Alle inzendingen over winterjas

vader ging uit zonder jas ik riep nog na hoe koud het was maar hij ging weg in korte mouwen in zijn mooiste hemd, de marineblauwe en de wind woei en de vliet bevroor eerder dan het jaar daarvoor de hoest kwam en liet hem niet alleen hing droog en koortsig om hem heen hing aan de balken van ons huis om zijn nek als een lodenkruis en de…

De magnolia beschermt haar nieuwe knoppen met een winterjas.…

stoer winterjasmijn ik nog in mijn winterjas zij bloeit al dagen…

in een winterjas liggen katjes te slapen bovenop een tak…

Ik bijt in de kraag van mijn dikke winterjas -- in keiharde kou.…

Ze kocht een nieuwe winterjas en laarzen en een mooie das en even leek het of de pijn er met het geld vandoor was…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

Zodat ik mijn zusje mee kon nemen naar nederland, veilig en verstopt achter mijn blauwe winterjas.…

nooit gezocht maar toch gevonden jouw afdruk in je winterjas aan de kapstok opgehangen omdat het weer lente was alles is vergankelijk zegt men dikwijls bij vertrek maar als ik jouw jas zie hangen op die door zon beschenen plek dan raakt steevast mijn traanbuis lek…

Als zachte, verfrissende regendruppels in de zomer als een dikke wollen winterjas, die mij verwarmt tegen de kou als buiten spelende kinderen in de lente, maar ook als vergankelijke dorre bladeren van de bomen in de herfst. Zo vind ik je iedere dag, neen soms ieder uur, weer uit.…

wanneer de prille sneeuw vluchtig nog langs mijn wangen strijkt het gras witter oogt dan zwanen op een bevroren plas mijn koude handen december vegen en tijd verder wijkt zie ik, heel even maar mijn meisje in haar rode winterjas…

Mijn winterjas hangt in de kast ik draag weer bonte kleuren vogels sluiten kwetterend een pact om met hun zang mij op te beuren wind en wolkjes spelen saam de bomen baren bloesems zee blaast briesje aan waar schelpje me komt groeten…

Ik heb niet eens een winterjas, of zo'n veel te grote fleecetrui Ook geen geitenwollensokken, die mijn oma heeft gebreid Mijn maillot past niet meer en mijn wanten zijn te klein En die muts met die flappen aan de zijkant, ben ik kwijt Zeg nou eerlijk, ik ben toch kansloos Niet bestand tegen de kou In m’n koude kleren zit ik hier Het biedt…

Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

Een restje zomer was blijven hangen in de rafels van haar katoenen jurk Zij keek naar buiten en zag dat het wit gevroren had aan de grond een heldere nacht met sterren geweest Na haar klompen aangedaan, de winterjas stapte zij rillend in de koude buiten ademde zij diep in, snuivend uit de jurk spande en loste op van haar huid…

ik wou dat deze prachtige nazomer kon blijven duren tot de vroege lente voor een keertje de koude kille winter overslaan ik wou dat die laatste vergeten appel aan de boom bleef hangen tot de volgende lentebloesems geen handschoenen of dikke winterjas een pull is meer dan genoeg maar waar blijf je dan met sneeuw en ijs…

Het is de maand om de winterjas voorgoed aan de houden.…

Behaaglijk warm In een dikke winterjas De straat op De koude beet Nam levenden Tot zich Hoewel hij Dat niet wist Slechts een straat Verderop Een klein bouwsel Opgetrokken uit karton Zonder enig leven Viel zachtjes om Hij liep langs Zag niets Merkte niets Doch achter hem Verwaaide het karton Ontblootte slechts Een bevroren…

De vredige gans omarmde me en legde als een winterjas haar vleugels om me heen, én', vroeg ze nogal onhandig, 'wat ga je vandaag eens doen?' En ik, kikker, had een slechte zin, rukte me los, vluchtte tussen het riet door en kwaakte luid: 'laat me alleen, hou je grote bek! ik ben je geen uitleg schuldig! ik heb een pen nodig!…

een overgave aan verre verten de opvlucht van ganzen alleen zij weten waar ze gaan in het vroege licht de tijd kruipt voort over het barre land om in oeverloze leegte te verstuiven in de wind het uit donker geboren lied van het koude hart diep verborgen in een winterjas een engelenstem zweeft aan zijden draden tussen zomerwind…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

soms zou ik willen dat het even zo was dat ik je daar zou zien lopen jij lekker warm gekleed in een dikke winterjas jouw ogen zouden fonkelen bij het horen van mijn stem liefdevol zouden wij elkaar begroeten en breeduit glimlachen hij naar mij en ik naar hem praten, we zouden almaar praten over zoveel verschillende dingen samen genieten…

De winterjas hangt in de kast Een sjaal of muts is nog ongepast Over 5 nachtjes slapen komt de Sint Denk dat hij het hier Spanje-weer vindt!…

Ik ben rijker dan koning Midas, ik heb een appel, een mes en het zicht op een boom en bovendien een warme winterjas die me beschut tegen de windstroom. Hier op mijn bankje waar ik vaak reminisceer mijn droeve dagen, mijn uren van hartzeer tot alles tenslotte van me afglijdt Want zonder wroeging en zonder spijt..…

het is weer de tijd om te denken aan hoe die warmte ook al weer was daar op het strand aan de zee in de zomerzon poedelen in het lauwe water kastelen bouwend in het zand waar het ooit tussen ons begon maar dat straks weer voor later nu op een bankje verscholen in een winterjas maar wat ik ondertussen bijna weer vergeten zou is dat…

zusje, kleine, grote zusje met voetjes die niet verder willen groeien en die stampen als alles teveel geworden is zusje, kleine, grote zusje met een hart dat overstroomt van liefde en soms van wanhoop als je iets niet kunt zusje, kleine, grote zusje met handjes die de wereld niet kunnen omvatten en die je verstopt in je warme winterjas…

ontblote bomen meedogenloos onderstromen en laten druipen van het nat dat je straten zijn als hoogglanslak met bruine bladeren regenzwaar glimmend op je natte trottoirs in je riolen woest gegorgel van een onstuimig waterorgel nu voel ik jou seizoensverraden en loop je deerlijk uit de pas met je pleinen en je paden in een dik witte winterjas…

Na scheiding onzer wegen kwam ik je vannacht zoals dat met eenlingen gaat genadeloos weer tegen verzonken in stiltespagaat op de Martelaarsgracht Alleen ik nam je handen waar zwart gekromd in diepe vouwen van de zakken in je winterjas grijs behaarde berenklauwen tussen je wijsvinger en duim een zaag fijn strak omklemd Vannacht op…

De winterjas is opgeborgen de zon schijnt op je kale kruin. Kinderen spelen heel uitbundig niemand heeft een slechte dag. En overal waar je mensen ziet verschijnt er een stralende lach. Geniet er vandaag maar lekker van, morgen is het misschien voorbij. Maar deze dag wordt ons niet afgenomen hij is gewoon van jou en mij.…

er ontbreekt iets zo moet ik schuchter erkennen het is één van de drie knopen die mijn winterjas doet sluiten en word daarvan gewaar als ik kijk in spiegelende etalage ruiten voel me ongemakkelijk, heb geen vervanger of naaigerei bij de hand, vermijd namelijk graag zo'n ongepast nakend gebaar, ik ben toch geen pedofiele handlanger…