Alle inzendingen over zonovergoten

Aan de oever wisselt vandaag een groep meerkoeten Als bladeren op de wolken op het punt van weer vertrek, Ik aanschouw ze en voel een soort met ze mee moeten In mijn hart voer ik met een van hen een open gesprek. Er liggen families op het gras van dit kleine strand Het vormt vast een prachtig beeld op een schilders doek, Aan die ene meerkoet…

Op die zonovergoten dagen,…

Zonovergoten gedachten als vlinders... als vlinders in mijn hart Een speels gevaar speelt door mijn haar: jouw hand... Zonovergoten dromen als feeën... als feeën in mijn geest Eén ademtocht, mijn ziel doorzocht, vind ik jouw wezen daar...…

het dakloze bos opent zonovergoten vogelpodia…

Dat wij het Licht mogen krijgen Waar wij zijn - En waar U ook bent Zonovergoten zaterdag…

Vroeg in de morgen Koeien grazend in het land Zonovergoten…

zonovergoten herbergt elke dauwdruppel opkomende dorst…

Dat eerste geweld dat zonovergoten land dat zo begeerd vel…

Zonovergoten spookmaan boven horizon - onaanraakbaar licht…

blijheid breekt wolken zonovergoten glim je stralend kleurt de dag…

stralend tegen blauw regent het zonovergoten trossen vol met goud [haiku] foto: Martien Montanus…

Geknetter een salvo op de koepel van mijn dak geen doden geen gewonden gerommel geroffel gedonder een flits kort daarop zonovergoten een ingehouden lach…

in chaos bevroede gedachten vlieden uit mijn met waanzin en nevel bezwangerde geest tot wegdeemsteren gedoemd onbruikbare woordenvloed die mij noopt tot warrig denken werkt kromme daden in de hand die niet straffeloos verder leven is het de zon? is het de wijn? zuivering van geest slaaft mij in harde Spartaanse kastijding ook het lichaam…

wij vlochten herfst van alles wat de zomer geschonken had jouw slanke vingers modelleerden vorm en kleur tot een zondoorschoten boeket ik schaalde fruit etaleerde de fleurige rijping tot een zonovergoten palet storm en regen waren welkome gasten bij het feestelijk openingsritueel de nachtvorstjes lachten wisten dat in een koude…

Bevroren sloten weerspiegelen in de zon. Hier en daar ligt nog een open wak. Kind achter een stoeltje schaatst op haar gemak. Herinnering aan hoe het ook ooit bij mijzelf begon. In de sneeuw staat een eenzame reiger. Te rillen langs de kant van de bevroren sloot. Kans om een visje te vangen is niet erg groot. Is alleen nog water in een wak…

Zwarte schaduw Die midden op De zonovergoten dag Alles verduistert, Hand met onderbroken Levenslijn die in het Donker tast, Op zoek naar Jij die bent Maar die voor mij Amper nog zichtbaar is…

Vanaf Mijn zonovergoten heuvel Kijk ik naar een zonovergoten strand Daar sta jij Lig jij Zit jij Heel erg alleen Jouw typerende bewegingen Jouw houding Jouw vormen Jij bent het Bèn jij het?…

dag dorre dag nu ga ik slapen ik vervloek je zonovergoten vrolijkheid, je tijd, je mensen, en je niet aflatend gezeur, je iedere dag weer 'zin' te geven.....…

voor ‘t kleine bange meisje dat nooit echt een kind kon zijn pluk ik mooie gele bloemen in een zonovergoten wei aan ‘t kleine lieve meisje dat nooit echt een kind mocht zijn wil ik al mijn liefde geven en haar vertellen het is voorbij tegen ‘t kind dat je niet zijn kon wil ik zeggen jij mag er zijn heb vertrouwen in de toekomst…

Koud haalt het voorjaar gedachten intens bevroren uit hun historisch verband Smeltende ijzige gevoelens beginnen al dooiend te warmen op weg naar de eindeloze zomer Somberheid verlucht zich en gaat ontluikend over in jubelende versies die haar oorsprong zonovergoten verdund Maar de zomer kan ook verkillend zijn Ontsomberen geeft…

't Is avond. Witte gevels staan als schimmen in de lege zon te trillen, fraise nevels gaan als gazen langs de horizon. Het grauwe water fluistert met de huizen. Het zwarte water klotst onder de trappen. Het purper water kabbelt aan de muur. Het blauwe water krinkelt in de stegen - Maar Roze vloeit het uit over de Rio, onder de paarse…

Fluister ik je mooie woorden in Luister jij naar de zin Die languit achter je oorschelp ligt Krijg jij een blos Zoals avonden vroeg na zonovergoten dagen.…

Wanneer de avond voorbij is als een heel leven, de schemering geeft nog te zien wat net nog was, zonovergoten terras, een half glas wijn nog op tafel. Ze zijn naar huis en het licht gaat aan.…

Dan neemt de wind mij mee een storm wakkert aan in een onverschrokken snelheid zwevend over land en zee van blad op blad van mens op mens zo licht als een veer op een zonovergoten dag…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Ontsluierd dagdromen, in een vergeten poel, van een zonovergoten woestijn. Een idylle waar je voor moet vechten.…

je weet niet wat je wil eerst zonovergoten met winderige plaagstoten dan water dat valt in kogeldril ik wil je liefelijk beminnen als jij plechtig belooft te stoppen geen mensen meer te foppen met je… dagelijks natte grillen…

Ik denk een reis naar een zonovergoten land ik streel en bemin je daar en zacht kus ik je hand, je mond. Dit is een reis die een eeuwigheid zal duren tot aan de klamme morgenstond.…

samenvervlochten dagen vliegeren achter elkaar aan op deze zonovergoten dag verwarmt de gouden gloed de harten van hen die al even bevroren leken dansen zonnebloemen aan de oppervlakte terwijl zwaluwen de Lente aankondigen…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…