Alle inzendingen over zondeval

Misschien moet dat de zondeval verklaren (voor de leek dan toch) Al zal het slechts een dwaas bekeren…

De straat verdampt onder een regenboog Een brute bende jaagt door de krottenwijk Door ijswind verkruimeld De toegang tot het marktplein is versperd Dus kraken ze de kerk Razend door het middenschip Met een stormram breken ze het altaar doormidden Laten een zuil, een kruisgewelf trillen Kerven in het Lam Gods Met slijk wordt de dunste verfstreek…

In de schaamteloze tijd beleden wij onze berouwvolle zonde zonder woorden wij nestelden ons schuldloos in de zachte, vochtige flanken van een fonkelende nacht wij dronken en lachten moordden en verkrachtten zongen en vonden vochtig onze monden Sodom en Gomorra naakt stortte ik naar beneden in een oeverloze, bodemloze droom jou…

De gruwel die mensen van oudsher begingen, de duizenden huiveringwekkende dingen, die zouden we liever met wortel en al uit onze herinnering willen verdringen. Geweld overwoekert dit treurige dal en lokt ons (ook ons!) nog zo vaak in zijn val: instincten zijn nagenoeg niet te bedwingen, de weg naar volmaaktheid zo steil en zo smal.…

Eerst moesten ze ruim drie maanden formeren Toen honderd dagen reizen door het land Daarna alleen maar strijd en trammelant Waarbij men steeds de leugen liet regeren Nu schoppen ze elkaar tegen de schenen Tot ook de laatste zetel is verdwenen…

De killer drones, en software overal Ook steeds meer robots die ons werk gaan doen De facebookgrenzen van privaat fatsoen Leidt al die hoogmoed naar de zondeval? De mens is technologisch competent Maar wordt steeds matiger intelligent…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

Een dief was niet voorzichtig toen hij stal Die ezel liet zich in de mis betrappen Door midden in de winternacht te gappen Beleefde hij met kerst zijn zondeval Ach heer, zei de pastoor, blijf toch nog even Want onze kerk is van gespuis vergeven…

Wolvega Noord, des morgens vroeg 2007 -2010 Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn zichtbaar onvermogen En die vertelden Dat zelfs de reis Naar gene zijde Ondanks mijn zondeval Ook voorwaar niet lukken zal…

Zestien is altijd zonder vader een zoektocht naar de zondeval. Wie vindt mij verschrikkelijk Afwezig? Zestien is altijd zonder vader, voorschrift, evenwicht. Wie klopt er aan mijn ribbenkast: Houdt huis in al mijn drift?…

alle dagen sindsdien stroopt het verleden langzaam zeker mijn huid het zout bijt zich muurvast onwrikbaar op haar naakt vel contact dat van mij dansend op weg naar coïtus terwijl haar tijd geen verlangen meer op haar groot menu heeft staan geen begeerte althans voor een man als deze voor het geven van OPRECHT liefdesenergie na zondeval…

zwart fluwelen stem en onmiskenbaar zweem van zondigheid lonkende oevers facetten van een schaduwspel het vuur dat smelt tot heldere sterren op de huid laudatio van de zinnelijkheid in overvloedige uitbundigheid de zondeval bedekt door gloeiend vuur tot mij de koorts weer wijkt gevangen ‘s morgens in ’t zwoele van haar vrouwelijkheid…

Dit opgerolde kwaad, meetlint van zonden, ligt schuldeloos te slapen bij de ruit. Rondom hem liggen lappen oude huid. Wie zoveel zont, vervelt ook onomwonden. Al eet hij vlees, hij adviseerde fruit. Maar Eva kon zijn boodschap niet doorgronden. Hij ratelde nog wel zo opgewonden, flitste zijn vleesvorkje wild in en uit. Het paradijs is kort…

ik weet mijn ogen maar ben blind van zien ik kijk wil graag geloven maar mijn achterdocht is twijfel echoot steeds misschien ik lees je zinnen-beeld en samen paradijzen we de wereld als de tijd zich weer verveelt in het dichten van de gaten nu de zonde niet meer speelt toen jij mijn Eva werd zag ik opnieuw de slang ze ontkronkelde…

je rijpt tussen bladeren van leer de witte nerven die ik streel je schuilt achter wijde lobben de schort van jouw schaamte aan knoestige takken hang je als een peer van violet die nog drogen moeten barsten tussen de tanden als ik jou pluk klapt de zondeval dicht recht in mijn verhit gezicht zoiets noem ik geluk…

Aarde die aan zondvloed Ten onder dreigt te gaan, Wanproducten die onbedoeld In dit leven zijn gekomen Moeten worden uitgeroeid, De toekomst van de menselijke Soort staat op het spel; Dan is hij daar, die man Met die ark, die van alle Soorten levende dieren Er twee meeneemt, man en vrouw, Om de vergelding van de zondeval Te overleven…

was één in paradijs maar evaat adam abelt kaïn na de zondeval mozest mensens stenen tafelen tot gerechtigheid judast in gethsemanie na drie keer hanenkraaien liep je met apostelen de staties mee om te verraden bent dualist in vrijheid en gebondenheid beauvoirt sartre tot ontspannenheid jij de goede moordenaar alleen zijn…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf.…

Wie haar tieren stillen zal maakt een diepe zondeval.…

Het lot dat niet in roversholen of casino's gokpaleizen gamegestoorden zonder hoofdprijs doch elkeen eeniegelyck op maat gesneden boven 't hoofd hangt is het duurstbetaalde feest dat waar ter wereld, overal als hoogste goed wordt uitgevent juist en vooral in barre tijden opduikt zonder hoorngeschal als motto voor de zondeval…

Het gras kleurt grauw waar jij dromen verspeelt slapen zeemeerminnen op vaste wal, vervreemd golven klotsen tegen kadekust dromen hernemen liefste lust en jij schrijft brieven aan de toekomst vanaf de horizon tot aan het heelal voor wie het hoort, de zondeval is door jouw ogen droomgestoord maar het leven is geen carnaval door liefde…

interstellaire schepen heb ik niet verzonnen aan ruimtewezens ben ik niet begonnen om de mensheid te redden uit het dal van de zondeval voor het leven hier is er maar een bron de energierijke zon als deel van onze natuur in een geordende structuur is hij de basis van bestaan waarom hebben wij water in de wijn gedaan door haast en…

Ik basketbal Met een bowlingbal Op het dunste ijs Sinds de zondeval Vang me als ik val Vang me als val Vang me als ik val Ik stuiter Op een skippybal Door een Spijkerbedden showroom hal Vang me als ik val Vang me als val Vang me als ik val Ik ben een boomer Op het schoolfeestbal Waar ik handtastelijk De sfeer verknal Vang…

het landschap en de hof wordt een bad Een verdwaalde moesson teistert het lage land waarop de boer verbijsterd het gewas verdrinken ziet de maïs wuift en golft als tropisch riet Ik drijf langs wolken vol donder naar een eiland in de zon het leven lijkt daar lichter en ronder Alsof de schepping er begon hoe paradijselijk, maar na de zondeval…

ze is in hoogmoed niet te evenaren en ziet hem slechts als donor van het zaad terwijl de stakker zonder eigenbaat de vrouw de schone vreugd gunt van het baren de filantroop, onmisbaar bij het paren weet na zijn offer al ‘het is te laat’ hem wacht de zondeval in het kwadraat de zeven plagen, weemoed en de blaren en na het kranig knippen van…

hoe zit het met de zondeval ? zit u ook met zoveel vragen ? zomaar ontstaat er leven eerst microscopisch klein later loopt er een mens zou God dan verzonnen zijn ? honderdduizend kleuren een mens met vrije wil en geest zoveel prachtige dieren zou dat er zonder God zijn geweest ?…

Zijn ogen die het zonlicht vangen, zijn klaar en helder als kristal en onvertroebeld door verlangen: ogen van voor de zondeval. Hij glimlacht schuldeloos en wijs. Zijn vogelstem streelt licht mijn oren. Zijn wereld is het paradijs, want hij is rein en ongeboren. Ik mag mijn armen niet uitstrekken, hem smekend met ons mee te gaan.…

Vijftien, jaren zijn vervlogen Fleur is niet in de zondeval geboren speels is ze alle dagen het kwaad kan haar niet bekoren ze is als moeder ons als haar puppy's te likken nooit met het verkeerde been, integendeel liefde, spraakzaam zacht bekoren verwoorden.…

longen van de wind en aan perkamenten wijzen in de as van vliegend vuur , schimmen die elkaar in geblinddoekte spiegels omarmen de aarde kiert door de magma van haar vruchtbaarheid brengt spijzen op de plank en ook van niet ontdekte plagen de oude magiër tekent de toekomst in de dauw van morgen koudvuur ontvlamt achter de wimpers van de zondeval…

De schaamte als onrecht met een combine van macht, jezelf of iemand aangedaan verminking van een spiegelende moraal, willekeur als maatstaf in de communicatie van de taal, misbruik in het prisma van ethiek het bestaan dompelt zich in weerzin van de zondeval, denkbeeldige metafoor waarover ik struikel, emotioneel vangnet in de ironische…