Alle inzendingen over zingeving

De zin van het leven leven, Lijkt alleen anderen gegeven. Als ik om me heen kijk en zie wat ik mis, Lijkt alles zo anders dan werkelijk is. Gezien door mijn ogen en vertaald door verstand, Is alles heel triest en is er veel aan de hand. Wat anderen van me denken, vinden en niet, Is voor mij en zovelen een bron van verdriet. Daarom:…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Het was de kunst tot leven die ik waarlijk beheerste. De stof en het verlangen tot nieuwe levensadem heerste in heel mijn wezen! Al lange tijd kende ik het fenomeen, dat mijn realiteit en hoe ik haar waarnam, en waarneem sterk worden beïnvloed door een grote honger en stille dorst. Het is namelijk zo: in de kleine dingen, de zaken die zich…

Zingevende spelbrekers Raadgevende rustgevers Taboebrekende verzadigsaters Onontberende wellustelingen Levensverziekende herinneringschenkers Hartbrekende gravenmaaksters…

Eenzaam in dit huis Alleen, vaak met onbehulpzame gedachten Me voortjagend als wild Leef ik voort niet wetend waarom Zingeving niet vindend Geef ik het op papier…

leef nog lang zo zeg ik tegen de oude man en keer mijn rug naar hem toe hij en ik weten beter zijn laatste gang houdt hem al tijden in de ban hij is het ademen moe steeds meer ontvalt hem het leven niet zo zeer aan den lijve of door een ledige geest neen, de eenzaamheid begint hem te beklijven de zin van alles bevreest hem…

Ik schil patat denk onderwijl zou zij nu ook aan 't schillen zijn? Zou zij net als toen denken: wat sta ik hier te doen? Mag ik even wat raad geven. Zelfs het jatten van patatten doet anderen leven.…

ik zoek mijzelf met strakke lippen de handen sluiten steeds meer de vingers in behoef ook geen woorden meer uit mijn verbeelding te knippen ik bemin de dode zin…

ik ben er nog niet zegt de man prevelend met verweerde lippen zoveel al achtergelaten menig spiegel moeten vervangen de weg die ik bewandel kent vele hobbels en gaten ook luchtkastelen vol verlangen en kinderogen die nog steeds vrijelijk tegen me praten waar ben ik toch naar op zoek de jaren hebben mij toch alles verteld talloze malen…

een glas van ijs, staand water als dorst, voortdurend een brood verdeeld in stukken zo ochtend als dagelijks herhaalde gebeurtenis vruchtbaar, ontvankelijk een samengestelde bloem uitwonend in habitat ontaard in bodemleven afwezig ten tijde hunkerend naar…

anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk om onze tedere wonden te likken onvergetelijke detaillering boven zee doemende donderwolken kleine eilanden dampend in onzichtbaarheid eindelijk onszelf bruisende bubbelende zingeving…

De mens alleen ontsluierd uit de illusie van dagelijkse zingeving laat zijn gedachten zinken tot in de dieptes van zijn bestaan Deze plek kent slechts één waarheid één waarheid als eikpunt van de werkelijkheid De mens alleen Bang Voor de ultieme leegte die het met zich meebrengt.…

Als alle mensen op zoek waren naar de zin van het leven, zochten naar essentie of spiritualiteit naar zingeving dan, in de dimensie van tijd, liefde, licht en vrede kwamen we op aarde tot één reden: geloven is verbroedering!…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

Anders dan eerder in verlangen komen de jaren gestaag op gang, onvermijdelijk verloopt het leven met tussendoor onzekerheden, een onaanraakbaar waarmerk schemert haar beloften door bij het ochtendgloren, haar zingeving heeft geen maatglas nodig voor het zichtbaar worden van verbintenissen met een kostbaar blijvend heden.…

In mijn diepste wezen kan ik de werkelijkheid niet bevatten Ik zoek naar Zingeving Bevestiging In de ander Er moet toch een reden zijn voor mijn bestaan? Wat is werkelijk?…

Ik neem je mee Ver over zee Ver over land Naar 'n uitgestrekt strand. Wolken verspreiden De geur van olijven Vlinders beminnen Voldaan overwinnen. Zon overgoten Intens genoten…

levensmuren aftasten met zoekende ogen hart en ziel allergrootste ontdekkingstocht gaten opsporen die smeken om gevuld te worden met passievolle zingeving van nuttig bestaan hoe snel de mortel uit zal harden tussen het aanmaken en inbrengen kneedbaar houden tot alles bijna egaal is bepaald de sterke wil doch geheel effen…

Waar dwaze lieden aan de zijlijn staan en de branding aan de vloedlijn grenst Waar koude het nachtelijk uur passeert en honger mijn droevig hart vermoeit Daar vind ik nieuwe zin in voltrokken versregels en schone kunsten in frivole tekens Daar hervind ik het leven in warm stromende beekjes in tuinen van smaragd Gedistilleerd tot een…

Arm of rijk Blank of zwart Het doet er niet toe. Maar toch, waarom? Waarom jij daar en ik hier. Waarom jij zo en ik anders. Het doet er niet toe. Maar toch……

eens wanneer je zult besluiten je ogen te bedekken en op reis te gaan door binnenwerelden onverstoorbaar dalen in ravijnen en kerkers of zwevend - duizelingwekkend hoog door majesteitelijke luchten dan wanneer je ernaar uitkijkt zul je het vinden het allerkleinste bijna onzichtbaar pluk die dag en draag hem uit voed hem…

Aan alles wat zinloos lijkt, geven creatieve mensen zin. Dichters kunnen uit onzin zinnen kneden. Pottenbakkers vormen zin uit natte klei. Van geluiden maken muzikanten tonen. Van poëzie worden sombere mensen blij. Menig mensenleven verloopt zinloos. Wie geen zin heeft om zin te geven, loopt zinloos in de weg. Loopt zinloos door dit leven…

het zijn van die dagen dat in alle lagen men vraagt om een antwoord op zingevingsvragen door Socrates, Jezus en Boeddha verwoord het gaat niet meer recht zo die gaat in de zaken wereld waar niets echt is zoals het nu lijkt 't is net wat u zegt we verzetten het baken we gaan overstag nu, het roer moet weer om we gooien…

En je kwam pas tot leven in haar dromenland altijd opmerkzaam voor de uitzinnige liefde wakker en oprecht op zoek naar een doel samen in het leven, zingeving en gevoelens Het was het geluid van een waterval gevangen genomen in een elektrisch apparaat onder de donkere januariwolken.…

Ik ruik zo vaak de bloemen, de zingeving in zinnen kan dan weer opgeladen herbeginnen dag in dag uit.…

eeuwenlange vriendschap heeft een vreemde droom bevaren het begint bij de onuitputtelijke bron tussen heldere muren blijf jij gevangen: Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in dwaze zielgeruchten uit een droomland in het grensgebied op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste waarde waar de stilte de zingeving…

Met woorden kan ik niet benaderen welke schoonheid jouw bloem mij bezorgde hoe je met me bloesemde in de nacht vreugde telkens als een pianotoets in melodie van wandelen in het op en neer gaan tussen dunne wanden het heeft ook geen zingeving om mijn bewondering hier te laten ademen met jouw bloesem mijn donkere ziel is als de nacht…

Al die slapeloze nachten weerspiegelen dwangmatige verkenning naar zingeving van dit bestaan. Verlenging van inzicht hoe nutteloos gedachten zijn, gezien in het licht van het einde dat zo duister is. Jouw kennis verlaat het koude lichaam dat ook snel vergaat.…

kralensnoeren Door niet te tellen mensenvingers gleden Hoe zij eeuwenlang het geloof beleden Aanwezigheid van heiligheid ervoeren Van Iets dat groot en onbenoembaar was Hen klein, nietig en onbeduidend maakte Ik werd dikwijls getroffen door de vuren Waarvan de kudde mij dan weer genas En als ik daarna van gezondheid blaakte Zocht men weer zingeving…

drie-en-dertig jaar hoog opgeleid goed gevuld met weetjes van wanten flexi in allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement zonder paus bijslag zingevend…