Alle inzendingen over windmolens

tegen windmolens vechten hoeft niet meer nu zij groen opwekkend zijn…

Een windmolen draait op volle kracht. Vogels doodslaand naar de grond. Heeft al heel wat groene stroom gebracht. Zijn wieken gieren rond. Als scheermessen klieven zij de lucht. Om te voldoen aan Europees beleid. Vogels dodend in de vlucht, als een wiek hen door midden snijdt. Oh, steltloper, kievit, en tureluur, wat doen wij jullie aan.…

windmolens wieken draaien energiek wind om as naar groene stroom…

Als hart en ziel door onrecht zijn geraakt, Rechtvaardigt het de orde te verstoren. Niet één wordt er als terrorist geboren, Die worden door de overheid gemaakt. Het falen van de overheden leidt Tot burgerlijke ongehoorzaamheid.…

Nederland staat er goed voor. Niet alleen corona neemt af maar ook de energie transitie gaat door. Warmte pompen, panelen op je dak en windmolen parken te land en op zee. De groene stroom vliegt door het netwerk en beleidmakers voelen zich ok. Maar toch moeten we oppassen, oppassen voor het stijgend water van de zee. Ons land zal onder…

de tijd die nog moet komen lijkt achter mij te liggen wellicht dat doelloos reizen mijn eindbestemming is hoe werkelijk zijn mijn dromen hoe schijnbaar mijn ontwaken ik voel mij de fantast die windmolens zo mist…

Als een Donna Quichotte tegen vele windmolens bevecht zij de gedachten waarin ze is verstrikt van zwart en wit zonder nuances altijd eindigend in somber grijs uitslag vooralsnog onbeslist…

Dan rest niets beters voor die duivelsknechten Dan dat ze tegen windmolens gaan vechten.…

Bij de VN sprak Greta met de vlechten, Ze nam haar toevlucht tot de hyperbool, Ik denk dan: moet zo’n meisje niet naar school, In plaats van tegen windmolens te vechten? En elke keer als ik haar zo zie strijden, Treft mij een diep gevoel van medelijden.…

“GroenLinks is stukken linkser dan ze lijken”, zegt heer Hans Wiegel, één der prominenten, “Het gaat uiteindelijk toch om de centen, geen windmolens maar zoden aan de dijken.” “Luister naar mij...GroenLinks moet aan de kant. Daar knapt ‘t klimaat van op in Nederland.”…

ik probeer een afdruk van je te vinden een blauwdruk die bewijst dat jij bestaat dat ik niet tegen windmolens vecht, maar ik word belachelijk ge- maakt, hoe kan het bestaan dat ik je overal vind, in de wolken in de zon die door breekt, in de bloemen en 't rillende gras maar geen voetspoor, geen haar, geen klank, geen gedachte die ik…

Milieubewust konden hazewindmolenhonden de windmolens toch laten draaien. Een molenaar kon ze gebruiken en sliep, maar dacht bij het ontluiken na 'n zeer diepe zucht: 'Ze zijn niet van de lucht. Deze winden zijn heel goed te ruiken.'…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

een lig-in-de-weg Altijd is er branding in minuut en uur golfslag van seconden Wij willen afstand overbruggen & tijd een dagelijkse strijd blijkbaar...tegen windmolens.…

Als er geen wind is zijn er nog altijd molens ter land ter zee en als horizonvervuiling!…

De wind waait en bepaalt de stappen die ik neem De regen valt, de druppels stromen langs m'n lijf, maar gek genoeg voel ik niets Of het nou dag, of nacht is, Ik merk geen verschil De mensen zien mij toch niet Ik ben een schreeuw in de leegte, Ik ben een schim in de maatschappij…

Kiest u voor groen en niet voor grijs of bruin dan moet u spoorslags naar Oostzaan vertrekken. Daar gaan ze heel hoog groene stroom opwekken. Geniet ervan vanuit uw achtertuin. Maar wie komt daar aan rijden op zijn paard? `t Is Don Quichot wild zwaaiend met zijn zwaard.…

de zon komt op en vlamt oranjerood wordt groot in alle opzichten de Duitse windmolens knipperen onbenullig rood met hun toplichten donkere syndromen ritselige dromen komen in nood verliezen inzichten sterven dood morgenrood een onbeschreven blad stilte, alleen een eekhoorn, egeltje dat ritselt in het blad…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

De windmolens boven op de dijk steken af tegen een strakblauwe lucht. Een plaatje te ver buiten mijn bereik. Als ik de foto met een zucht terug leg in de la, zie ik mijzelf weer in Den Burg op een zonnig terras met een kop chocola.…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

voor een kind is de horizon onbereikbaar gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat…

misschien is dit jouw bedoeling geweest ben je blij dat je dit hebt bereikt mij maakt het niets meer uit ik ben moegestreden tegen deze demonen deze windmolens zonder bewijzen hier heb je mijn pen en schrift mijn plezier dat ik er aan beleefde ik hoef het niet meer berg het op in een doosje dan kun je soms op lege dagen in alle stilte…

Fossiel was vies en nucleair was naar; zo werd de wind het schone toverwoord. Maar horizonbederf en vogelmoord vormen nu weer een nieuw milieubezwaar. Die energiebron - denk ik met een zucht - blijft hoop ik niet bij één slag in de lucht?…

De Duitser wil in onze zee gaan graven Maar eerst moet hij nog een Erlaubnis holen Inmiddels draait de ambtelijke molen Die wat van wie is eerst zal moeten staven Is het dan nooit genoeg? (hier zit oud zeer) Klopt, zegt de Duitser, ‘k wil geen See maar Meer!…

Don Quijote wenkt een windmolen, hij daagt hem uit in de strijd perk en paal te stellen aan de lichtende zee, d.i. het schuim en de schade aan zijn schaduw. Hij voelt hoe dit schiereiland zich langzaam losmaakt van het vasteland dat knarsetandt. Het laat zijn kathedralen jankend wegzinken. En Sancho houdt zijn christelijke adem in.…

De trein is overvol De windmolens zie ik staan Een fiets ligt in de bosjes Fijn om met de trein te gaan Ferdi E. is overreden In Zaandam blijft Albert Heijn Zelfs na zijn overlijden Bleef hij hier altijd zijn Nog even wachten, Zoetjes aan, Een smerige cacaolucht Welkom in Koog aan de Zaan.…

tegendruk niet uitsluit maar atomen samenperst tot bleke kernen die passen in een gedeelde levensvorm wij zijn twee knikkers wij kunnen niet dichter bij elkaar dan tegen elkaar aan, de grondstof voor een botsende fysica van aantrekkingskracht tot afstoting waarbinnen een waarheid wordt samengesteld krijgen dwazen een plaats kunnen windmolens…

Als ik de windmolens zie, dan weet ik dat ik bijna thuis ben, het klinkt misschien een beetje gek, maar als ze draaien, dan weet ik dat je aan me denkt; ik wou dat je hier was, dicht bij mij, samen onder die ene windmolen, de wind door onze haren, nu ja, jouw haren; ik hou van je lach, je gekke uitspraken, onze grappige momenten samen…

Verdwaald in eigen cryptogram gewond door de scherpe randen van de chaotische puzzelstukken die het leven ons soms voorzet kun je slechts blijven zoeken naar de zin die cryptisch lijkt of praktische oplossingen van kleine eeltige stappen naar een zinvoller geheel maar soms gehuld in harnas vechtend tegen windmolens die raadselachtig…