Netgedichten

netgedicht (nr. 86.254):

Mobieltje (om bestwil)

Ik zei
per ongeluk
had ik iemand gebeld
op videostand een mooie vrouw
ik verontschuldigde mij
ze lachte me toe
ik zei
leuk u even te zien
zij wenste mij
een onvergetelijke dag.

‘t Was
vlak voordat we weggingen
naar ‘t strand met al haar herinneringen
waar ik jou overlaadde
en wij neerdaalden
boven soep in een strandballentent.

Ik keek daar naar een vader
die graancirkels had bedacht
aandachtig gevolgd door zijn kind
die met zijn blote voetjes
alles met de grond gelijk bracht.

Dat is goed, zo moet dat
zei jij
waarna we zwijgend tuurden
[door de zandstorm]
de verte af
naar de horizon
over de glinster
van de zee

en de meeuwen.