Alle inzendingen over zachte krachten

Dat de zachte krachten het toch halen, werd al zo vaak gezegd: de glimlach sterker dan de vuist, de dageraad zo roze en zo stil; de kleine mens weer opgericht. Dat de zachte krachten het toch halen: de reis opnieuw begonnen, tegen beter weten in, een kans gegeven aan de boef, de boze; het lied opnieuw gezongen door de engelen.…

lege dagen het stille blad van de boom zwijgen op het bankje in een verlaten landschap verdwenen dorpen dichtgetimmerde luiken oude knotwilgen aan de drooggevallen sloot de zachte krachten winnen zij?…

Ik geloof in zachte krachten, niet in 't grof geweld van grote machten, maar in een klein gebaar dat telt.…

Niet door grof geweld wordt onrecht neergeveld, maar door zachte krachten die rechtvaardigheid verwachten.…

In mijn tekst citeer ik van Henriette Roland Holst ‘‘t mistroostig ras dat heerste op aard’ en ‘de zachte krachten’ . Het eerste citaat is hier te vinden: http://www.schrijverspantheon.nl//Projecten/Gedichtenwedstrijd/ en ‘de zachte krachten’ hier: http://klassiekegedichten.net/index.php?id=17 met bespreking!…

ze zet een stap terug in het schurende bijtende zand de zilte zeelucht hongert in de zwarte nacht de storm tilt haar op hoog boven de tijdelijkheid hoe onverschillig is de nacht voor de zachte krachten…

Het echte nachtdier is niet te temmen en haar naam is Ryanne van Dorst ze jaagt in de nacht maar niet op een prooi maar wat haar spontaan bracht aan zacht, kracht en macht van de nacht! een waarachtige opvolger van Deelder als eerste vrouw de nachtburgemeester van Rotterdam, in feite van alle steden!!…

verenig toch de naties zei men toen bedoeld werd: niet de volken maar de staten en al die mooie dromen: zwarte gaten helaas, we kunnen dát niet over doen ik noem geen namen maar u kent ze wel vermorzeld wordt een ander land - een hel * de wapens zullen zwijgen tijdens kerst de zachte krachten hebben even macht dat duurt niet lang, had u dat…

Regen zingt tegen de ruiten, en soms is er even wat licht - niet te stuiten - maar onverplicht zoals de zon die morgen weer schijnt, het kind dat lacht, de lente die onhoorbaar wint en de zachte krachten.…

subtiel is het allang niet meer de geur verspreidt als smaak nog beter zoet en krachtig als een suikeroom met dikke buik een suikertante met een kanten rok frivool en ietwat bleu haar in krullen glimlachlang, blote tanden, niet meer bang voor alles wat er sneu nog tussen hangt smaakvol ligt die zachte kracht te smelten op mijn tong…

een rondje zachtheid wandelen met het gevoel van de zachte kracht lopen in zachtheid behoed je voor bitterheid in barre tijden weet dat je niets weet neem het kind in jezelf mee leer net als een kind schouder aan schouder een mars tegen de hardheid of een ommetje wandel met zachtheid het zachte zal je troosten vermijd bitterheid…

in jou, jij in mij in een zuivere stralenkrans open je zachte krachten ik schenk mijn geliefde glans…

bodem ligt hij dan de steen hoekig en bonkig naast die andere steen afgerond en fijn geslepen door het stromend water dat door gaat eeuwig door en sterker blijkt dan de harde kracht die zoveel sterker leek dan de zachte kracht de stroming van de beek…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen.…

.- (ik ben wat in de war) het gaat om jou, altijd weer om jou, mijn lief- je met fluistermond, met groene ogen en zachte kracht, jij bent de olijfboom onder de zon in een tropisch land, ik lig onder jou, rustig te wachten.-…

Ze zijn niet te vergelijken met de zachte kracht van universele ziele-intuïtie, waarbij sprakeloosheid de broosheid gaat overschrijden van klank en woord wanneer men zielewijsheid in stilte hoort.…

golven van intense stevige zachte kracht Ik voel je naast me lijfelijk letterlijk je warmte je liefde je diepte Elke dag dieper jij in mij ik in jou…

Een levensjaar weer verder en je kent de zachte kracht waarmee de rozen geuren ondanks de vergetelheid. Het leven zingt in jou en leidt je schreden verder tot waar geen kennis reikt maar enkel ’t hart begrijpt.…

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

De zachte krachten zullen winnen wordt zelfs ook nu toch nog gehoord maar ondertussen sterven mensen, verliezen ‘t leven door geweld. Waar is de redelijkheid gebleven en wordt slecht nieuws steeds weer gemeld.…

'k Wil zo voelen de zachte kracht van dragende liefde, wiegend op de golven van het leven, eb en vloed overleven. 'k Leg mijn hoofd nu even in Gods schoot en vraag engelenvleugels mij te dragen voor de komende dagen gevuld met duizend en één vragen. 'k Wil het lot niet meer uitdagen in genot dat het verstand doet vervagen.…

kracht die zegt: ik ben hier voor jou en jij bent hier voor mij zo is gastvrijheid geen handeling maar een gedeeld hart geen ontvangst maar een verbinding waar de vreemdeling vriend wordt — en de vriend nog dichterbij…

de rimpels langszij mijn ogen plooien zich bij iedere lach zij vormen als vanzelf warme zonnestralen die mijn blik begeleiden naar de vraag die ik in je verlegen ogen zag geen weg is zo kort naar jou, naar binnen alleen een doods gevoel zou zich bezinnen en afvragen wat ik bedoel mijn beider wangen door lengende lippen gebold tonen…

kracht stil, want Israël vertelt nog meer die schepper zegt ze, noemt zijn naam hij is ik ben, als je het maar zien wilt een god die voor ons in zal staan zo komt de toekomst toch dichterbij weer land in zicht, een blik naar verder Israël, vertel je verhaal steeds aan mij ik luister in aandacht en ben stil…

krachten Winnen aan het bittere eind…

mijn staat van leven laat mij zijn, laat mij liefhebben de klank, het spel – niets is te veel het ritme uit verre landen vrijheid in het verschiet het leven als spel – zoals ik het zie in stilte groeit een zachte kracht als een toverspreuk, een wereld die lacht een vlam die door de ziel gaat waarvoor woorden niet bestaan het sein van…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt. Daar zoeft wat zonne-lichternis…

Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden. Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden Dragen op zijn eigen handen.…