Alle inzendingen over zandstorm

rood scherp woestijnzand schuurt en fluit langs oren heen de wind dirigeert... en de Sahara beleeft een wild natuur fenomeen!…

vanuit het niets snijdt de zandstorm het leven af het stof omsluit de kieren van het hart onder de zandmuur dringt een zwijgen binnen de snijdende stilte vult de ogen van het kind dat in mij begraven ligt het lang vervlogen huilen dat geluidloos overschaduwd wordt…

Staten en steden vervallen tot ruïnes, lopen leeg, wat in de straten achterblijft zijn slechts ontgoochelde soldaten die de grens van hun ontvolkt gebied bewaken, zandstorm van macht versluiert hun aanwezigheid. “ In geweld is de waarheid het eerste slachtoffer, gelijkheid de tweede, etc. “ Erasmus…

stroomt een zandstorm droog en gevoelloos Je lippen kussen koud Je hand raakt de mijne niet Je lijf schreeuwt de waarheid En ik blijf maar kiezen voor je woorden…

hoe het geweten verdwaalt in de woestijn door niet te bewegen in een zandstorm minder en minder wordt en begraven zo raakt een mens afgestompt en groeit het niet begrijpen van rots en wind slechts zijn, er levenslang over doen…

ze hielden elkaar gezelschap de zandstorm kleurde de lucht geel een smalle zee dreef hen voorgoed uiteen ze dansten verlangend het water tegemoet ze waren twee koningskinderen…

Elke stap Is een aardverschuiving te veel Iedere beweging Metst kloven in het landschap Jouw spoor vervaagt na de zandstorm Je voetstappen verdwijnen Maar de doffe dreunen trillen na Je spoor verdampt je blijft bij mij…

op het blinde linnen werd de lucht donker van zwart glanzende vogels hun luidruchtig ruziënd gekwetter stopte abrupt toen de wind veranderde in een zandstorm die het stof de lucht in slingerde de volgende dag zou hij het doek spannen en het onbenoembare verbeelden…

Schuimkoppen drijven op de golven woest is de zee een zandstorm verduistert het gezicht de vuurtoren schijnt met zijn licht in de verte vaart een boot daar komt weer een hevige windstoot heerlijk is het aan de kust je komt er zo tot rust uitwaaien aan de zee het voelt zo tevree!…

stel je vader pleegt zelfmoord terwijl hij het eigenlijk makkelijk had en de geschiedenis kent van miljoenen die alles deden om te overleven in ondenkbare toestanden de hemel schreeuwt om de dood in zandstormen de hemel huilt bij een begrafenis men is onderweg naar nergens voor een betere toekomst bedenkt mijn vader hier...…

Ik zag vannacht een zandstorm in m'n dromen, waarin ik werd bedolven door het zand. Zodra ik was ontloken, schrok ik, want het leek wel, of ze waren uitgekomen. Met moeite klom ik uit m'n ledikant. Wat was ik vuil! Ik voelde mij genomen. M'n badkuip liet ik vol met water stromen. M'n bed zat vol met zand tot aan de rand.…

Om naakt te zijn keer ik terug naar het gras naar de grond om alleen te zijn met de aarde Hier sta ik dan slechts in water en lucht in de ijskoude wind in de hitte van de zon in een zandstorm en in de striemende regen Waar vind ik een mens?…

Duizend bommen en Granaten Vliegen door de lucht Vallen op bepaalde doelen Mensen op de vlucht Arme "soldiers in the Dessert" zandstormen, zelfs ik krijg het benauwd In hun tanks een schuilplaats zoekend Thuis familie die nu rouwt Nu nog Bagdad gaan veroveren alsof dat zo makkelijk gaat Het zal je kind maar wezen met in zijn hand een…

Kain was landbouwer Abel was herder Kain was gevestigd Abel was nomade Kain sloeg Abel dood het was zijn eigen broer en God gaf hem een gerechtvaardigde straf in plaats van boer blijven moest hij weggaan en zelf nomade worden dat is dus de oorsprong van het nomadische bestaan vertelt het verhaal terwijl je een zandstorm ziet…

Dan heeft een zandstorm haar afgeduisterd, Maar als die vlek de zon is, moet alles vergaan. Er wordt niet meer gesproken, wel gefluisterd. Enkelen zoeken de weg langs de kerk Waar twee monsters rukken, reuzensterk, Tuimelend aan een metalen keten, Met razend gebrul.…

sterren om te gaan ik zie je in de ochtendgloed besef me jouw bestaan ik droom de jaren die vergingen, liefde was er diep van binnen tot jij mijn bron veroverde, mij opende ik vloeide overvol we bloeiden als oasen in woestijnen jij werd zo tederzacht de mijne we dwaalden, werden blind in tegenwind en zijn bedolven door een zandstorm…

Ik wil mezelf ditmaal beloven dat ik elke steen zal keren Bij elke zandstorm stil blijf staan Zodat ik ditmaal wèl zal leren hoe ik mij een stevige weg baan.…

Er vliegen duiven van bergkristal en ik zie er pinguïns met parasols, wat ongekend grappig zou zijn indien er geen serieuze ondertoon zou zijn net als in de spirituele wereld en vanuit de zandstormen op het lege strand verschijnt de geest van Gabrielle Roth, die mij met haar tedere, uitgestoken hand ten dans vraagt.…

De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht. De wolven huilen naar 7 manen Met stromende zwarte tranen Zwermende bijen geplakt in honing Zit ik vast in broeierig afscheid.…

Bemiddelen kan helaas niet verhinderen dat het blijft zandstormen in die lege bak Het kan ook niet anders: het zijn kinderen.…

woestijnratten in de val zandstorm tegen rookgordijn wie wordt baas in de woestijn doden - wie kent hun getal? wie er ook vuurde, wie hen ook stuurde, wat maakt 't uit in het heetst van de strijd.. wat hun geloof, of wat ook hun afkomst, dood zijn de doden in plaats van bevrijd.…

Na enige felle regenbuien en zandstormen in mijn brein heeft het zwaar vervuilde woelende water de beddingen der winterdijken in mijn hersenpan verlaten. Poëzie is een daad - Remco zei het al - gelijk het snelsonnet van Bart Adjudant van vandaag. _______________________________ VEUL Hoe is het Meusewater thans in Luik?…

De beelden zwellen aan en in mijn hoofd ontwikkelt zich een zandstorm die met vlagen mij van elk oordeel en gepeins berooft. In deze halfdroom, zonder iets te vragen, is mij een nieuw en ander mens beloofd die aan de einder op zal komen dagen.…

Een gewaagde reis, waarbij de huid, mond en de schouder lijken niet van deze tijd en lichtjaren ouder, het frame gelaagd tot rond skelet, de ziel in tijd gewet,zal buiten het willen tot voortbestaan, in hardheid ingeboet, als ik door die zandstorm raas, wast mildheid, het been tot op het merg, als ik de vertraagde aftocht afblaas,…

Spuitend water, een oase, mannen en kamelen, de woestijn een tamboerijn, een rinkelende zandstorm. Het donker kreunt, het zonlicht dreunt, een roodgekoonde horizon rolt aan over de heuvels. Fatima likt tergend traag de druppels van haar vingers, de nacht was wild, de ochtend naakt met dauwbedekte bloemen.…

Hij biedt weerstand aan de verlokking van een ravijn en richt zich op de zeilen aan de westelijke kade, de zandstorm van zijn twijfel is ragfijn en wordt gevoed door het verre schrapen van een spade.…

" Dat zou de pijn verzachten Ik heb gedacht aan al die soldaten Ze gingen er toch maar op af Zandstormen trotserend. Op naar Bagdad! Richting Dictator, met zijn geblaf. De emoties komen eindelijk los zag je die man met die foto staan? Schreeuwend van opluchting en woede bleef hij met zijn schoen op dat portret maar slaan...…