Alle inzendingen over zandbak

Een schicht: nog een keer schilder ik in de zandbak – met moedemodde.…

Wat zit 't manneke Heerlijk te werken In de zandbak - zijn domein, zijn wereld, Niet te groot, niet te wijd, Overzichtelijke wereld Binnen redelijke grenzen - In zichzelf iets mompelend Van vakman of zoiets, Schept hij uit het zand Zijn eigen gebouw, zijn Eigen schepping zoals Alleen schepping maar Maar zijn kan - tot er In…

de bal ligt weer stuk naast de zandbak in de verwilderde tuin waar schoppen toch niet lukt met losse zolen…

Twee partijen kibbelen in een enorme zandbak Ze willen allebei hetzelfde plekje inpikken van die enorme en verder lege zandbak ‘Ik was hier eerst!’ ‘Dat is niet waar! Ikke!’ De een strooit zand in de ander zijn ogen De ander duwt het kasteel van de een om De een heeft gejokt, de ander heeft gelogen ‘Jij bent dom!’ ‘Dat is niet waar!…

Zit ik in de zandbak Achter theater Bataclan In het elfde arrondissement Waar de kogels niet Zijn gemaakt van zand Maar van knalhard cement…

Speeltuin spelen samenzijn vergeten de glijbaan door het leven de zandbak om met vriendjes te spelen de schommel om alles even te vergeten helemaal in de speeltuin…

het spel van over iemands schouder naar anderen kijken ken ik wel onderhand ook een glas ergens neerzetten binnendringen bij belangrijke relaties een zandbak met emmertjes en schepjes…

Als een kind had ik geen zandbak waar ik heerlijk in kon spelen want mijn ouders waren arm en dus zat ik aan de grond met de asbak van mijn vader mooie taartjes uit te delen vreemd van vorm -maar steeds warm dankzij Waldo -onze hond…

Zij die ik toen zo lief had en die ik 's avonds onhandig zoende in de zandbak.…

En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten door vaders, stiefmoeders glashartige toverheksen, nooit hun eigen…

Het zelfde nieuws, we zijn eraan gewend: Er zit voortdurend zand in de formatie Hun lang gepolder wekt bij ons frustratie Hét euvel bij zulk werk is welbekend: Als kleuters moeten zij nog leren delen Als zij met schepjes in de zandbak spelen…

Geen vriendjes in de zandbak Of na schooltijd plaatjes ruilen Maar een jongeman die steeds moest schuilen Achter een stropdas in een pak Nu de Prins zichzelf mag bevelen Kiest hij voor een weekje spelen ......Prins Willem Alexander zal voordat hij op vakantie gaat een week lang de olympische spelen bezoeken.…

Op de omslag van het magazine een meisje van een jaar of zes misschien oogverblindend wit jurkje blote schone voetjes handjes zonder zwarte nagel- randjes een idylle Stevig in de zandbak staan twee onbedekte beentjes teentjes die bewegen modde- rige vingertjes vol leven echt een plaatje…

De draaimolen draait te kleine rondjes Er is een zandbak maar geen zand Van de speelgoedhuisjes is de ruimte Binnenin erg aan de magere kant Zie je die wip daar in ’t midden Da’s een plank met splinters En die scheefgezakte schommels daar ...Staan zo al drie winters De toegangsprijs is niettemin behoorlijk Maar al jaren koop ik kaartjes…

Wulps gehuld in het maanlicht flaneert de moeder aller kwaad Ontneemt de zon haar alzicht waar zij opnieuw ten onder gaat De voeten van Elgar schuifelen terloops in zandbakken leeg Hij dacht gisteren nog: "amkoe meer later" Nu speelt hij weer.…

scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in hap slik weg en je bent er geweest in de zandbak…

scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in hap slik weg en je bent er geweest in de zandbak…

kinderen uit het hart verdrongen vluchten naar de avondstond ze kruipen het liefst nog in de zandbak, alsof het zand de wereld is en je vragen kan onderscheppen…

Scheef in roestige kettingen hangen de schommels bladstil onder kale zacht wiegende takken, voor het kind dat spelen wil is het te laat in de tijd, de zandbak vol afval en hondepoep, de glijbaan, stroef van het zand, die niet meer glijdt. Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep, zo passend bij dit kinderlijk domein.…

met zijn grijze ogen ik kijk terug naar haar tijdloze bewegingen het strand loopt heerlijk nu de wind is er de enige hindernis maar hij waait wel in alle kleuren de vlucht der vogels volgt de lijnen van het water er heerst een oude bekende stilte een korte schaduw van zon op je huid maar straks in juli wordt het hier een overbevolkte zandbak…

Land, mensenrechtenvreemd Voetballen in een zandbak Met temperaturen die geenszins zijn te harden De Olympische Spelen in de Chines' hoofdstad Beijing gingen ooit ook door ondanks mensenrechten die (met voeten werden getreden) geenszins klopten Net als in eveneens Qa- tar is een vergrootglas beslist wenselijk Regimechange, woord vandaag…

op het schoolplein net naast de zandbak staat een meisje ze lacht naar de zon en slaat haar arm om een klein jongetje heen hij lacht niet en duwt haar arm weg op die leeftijd doe je zulke dingen niet…

De aarde had niet groter hoeven worden dan een zandbak. En alles kwam goed omdat vader het zei. Het venster op de wereld was gewoon zwartwit en de wereld kwam tot ons over twee bedaarde kanalen. Op die avonden sneeuwde het zachtwarm ook buiten de beeldbuis. De gordijnen lieten geen ongerechtigheid door.…

Afijn, het was best een eindje lopen, Maar ze heeft daar een zandbak kunnen kopen, Zij verhuurt nu via het internet, Zandkastelen zonder waterpret.…

Die speelde in de grote tuin vol met bomen en struiken de zandbak en een schommel buren die naar haar zwaaiden. Haar eigen kleine kamertje met boeken en een pop haar maatje,waar ze tegen praten het dakraam met de maan.…

de draaimolen werd opgezwiept ik kneep hem als een dief zo bang ben ik nog nooit geweest de wip leek rustig in bewegingen met drie ging het al fout hij knalde op de grond ik op mijn kont zij schaterden het uit die speeltuin is niet meer de toestellen verroest kapot verdwenen door vandalen mijn angsten gingen mee nog rest de grote zandbak…

Gewoon een zandbak waar twee kinderen spelen van net acht jaar oud, en toch alsof ze al jaren lief en leed delen zij geeft eventjes die plastic schep hij geeft eventjes dat emmertje zand en allebei hopen ze stiekem op eventjes een aanraking van elkaars hand maar hun kansen op een aanraking is als zand tussen hun vingers door gegleden het…

Als ik later groot ben, dan ga ik buiten spelen Niemand die me tegenhoudt En als iemand het toch aandurft, dan zal ik hem bevelen Al is het zijn zandbak, dat laat me koud Och was ik maar weer zeven jaar Met choco op mijn wang En ranja met een rietje in een plastic glas Fantasie en vingerverf op het behang Als ik later groot ben, dan koop…

Lachend stapt zij rond op hoge hakken rode lippen, een lint in het haar Je ziet haar door de enkels zakken maar ze maakt een wegwerpgebaar Graag wil ze nog je tasje gebruiken om boodschappen mee te gaan doen Ze pakt ook een van de carnavalspruiken en vraagt om een hele dikke zoen Ze gaat nu weg, ze moet gaan lopen helemaal naar de zandbak…

Want wat had U in 2011 in deze zandbak te zoeken? Laat de vuiligheid over aan onze diplomaten, aan Shell, goedgebekte advocaten, baggermagnaten. Laat hen met de drek van dat emiraat omgaan, laat gehaaide Loyens&Loeff-advocaten de mensenrechtenschendingen goed praten, onder (olie-)druk wordt daar immers alles vloeibaar.…