Alle inzendingen over zalige onwetendheid

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

onwetendheid 'k Ga henen in heerlijke naïviteit…

Waarin hoop nog alle ruimte heeft regenbogen herkleuren de zon eindeloos niet onder gaat woorden stil ongesproken zinnen ongelezen nog denken voorlopig onoverdacht het zalig nog niet weten van een hoofd ver weg ergens in de wolken wie wil de kilte al voelen als de warmte er nog is…

Nee, liever niet, dat is zo klaar als glas: Geen vlees dus vegetarisch kerstdiner Geen flessen alcohol maar potten thee Het feest kan nu níét meer zoals het was! Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

Nee, liever niet, dat is zo klaar als glas: Geen vlees dus vegetarisch kerstdiner Geen flessen alcohol maar potten thee Het feest kan nu níét meer zoals het was! Zelf heb ik toch weer coq au vin gemaakt ‘k Hoop dat uw kerstmaal óók kiplekker smaakt…

Wij weten de verbloeming De verzoening met onwetendheid De weg is de bestemming En het onder-weg de zaligheid De woorden zijn geen taal Die een vertaling is De beleving een verhaal Over wat de waarheid is Een gesprek als een gedachte Die één mens nooit heeft gedacht De prikkeling het zachte Leidlicht in de nacht…

Nu sta ik intellectueel gestremd - mijn lezenslust geblust - bevrijd vol levenslust en zalig in onwetendheid hier in mijn boekeloze hemd.…

Vergeet-mij-nietje ik vind 't een zalig woord als uit de hemel…

In diepe stoelen liggen zij te rusten, de zaligen, die elkaar gelukkig kusten, de toekomstlozen; heel hun leven was een dringen naar de voorgeweten uren, waar alles eensklaps in vergeten is; ‘t verwaait, nadat het stukgereten is, hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen deze gevaarlijk stille…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

Wie onwetend is Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen. Anderen keren op hun stappen terug En vervloeken de vlag van het vaderland Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen Knielen voor de willekeur van de meester Zij zijn verdoemd, Al zij die onwetend zijn.…

En met jou omarm ik de onwetendheid...…

Feodosia Grimia Ukraine òù 6 De waterleiding. Toen haar waterpijp modderig begaf Bedwelmde roes mijn hemels zijnde Verwensde zij krom de slang tot graf Verstoord dwaas hoorde ik het einde Gestaag gravend in vergane geheel Slovend van koude pril tot vorst laat Onbelegd en schraal valt hen ten deel Geen klacht van onbehagen die verlaat…

Wat noemt mijn mond mij aan woorden die bestraffend zijn en rozen laten sterven en jij, niet weet waar de zomer nog voor dient geknakt en overvleugeld zijn je schreden de weg staat haaks op de regenboog en in haar ontelbaarheid van kleuren spreekt ze boekdelen ze begrijpt de mensen niet met hun ontelbare redenen…

wat schuilt er toch in mijn gedachten wie stuurt de stilte in mijn hoofd hoe komt het, dat je blijft verwachten wanneer wellicht alle antwoorden reeds zijn verdoofd zwijg ik de stilte aldoor omdat mijn tong is verdroogd en schreeuwt een hemels koor, dat alleen mijn zwanenzang nog wordt gedoogd het is raden in een doolhof met steeds…

Blauwe ogen en een wolk met rood haar Zomaar voor mijn neus stond jij daar. Jij keek mij aan wat verlegen en bedeesd Mijn hartje maakte een sprongetje en vierde feest. Schoorvoetend stelde jij je voor aan mij Jij was verplicht verloofd dus niet vrij. Tijdens onze gesprekken bleek al snel Jij zat met jouw ouders en verloofde in de knel.…

Zo'n zondag waarop de zon zich niet laat zien, dat het 's morgens zo lang donker blijft dat je beter de ochtend in bed vertoefd? Zo'n zondag, waarop je niks doet, waarop alles mag? Ken je zo'n zondag? Ik nu wel, en ik zit me heerlijk in mijn zondagse vel! Om jaloers op te worden, dus maandag; kom maar op, ik kan je hebben…

Het gif gaat snel. Mijn lever kapot. Mijn neus licht open. Bloed met snot. Mijn hart slaat snel. Opeens niet meer. Ik lig in een kist. En ben er niet meer.…

Een zachte wind waait door de zinnen die ik lezen kan zonder het te weten, intens verdriet, eenzaamheid, liefde en geluk altijd zijn er zinnen die ik lees, zonder dat zij er staan. Ik leef niet op letters, punten, komma's en uitroeptekens maar voel de waanzin die de zinnen in zich hebben soms is het slechts een feitelijke weergave even vaak…

het is mij om het even of de dag een naam heeft alsof het minder schrijnt daardoor nee, dat je naar buiten kijkt een bordje op het aanrecht zet en denkt wat doet die duif daar dat dit gewoon ook op dezelfde dag gebeurt…

De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment gaat de poort open. Welkom in Realiteit.…

Op het moment ben ik wanhopig ik weet niet meer wat ik nu moet verder met mijn leven leven of gaan voor jou, heftig en zoet Het opgeven van mijn zekerheid laat mijn twijfel steeds bestaan maar steeds meer moet ik aan jou denken aan hoe het tussen ons zou gaan Je bent zo anders dan de anderen familie en vrienden om me heen maar je hebt…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

Er zijn tijden Vraag mij niet wanneer Dan voelt het leven zwaar In die momenten Weet ik het niet meer Ben ik het fijne even kwijt Niet zo snel het antwoord klaar Twijfels in het heden en verleden Anders zo normaal normaal Onzeker over zekerheden Zaken die vanzelfsprekend leken Waar ik nu zomaar om maal Roepen zoveel vragen op Heb ik goed…

Er zijn mensen die zeggen "Wat ik NIET WEET, dat deert mij niet, gelukkig zijn de onwetenden". Laat U mij met de meeste nadruk verzekeren dat het enige op deze wereld dat U ooit kan schaden niet is, WAT U weet, maar wat U NIET WEET!…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

Zonlicht aan mijn venster in 1973, Het was nog vroeg in de ochtend, mama was al beneden. Een hoog geluid van de oude koffiemolen aan de muur deed mij ontwaken. Het clowntjesgordijn keek mij aan... Ik sprong uit mijn laken. Ja! Vandaag is het zo ver! Eindelijk was er dan kermis in de west..... Gestommel, geratel , zonlicht, koffie, en gedartel…