Alle inzendingen over zomermorgen

Het land ontwaakt de nevel wijkt Het groene paradijs wordt leven Voel je de dauw die aan je voeten raakt als jij het gras vertreedt? Hoor je de wind die fluisterend in de bomen praat en jou vertelt dat als de winterkilte komt Ook dan ik aan je zijde sta…

rondeel Aanstonds, toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten…

Langzaam schuift het maanlicht naar de coulissen van het nachtbalkon de eerste stralen van de onzichtbare zon strelen het podium van haar gezicht de dansende toppen van jonge dennen richten zich op, laten zich verwennen Als warm bloed stroomt een milde gloed koesterend langs de bont gekleurde oever van dartel morgengekrakeel. Ik vertoef er…

Het heeft zin vager wordende herinnering een koolmees, die hartverscheurend zingt geur van de aarde na een regenbui de smaak van bliksem in de lucht Jouw lichaam in mijn armen houden opnieuw het praten in kindertaal hoog van toon opdat je me hoort nu los kan laten om weg te gaan Summer morning It has sense slipping memory a big tit…

Ik weet ook wel meerder dingen Waar ik niet van spreken mag; Zilverwitte Mei-seringen, Die de lucht van geur doordringen In de zoele voorjaarsdag, 'k Zag ze in 't bos, een zomermorgen, Bloeie' op hals en schouderblond; 't Maagdlijk hart had duizend zorgen, Toen, wat ieder bleef verborgen, 't Oog van de geliefde vond.…

Neevlen dekken nog het veld, Maar des leeuwriks stijgen meldt Weer een nieuwe dag en zingt, Dat het licht de nacht verdringt. Musjes in hun asgrauw pak, Krieuwen slaaprig op het dak; Vrolijk laat de wakkre haan In de schuur zijn wekker gaan. Allengs blauwer wordt de lucht, Als de nacht naar 't Westen vlucht; Op de kerkspits vlamt een…

u was mijn alles u en ik samen ontwakend op een warme zomermorgen wist u dat ik lief had? u die me moest leren wat liefde inhield u die ik hoger achtte dan wie ook u die me verzorgde bij ziekte vasthield in de nacht u die mijn alles was weggevaagd… u viel van uw troon en oh, u bent zo diep gevallen de pijn liet u mij…

Een vogel zijn wijs Klinkt op iedere zomermorgen Totdat zij vliegen In een gebied zonder zorgen. Een prille liefde Die begint op een mooie lentedag Blijft maar groeien Bij iedere glimlach.…

Het woord viel, op een ordinaire woensdagmiddag bij de koffie Jij glimlachte dat ik voortaan je dienster zou zijn, met witte schort En ik zag mezelf in zwarte rok en tranen, half april Tussen bloemen op jouw erf, waar onkruid woekert als carcinomen je stem, nevelig als een zomermorgen beloofde…

wanneer je me zal vergeten op een krachtige lentedag kijk dan niet naar m'n breekbaar verleden maar richt je blik naar een ontwakende zomermorgen en verlies onderweg mijn oude zorgen de herinnering aan een somber herfsthart zal vervagen de hemel zal mij dragen op een witte winterwolk zal ik dansen en uiteindelijk zal je me vergeten…

het gezang van een merel in de ontwakende tuin opent het kwettergevecht onder de musjes alsof er geen nacht heeft bestaan vol met donder alsof er geen stortvloed van water was geweest Verderop bij de lichtekooien van de buurman kukelt de haan zijn suprematie over de hennen mijn gezicht vangt de eerste warme zonnepijlen mijn neus de geuren van…

de voet van de dijk het gras ontwaakt aarzelend in zonnestralen het pad is volmaakt alleen mensenvoeten kunnen verdwalen vruchtbaar land, het rust in de vroege ochtend de zon schijnt niets anders verlangend zichzelf te zijn de dag schrijft een gedicht in een blauwe lucht waar beelden zweven, wolkenwit verbeeld nu niets meer zomermorgen…

Het is een heldere zomermorgen Door een heldhaftig mens is het leventeken gegeven, en zijn troepen trekken even over de grens. Overal op straat en achter deuren, onder stoelen worden de vijanden gevonden.…

Bent als een dauwdruppel van een vroege zomermorgen Bent als een zonnestraal maar dan om middernacht Zo lekker fris als je rook Zo lief en zacht als je was en tegelijk als vuur zo oplaaiend en heet Bent als een bij die in een bloem kruipt beetje terughoudend, maar toch niet bang Maakte mij als de zee, gevende en nemende met een paar vloedgolven…

Regenachtige zomermorgen. Ik heb de gordijnen opengeschoven voor het toneelstuk, het spektakel van de lichter wordende hemel achter de boomtoppen Bij de overburen is het licht aan om half zes in de morgen: wat een troost dat er, daar aan de overkant, een levend wezen is, een ander mens, een mede-mens zelfs!…

Deze zomermorgen vult zich met het kolken van het water in het meer dat oeverloos lijkt. De zee verhaalt deze geheimen aan wie maar wil luisteren en kijken hoe eb en vloed afwisselen. Een geest die tot rust wil komen heeft meer nodig dan geduld: eindeloos rondtollen kan enkel leiden tot het vluchten uit het labyrint.…

Dat dof rollende geluid van koerende duiven in de zomermorgen. Daar is de uitbouw waar hij vroeger sliep, met uitzicht op de binnenplaats.…

In mijn zomermorgen-tuintje als het glinstert van de dauw, komt de zoete geur mij tegen, zoet van thijm en blauwe regen en het krieken van de dag schildert zacht lavendelblauw.…

Kleurrijk is iedere zomermorgen in vrijheid die langzaam opkomt onder een gouden zon. Ook jouw leven zit soms tegen. Iedere windzucht kan soms zwaarder wegen. Voert soms verder weg van jouw doel; dat bewondering oogst om de vrijheid die het telkens won. Toe, laat je niet vangen vlindertje op de vrije vlucht.…

Onder de witte lakens op een dag zonder zorgen vroeg in de zomermorgen...…

het gras Hij hield het niet graag droog Zijn vader zei hem keer op keer Ga niet bij iedere drop Het is niet altijd regenweer Straks heb je nog een strop Ik zeg dit heus niet zonder reden Blijf gewoon beneden Maar de worm liet alles zoals ‘t was En kronkelde door in het natte gras Hij leefde heerlijk zonder zorgen Tot op een mooie zomermorgen…

Traag stroomt het water deze zomermorgen droogte hogerop heeft de rivier zijn kracht ontnomen en zoekt in het ondiepe, resten van verloren krachten. Laag vliegt een zwaluw over 't water wat duidt op regen een vis met lef, hapt naar de zelfde prooi wie zal het zijn die nipt de smaak van 't vliegje miste?…

Ik fietste door de Velden van Verdun op een lauwe zomermorgen Door verstilde dorpen opgebaard in geraniums en kerken Over zonbedekte heuveltoppen naakt geschoren van het koren Stille velden vredige velden verlaten velden Met boven mij de glans van zonneschijn Ik fietste door de Velden van Verdun Door groene velden met witte straten van kruizen…

Op een mooien zomermorgen Lazen z' in de "Dwergenkrant" Dat er was .... een "toovervischje" Komen zwemmen naar het strand. 10. 't Vischje dat, met staart en vinnen Vlug zich door de golven sloeg Kon je alles, alles geven, als je 't hem maar need'rig vroeg. 11.…