Alle inzendingen over wit gewaad

Daar zit ik dan, in een lege straat, zo vrij als het maar kan, gekleed in een wit gewaad...!…

Bijzondere ‘alertering’ in onze Staat Een reiziger met gezond verstand Zag terroristendreiging, want: Zwarte baarden en een wit gewaad. Logisch dat er werd noodgeremd Maar wie staat uiteindelijk in zijn hemd?…

Haar haren golven als een wit gewaad en vormen zich de nacht voorbij. Maart zucht haar wangen zo onbedekt in een gespiegeld gelaat. Sterrenogen staren en mijn woorden dwarrelen tot een sneeuwwit vers.…

bloed aan de steen die ik raapte ze rotste aan verkeerde kant heb haar herinnering nog altijd in mijn hand ze liep langs wegen die gevrijwaard leken daar bleven mensen komen die geloofden in het wit gewaad en macht van kabbala’s dromen zag de aanslag op het steen jouw bloed in herwaarderen ook zij beleefden hun bestaan waarom…

Uit het wit gewaad rijst een ingevallen gelaat Waaruit, boven een spichtige baard, Een dunne pijp die tabak voor drie trekken bevat Op de borst hangt. De blik is verwonderd en berustend, van een Waardig onderdrukt ras.…

In de verte een wit gewaad, blote voeten op het strand. Vertederend en kwetsbaar zoals zij daar staat en kijkt naar de horizon. Haar blik onverdroten gericht op die einder. Haar ogen dwalen af over de woeste golven. Zij raakt gebiologeerd door het water en ziet al het leven daarin... Voor haar misschien een nieuw begin.…

Verscholen in 't groen Naast een huis van God Opgetrokken uit hout Onder blauw Een wolk drijft voorbij Lange en korte Gezaagde planken Een Huis van liefde en Van lijden Met zerken verspreid Rondom op het gras Verscholen in 't groen Een wit gewaad dat (s)preekt Als mensen Zich samen bezinnen Noorwegen, richting Noordkaap (2000…

het donkerde op Golgotha in alle eenzaamheid een stem die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de…

gewaden omdat ik bij zijn kruis stil bleef staan…

En dan is er mist je ziet nog net een hand voor ogen Mist kent geen mededogen het komt plots je mist zicht Duur komt het je te staan als 'witte wieven' je de weg versperren Geen enkel gedicht mantra noch wachtwoord doet hen wijken ze blijven-hologig-naar je kijken Gesluierd, gehuld in witte gewaden ze wenken, reiken naar…

gewaad een blinkend zwaard die de boom voor ontwortelen bewaart…

De wilgen delen schouderklopjes uit Zij willen helpen mijn verlies te dragen Je beeltenis begint wat te vervagen Ik laat die los, als ik mijn ogen sluit Zie ik je voor me in een wit gewaad Bevrijd van alle ongemak en zorgen Je voelt je in Gods Heerlijkheid geborgen Of iets wat daarop lijkt en echt bestaat Je toont me waar de mens in overgaat…

Een slaapmiddel, wat blauwzuur en een spuit De kinderen in wit gewaad gekleed Het was de dag na Adolfs huwelijkseed Hij was niet meer, dat gold ook voor zijn bruid Zijn grootste liefde was toch naar verluidt Het Duitse Rijk nadat zij overleed Zijn nichtje Geli, naar zijn beeld gekneed Hij zat te dicht op haar veel jongere huid Door zijn…

Kijken wij angstvallig om naar mannen met baarden en witte gewaden vertrouwen wij onze buren nog of zien we in elke man een Bin Laden? De beelden van elf september blijven ons bij terroristische aanslagen op het W.T.C maar doen wij met onze wraakneigingen zelf niet een beetje aan terrorisme mee?…

In één beeld dans jij als de fee van de nacht in wit gewaad die mijn vertragend beeld verzacht. Een afstand die ons op de rode loper laat schrijden tot de horizon waar jouw silhouet duurzaam kan schijnen.…

de ochtend blaast wolkjes terwijl ze zich wakker licht in alle vroegte ze strekt zich uit rekt schaduwen en opent vol verwachting een nieuwe morgen die hongerig de dag verslindt onder een grijze stroming hult de aarde zich in een wit gewaad de straat glijdt glanzend voorbij en donker stert de hemel een sprookjesachtig…

En statig stapte, in 't wit gewaad der bruiden, Een stoet van maagden met omkranste lokken. Een zwerm van vogels vlood naar 't verre Zuiden En de eerste sneeuw viel zacht, in donzen vlokken. Mij klopte 't hart beklemd, bij wilde schokken. - ‘Wat moet’, vroeg ik, ‘dit dodenfeest beduiden?’…

Eens verscheen sereen voor mijn oog, een wit gewaad en innerlijk bewoog een ganse stad, de bouw van mijn hart Nu wist ik wat mij stond te wachten… Geduchtig, bedeeld, verdeeld zijn de vragen Ik richt mijn slagen aan ‘t witte gelaat Doch deze deelt mede alle spraak te staken Het neemt mij mee naar ‘t Noorden –en op!…

hij de vrijheidsstrijd aanving Tegen de gevreesde Ottomanen Met prins Faisal's onderdanen Was het samenleven in stamverband Op zijn ridderromantische schiereiland En het vriendschappelijk plezier Van een Britse verbindingsofficier Wiens levenslot een hoofdrol bedisselde Toen hij zijn kaki kloffie verwisselde Voor een tulband met een wit…

gewaad.…

Witte gewaden wandelen door de wijk Jordaan-Zuid, Hazenstraat, Brouwersgracht, Konijnenstraat, Elandstraat en Elandsgracht krijgen bezoek van wat! en dan komen de opmerkingen, de verbazingen, maar vooral de vragen: “wat, zijn het monniken?” “wat een mooie muziek!” “Wat bijzonder!” "wat prachtig"!…

gewaad Hij laat een ketting met een maansteen langzaam heen en weer gaan, heen en weer -U kijkt nu naar mijn hand en gaat allemaal rustig zitten U gaat verder met wat u deed, vergeet wat u hier gezien heeft.…

teerbeminden Hartenpijn niet langer vrezen Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen Vrouwen heb ik steeds aanbeden verzen voor hen neergeschreven Pijlen op hun hart gericht Steeds gezocht maar nooit gevonden Leven niets dan zware plicht Zie de dood in het gezicht Dood is niets dan stralend licht Gekleed gaat zij in wit…

Stoelen omgewaaid Oktober al op zijn kwaadst in haar schoonst gewaad…

de eenvoud lijkt goed blinkend wit spreekt zijn gewaad buona sera zegen de onschuldigen in opgeheven blikken…

Hoe wit is uw gewaad afstekend tegen 't donker van uw handen, integer uw gelaat uw houding ingetogen alleen al uw aanwezigheid geeft zoveel rust en stilte, de schilder die u portretteerde wist van 't kleurrijk wit een stralend licht in plooien te creëren toch is 't uw houding die mij nog het meeste raakt.…

Zwarte wolken weerstreven mijn dagen mateloos de jagende meutes van machteloos sleuren mijn gewaden aan flarden hun koude ogen glanzen de witte tanden verscheuren mijn gemoed gebroken de spiegel in duizend schilfers die glinsterend dwarrelen door de tijd die heelt.…

De gewaden vol met remedie van trouw huwelijksfelicitaties weggewassen, geweigerd mooi getaïlleerd de lange witte sleep, een ring aan haar vinger als teken als herboren gaat het prestigieuze purper, het meisje wandelt met een prachtig gelaat van enkel kant en brokaat..naar het altaar wat haar nog rest zijn keizerlijke gewaden in een explosie…

Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent mijn kameraad, Mijn naaste in ’t gelid. Soldaat, je blijft mijn kameraad, Is ons gebeent' eens wit.…

1 Haar zonnebril was rood met witte stippen. Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen. 2 Bij haar is altijd alles waar. Alles is altijd waar bij haar. Altijd is alles waar bij haar.…