zonovergoten
Aan de oever wisselt vandaag een groep meerkoeten
Als bladeren op de wolken op het punt van weer vertrek,
Ik aanschouw ze en voel een soort met ze mee moeten
In mijn hart voer ik met een van hen een open gesprek.
Er liggen families op het gras van dit kleine strand
Het vormt vast een prachtig beeld op een schilders doek,
Aan die ene meerkoet voel ik mij als bij donderslag zeer verwant
Op een of andere manier leest hij mij voor uit een bekend boek.
Hij heeft op een speciale manier sporen in mij achtergelaten
Ik snap nog even niet wat in mij zo plotseling openbrak
Gevoelsmatig zou ik zo uren met hem kunnen praten
In gedachten neem ik hem mee in mijn jurk zak.
Het voelt teder en vertrouwd in tal van opzichten
Hoe kan de natuur dit zo plots laten gebeuren.
Als of hij mijn hart en ziel opnieuw wil inrichten
Ik geef mij over als betreft het een van de lekkerste likeuren.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 18 juni 2022
Geplaatst in de categorie: emoties