Alle inzendingen over zig zag

Ze had, thuis op het tapijt, aangegeven met wat krijt de zig-zag pas na pas. Ze had, elke dag weer, geoefend keer na keer de pooltjes waren plat. Ze had, die avond met hem, d'eerste bewegingen goed gedaan, maar bij de brush is ze toch weer linksaf gegaan.…

Het zal niet altijd rozengeur wezen en strijd zal het ook zeker zijn Houdt daarom je kompas in de gaten, zonder dat, loop je in zig-zag lijn.…

tseeweg si sleger red dnie t' naa U kunt als 't ware zig zag lezen. nezew sud tid laz kamegseel neE en zo beseft u keer op keer: !reew ne neeh teh gjirk ki :njif taW' Meer leesplezier wordt mij gegeven. '!neverhcseg oz raam keob redei saW…

Hoor hem op de bühne van Godlinze: 'Vormvastheid laat de bouw- en dichtkunst duren, doch Wat dicht voorgoed de zig-zag-scheuren na het laatste dansfeest van de NAM? Het principe. Het principale. Politiek, luister naar Pa.'…

Door het oog van een naald kroop zij vlijmscherp meer was niet nodig genaaid was zij toch al…

Zagen zagen wiede wiede wagen, m'n vent ligt naast me in bed, een heel bos om te zagen, ik lig ernaast, ben wakker vanzelf, blijf maar liggen tellen 908, 909, 910, 911... Helpen doet 't niet, dus doe ik maar net als altijd, pak m'n kussen en verdwijn naar 't logeerbed!…

Ik zag een land van melk en honing met bomen rijk en groen. Ik zag een land met volle velden Zo was het schijnbaar toen. Ik zag een land vol vredestichters belaagd door storm en wind Ik zag een land met blije kinderen Al spelend, eensgezind. Ik zag een land met lammetjes en leeuwen heel vredig naast elkaar.…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

Kabaal verstoorde de morgenstond, zagen beukten erop los, de takken van die prachtige bomen, waren ineens de klos! Het enige wat restte is een kaal karkas wat nu al weken het pad ontsiert. Begrijpen doe 'k het niet, wat deden ze nou dan toch verkeerd?…

Dosenten zauden beiles moeten nemen Daar de leesvaardighijt van menig kint Zig op een veel te laach nievoo bevint En dad zorchd later voor volop problemen Waar bleifd straks dad zjenie, die sgerpe cheesd Die alles wad hier staad probleemloos leesd?…

mijn ziel slaapt niet, maar drinkt bij het stijgen van vogelveren de ingevlochten zon wanneer ik door ontroering gloei bomen brengen me tot zwijgen of rozen, licht van winter ik weet ook niet waarheen of zonder, de lome stilte waarnaar ik liever luister mijn handen rusten nog in de wind, minder zichtbaar en ik denk een dag weer…

En ik ontwaakte en ik zag hoe mooi de wereld was de vogels die hun lied weer zongen en rook het pas gemaaide gras Ik zag hoe mooi de bloemen bloeiden en rook de geur van de jasmijn en ik besefte eens temeer dat ik een kind van Zijn schepping mag zijn 'k Zag mooi gesponnen zilveren draden de kunstwerken van een spin 'k hoorde het zachte…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee.…

Hier staat de rode beuk met het eindeloos grote geduld van een boom. Hier staat de rode beuk hij ziet en hij hoort ons en is ons vergeten. Hier staat de rode beuk voor hem is het altijd altijd en hier is het nergens…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

Ze ziet ze vliegen: ik telde vogels sprak ze, kwam tot honderd en tien, zag jij ze ook, heb je ze ook gezien? Ik weersprak haar, joh dat kan niet, 'k heb niks gezien. Zo snel een vlucht vogels tellen, heb je niet gedroomd misschien?…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

Zag ik jou niet eerder, kwam je me niet voorbij zo-even zag ik jou niet lopen net? Zag ik jou niet staan, keek je me niet in de ogen, of was ’t dan een ander die het net als jij deed? Zag ik jou dan voor een ander aan, is het daarom dat ik je niet zag staan?…

de buurman is aan het verbouwen hij hakt en slaat de spaanders in het rond schuim staat op zijn mond terwijl hij klopt, boort en vloekt sjouwt, sleept en zoekt naar zijn gereedschap en handigheden om met een elektrische zaag van de juiste diameter af te zagen en dan net een centimeter te kort, zak!…

Je hebt iets met oude bomen Als zagen door hun stammen sjezen, voel je pijn, ergens in je ziel Verloren resten kale stronken waarin hun ringen staan te lezen Zager, als jij lang zult leven, misschien wel tachtig jaar, zouden bomen jou dan duwen, het hoekje om, waar schimmen lonken, roepend: jij bent klaar?…

de wereld roze gerijpt, zag de lentebloesem komen,zag de mensen die ze niet begrijpt, liet de tranen stromen,heb het bij de hand genomen.…

Daar zag ik ze zitten, de zingende zaag. Ze zong wel wat vals met een stuk in de kraag. Maar voor ik iets zeg, tel ik even tot tien, want een zingende zaag laat haar tanden ook zien. Psalm 96:1…

Maar o schone tintelkleure die binnen de grote lichtdeuren van de zonzomer is, en al de lichtlichternis, de hoge heilige mis van de dagen, en goudlicht en avondschijn in de rode kamer die zijn, waarin zij toen was met haar lichaam als glas zo doorzichtig, zo lichtig, wilt wezen samen altijd uitgelezen in me die haar eenmaal zag…

ik zag in een plotse flits jouw silhouet schrok wist me geen raad zo lang geleden niet kunnen vergeten zo veel verdriet geen ontkomen je stapte zonder aarzelen op me toe en kuste me me in verwarring achterlatend tranen in mijn ogen mijn hart weer open als voorheen…

de dood leerde me lopen in vervaging van het nieuwe naar onopgemerkt in elders het spel van spelen doordrongen in verse lichaamslijnen op ieder perron onderweg stapten silhouetten op op zoek naar een hoger baken niet in zee, maar in hemel in rondjes paradeerden diverse varianten van schepsels binnen ik zag…

Balancerend op een snavelpunt een helivlucht boven bonte kleuren onze ogen wordt dit nu gegund hoog in mijn neus stijgen geuren De blik gericht op het zoet daar binnen elke deelseconde weer een vleugelslag ook keizers, koningen en vorstinnen buigen diep voor de 5e scheppingsdag Muteren en evolueren, tergend traag de wetenschap…

Je zag het niet Je voelde het niet Je merkte het niet Je hoorde het niet Je proefde het niet, …het verschil. Oh, wat erg!…

Hij zag haar op straat voor een winkelruit staan. Gelijk een gazelle, heel rank op de poten. En voor hij het wist had-ie zachtjes gefloten. Want zoiets moois liet geen mens zich ontgaan. Zij draaide zich om en hij kreeg het benauwd. Hij wist niet zo goed aan haar blik te ontkomen. Een ruw wakker worden uit hemelse dromen.…

Ik zag een ekster op een zondagochtend halfweg maart op zijn nest van vorig jaar hoog in een kale kruin van een populier wat dacht je wel heus zwart en wit het zou geen ekster zijn was hij op zijn nest niet fier…