kunnen zijn Dat nog niet ten prooi viel Aan de trage tanden van de tijd, Aan die onvermijdelijke volwassenheid…

Als ik woedend ben, handel ik onmenselijk: naasten zijn een prooi.…

De torenvalk zweeft Over uitgebloeide hei Loerend naar zijn prooi…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

bij de lantaarnpaal wacht de nachtvogel op prooi maar de lamp is stuk…

als een baksteen stort de steenarend op zijn prooi dodelijk precies…

Als prooi voor vrouwen lijkt hij op een lammetje, gedwee en weerloos...…

Maanvale stralen Wijzen de nachtuil zijn prooi Die hem leven doet.…

sprintend jachtluipaard schimmig door het hoge gras spelend met zijn prooi…

Een roedel wolven sluipt langzaam door de toendra op zoek naar hun prooi.…

Ik lig hier stil te wachten op een goede prooi daar drijf ik dan heel zacht naar toe ik kan dat reuze mooi. Die prooi die denkt dan even daar drijft een dikke tak zodat ik hem kan naderen en bij zijn kladden pak.…

biddend en spiedend hangt hij stil, hoog in de lucht, prooi onontkoombaar…