Alle inzendingen over zomert

Het zomert zo uitbundig, zo zonder maat of tijd, alsof weer alles goed kan zijn: heel even weg de zorg en pijn. Het zomert zo uitbundig, de mensen zijn zo blij, de kinderen heel vrolijk en jij en ik daarbij. Het zomert zo uitbundig, geen wolkje aan de lucht, de bloemen menigvuldig en 't hart plots zonder zucht...…

De zon staat op haar hoogste het zomert ze zonnen een plecht vaart door de weide een onbewogen vlag gewend aan veel het gras staat hoog het zomert ze zonnen onder meer…

Een grasmaaier bromt een lentezon die zomert kort zo zal het gras…

buiten zomert het binnen bevriezen woorden ijzig blijft het stil…

De regen die mij, in augustus van het jaar dat ik jou zag, verregende Maar terstonds ook mij verdronk, zomert nog door tot eind december…

buiten is het bitterkoud laat lente nog even op zich wachten maar hier brandt de kachel warme liefde zomert het volop…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Hij legt zijn handen op zijn buik hoe zacht denkt hij buiken zacht als hooi daar ligt hij dan het zomert de uiers spannen ervan…

Het zomert al een beetje. Een dag in november een grote stralende zon heel veel zingende vogels. Het gevoel een jurkje aan te kunnen trekken, een heel bloot jurkje en te flaneren tussen meneren met dikke jassen aktetassen vol met winterboterhammen en winterpaperassen.…

en allengs veranderen de schaduwen van september het wonder van licht speelt met de acacia en volgt de omlijning met gouden pen de juiste plaats en tijd werpen dit presentje in mijn schoot…

het watert en snatert het knispert het wispert ontspruit en ontsluit het struikt en het botert het tettert en kwettert het zingt en het swingt het dobbert en deint het kreunt en het steunt het schaduwt en schijnt het streeft en het leeft het groeit en het bloeit het kleurt en het fleurt en het zomert…

Zachte morgenbries streelt mijn wangen in fluweel De kus van Zomer.…

het hooggeheven been dat ik in slank sculptuur zomert al structuur er is geen lente in de steen waarop ik hak en eindloos tuur het in vijlen en schrapen naar meer ontluikende prilheid stuur ontwaken is schoonheid maken is vorm geven maar het voorjaar blijft ontbreken subtiel in bewegen het been fragiel geheven in steen ga jij…

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

Het zomert als de rozen bloeien En geuren in de zonneschijn Kleurrijk de mensen weer boeien Naast vele bloemen groot en klein Het zomert als mensen in tuinen Genieten van warmte iedere dag Of baden in zee achter duinen In de week of een mooie Pinksterdag Maar toch klinkt ook die zomerdag Geruis van regen door het blad En schrikt men op…

ze zomert in mijn hoofd en vult mijn gedachten met warme woorden die verzachten ik had het even koud gekregen maar haar aanwezigheid heeft de kilte verdreven je foto bracht ook mij het licht ik ben alweer voor jou gezwicht…

kersen strooi ik in je hand abrikozen doen je blozen het zomert vinnig in het koren ik zie een egel sluipen uit een voor een akkerwinde siert je oor je lach krult in je blonde haar vol belofte als een korenaar.…

zag geluk in ogen opgetogen in het huis van vandaag waar gisteren nooit een morgen meer verwachtte bloeiden lenteachtige gedachten het zomert en de oogst van liefde is nabij de vruchten zijn voor allebei…

Het zomert nog niet echt De zon is dapper en vecht met witte schuimwolken en regen en af en toe wint ze wel en straalt ze warmend fel en dat is het ogenblik dan vindt de dromer weer zijn zomer en danst op het moment…

het zomert na: we worden erg verwend die ploert van koper weet voorwaar van wanten en dus beheerst hij elke dag de kranten de warmte is voor velen ongekend een paddestoelenweelde annonceert: de zomer sterft maar herfst is niet verkeerd…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

Overwinteren, Lente zomert, koestert herfst, Zal nooit over gaan. Eisprong, houden van Chemische reactie, kind Eeuwig, vrouw en man. (Vrouw door man bemind)…

In het ergste geval riep hij uit ken ik mijn gedachten niet mijn handpalm zweet haar adem en bij haar kleven druppels naam ritselt zij kringen rond mijn navel met een vleesgeworden glimlach zomert het altijd herfst in haar ik ga er tussen uit nog vandaag zelfs de noordpool smelt te snel…

Heerlijk zomert nu een glimlach in de avondstilte. Het boter bloemt opnieuw vol tederheden.…

jij plukte kleuren uit het hart van de bloem wat bleef was de steel nog wiegt ze in reiken naar zon op troostloze wind omdat niemand haar kinderen vindt jij zomert kleurloos plukte je vrij want het hart dat jij koos is herfst en dood al voorbij…

‘t En zomert nog niet, maar zomeren zal ‘t: de Paaschzunne zit in ‘t oosten.…

het zomert tussen sloot en wallekant waar het schrijvertje zijn pagina’s op blanco water vangt wind vervloeit de inkt tot woorden die naast zonlicht schaduw vinden in mooie bodemzinnen voor eeuwig opgeslagen in silicium overhuifd door groen van waterplant begraven in het zand…

ik mis je temeer nu het zomert in de groene vogeltuin het is er zoet zoet als de lepel kandij in de kop zwarte koffie in dit jaargetij beleef ik de kracht schoffel ik het onkruid en och toch draag ik het vraagteken zal het blad zich wederom opmaken om te sterven tot in vergaande nerven ook weer veel te vroeg…

Hoogseizoen zomert dromende gasten loom achterover geleund in fauteuils schudden onbeschaamd veren van 't kleed tussen intro en retro gemangeld etaleren hun intimiteiten in camera-ogen gevangen bekennen openlijk familiariteiten Freud voor miljoenen: kijkcijferhit…

je zomert zacht tot rijke oogst na volle lentebloei de vruchten rank en groen veranderend in rood na rijpingsgroei je toont het vuur van zon in blossen op je huid maar achteraan hangt toch mijn lievelingsfruit een strijdster die pas langzaam lijkt te kleuren de schaduwpeer die in haar laatbloei het lekkerste zal geuren…