Netgedichten

netgedicht (nr. 62.374):

Het beekje klatert mededogen

Het beekje klatert mededogen,
de zon gaat elke dag weer
gratis op en wil de wereld warmen
die koud werd door onachtzaamheid,
door veel te groot berekend leven
dat altijd maar de zachte krachten doodt
en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.

Hoe kunnen wij toch leven zonder al dat moeten,
maar fris en nieuw, als op de eerste dag –
de tinteling van ’t water voelen, vogels horen
en weten dat ooit alles nieuw zal zijn.

Het beekje klatert mededogen
En overal staan mensen op die helder
willen groeien, teder ook, herboren.