Alle inzendingen over zusjes

in hun voetstap blonk van mijlenver een kleine ster, beloofd door wat hun moeder hen vertelde simpelweg langs vele velden verwachtingsvol en onverlet wilde die ster slechts bij hen zijn, toen elk haar eigen stap in zilte pijn onzeker neerwaarts had gezet de één was doof en sprak geen woord ze sliep en had de roep der anderen nog niet…

Veel leuke dingen en gezelligheid en er zijn voor elkaar in een moeilijke tijd Het is iets bijzonders een gevoel of gebaar of dat we elkaar begrijpen als zusjes van elkaar Soms zo ver weg We gaan verschillende wegen Maar nog steeds vriendinnen Dat gevoel is gebleven As je me nodig hebt Mag je altijd op me bouwen want als zusje of…

Ooit hebben wij samen een kamer gedeeld jij al een puber ik nog maar kind, Hoe zout moeten tranen zijn om onbegrip te stillen als galachtig noodlot jouw verbanning inluidt Kinderoren vangen een draaiend antwoord stilvallend gefluister dat schaamte ontbloot Leugens afgepeld in verstrijkende jaren mijn inwijding bekrachtigt…

Zusjes,....dat zijn wij.... Hoe ouder we worden Hoe closer,...welhaast een wonder Onze zussenband, wederzijdse liefde,...zo bijzonder Herkenning,...delen van onszelf in jou! Je hele doen en je hele laten Samen lachen, huilen en praten Zusjes bij toeval, vriendinnen bij keuze!…

Weet je nog, mamma, hoe mooi we vroeger zongen? Drie meisjesstemmen, helder, naturel. Ave Maria, Vader Jacob en de Jodenjongen…. Altijd op zondag, na het middagmaal, gedrieën in de keuken aan de vaat. Een waste af, door de ander werd gedroogd, de derde zette alles in de kast. Jij luisterde in de kamer met papa en genoot. Hoe komt het toch…

steady ritmesectie drums en basgitaar percussie flügelhorn en clavinet Zwervend in Fellini's Strada Zoevend door de streets van Cisco Zweven zusjes van plezier Naar 't strand van Santa Monica Sweet Sisters Babylonia…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

zoals twee zusjes de één wat ouder dan de ander elkaar vertrouwen en nog zonder zorgen kunnen genieten behoudens al te veel besef... zo zal het nooit meer zijn helaas langzaam dreef de tijd een wig tussen onafscheidelijk en houdbaarheid…

Twee zusjes lopen door het bos, dreinen almaar tot _ aan een braamstruik.…

Waar ben je Ik heb je nodig Ze prikken als gekke wilde mieren Vieren hun vieren En Geweldig vieren zij zichzelf Op naar de top Weggepikt door vieren En schrapende violen Jodelende zusjes Dichtende vieren Kwartet trompet Alles voor vieren Vieren voor alles.…

twee zusjes zijn zwanger de één net, de andere iets langer ze zijn een paar weken na elkaar uitgeteld de ouders staan versteld twee kleinkinderen tegelijk erbij dit maakt ze geweldig blij de zwangerschappen verlopen uitstekend de kindjes doen het ongekend voor de één de eerste baby voor de andere de tweede, allemaal happy de bevallingen…

al vroeg werden we van elkaar gescheiden iets waar we nu nog onder lijden een band is net als een ring maar het smeden is een belangrijk ding dat is ons helaas niet gegeven vijf kinderen uit elkaar gedreven dat hakt er in voor het leven zo jong al zonder elkaar met enkel het verlangen naar je leert er mee leven het raakt gewend dat je je zusjes…

Twee zusjes zitten voor het raam. Een leest. De ander luistert. Haar handje schuifelt door het haar. Er is nog even samenhang maar dan ontgaat haar het verhaal. De duim blijft steken tussen mond en kin. De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ Uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…

zo jong als zes was zij allang niet meer bij de zoveelste keer dat haar moeder werd afgetuigd nam zij een besluit genoeg is genoeg in tranen belde zij de politie en deed verslag van hetgeen er zich afspeelde zij vocht als 'n leeuwin voor haar en haar zusjes niet als 'n zesjarige maar als een redster in nood die zorg zou dragen voor…

Twee zusjes zitten voor het raam. Eén leest. De ander luistert. Haar handje schuifelt door het haar. Er is nog even samenhang maar dan ontgaat haar het verhaal. De duim blijft steken tussen mond en kin.…

het gebeurt zó vaak Voor mij speciaal, net als je zusjes 'k zal je liefhebben, heel veel kusjes Geven en ontvangen, met je spelen gelukkig zijn en liefde delen Groei maar snel lief mensenkind en fíjn dat oma dit vindt!…

onder ruisende bomen nabij de grote steen een kleine nimf in afzondering frêle handen maken een mythische reidans met stokjes over onbewogen graniet takjes bedachtzaam gedraaid en verschoven: een bezwerende offerande het zachte prevelen de geheimzinnige tekens van een priesteres in trance daar is plots grote zus die trots…

1 Het is geen ruziën, ik noem het: zwavelzuren. Nu het om de mooiste knikker gaat, maken zij van ieder woord een bijtend gif. Daarna zitten zij nog uren met de brokken in hun keel. Dan volgt de schaamte en het zwijgen en het brandgat in hun ziel 2 Hun ruzie loopt op hoge poten met een huilerige stem. Zij vechten niet om het…

Hier zijn we met ons vijven, Vijf zusjes op een rij. Zo wandlen we elke morgen Gezellig zij aan zij. We hebben lichtbruine ogen En allen goudblond haar, Daarom staat er voor ieder Een mooie goudsbloem daar. We hebben eender kleren, Eén kleur en één fatsoen, Dezelfde mof en mantel, En strik op hoed en schoen.…

De zusjes pijn en kwelling houden zich vlak achter me op, werpen elkaar veelbetekenende blikken toe, onderdrukken hun gegiechel met blooskracht. Telkens als ik van positie verander doen zij het ook, ik kan ze alleen zien met de ogen op mijn rug 'Zullen we?' hoor ik ze denken, 'of zullen we nog even wachten?…

de vlinders vlogen door m'n maag de wereld draaide om ons heen de hartstocht overwon de angst voor ouders, of erger, zusjes een moment stilte, alleen jij ik en de kus ineens een schel stemmetje: Betrapt! het is je zus Ik denk alleen, betrapt? Waarop? gewoon..... een kus…

Ik mis hem, Ik maak mij zo'n zorgen, Over papa, over mama, Maar het meest over onze zusjes. Ik mis hem, Hij die mij pestte, Hij die mij irriteerde, Hij die van mij hield. Ik mis hem, Mijn grote voorbeeld, Mijn grote broer! Ik mis je broertje!…

de vlinders vlogen door m'n maag de wereld draaide om ons heen de hartstocht overwon de angst voor ouders, of erger, zusjes een moment stilte, alleen jij ik en de kus ineens een schel stemmetje: Betrapt! het is je zus Ik denk alleen, betrapt? Waarop? gewoon..... een kus 11-11-2001…

Gelukkig ben ik vanavond niet dronken Kan ik rustig zijn En hier lekker rustig zitten En hier lekker rustig zitten schrijven En lekker zitten Ik wil mijn kleine zusjes bij me hebben En lieve kleine dansjes met ze maken En ze met spelletjes vermaken Aan alle kanten doen mijn ingewanden zeer Maar met die twee voel ik geen achterdocht of pijn…

je straalt als een donderwolkje zo je daar staat aan de halte bij je moeder en je zusjes, je broertje en je tante die je oom kon zijn met ingetogen passie tover je walging en afkeer uit je onzichtbare hoge hoed met neergebogen hoofd en ogen distantieer je je koeltjes van hen die je altijd gekend hebt je straalt als een donderwolkje…

Het leven van de nieuwe stier kent tegenwoordig geen vertier zijn liefje is van houten planken hij droomt nog slechts van koeienflanken zijn zaad wordt goed gecontroleerd voordat men de koe insemineert de kalveren staan vaak raar te kijken wanneer ze allen zusjes blijken.…

Mos en takjes vallen op de aarde Ogen turen angstig in het groen Geur bevestigt wat zij zien De dag ervoor vlogen ze uit – je broertjes en je zusjes, negen of tien; hun bedelroep niet ver Maar één bleef er achter, het tiende of elfde.…

Hoe lieftallig, Hoe bevallig Is mijn zusjes aangezicht! 't Geestig liefje, 't Hartediefje, Lacht als zij te slapen ligt. Als eens 't kindje, 't Zoete vrindje, Niet meer zit op moeders schoot, Speelt het blijde Aan mijn zijde. Kleine zus, word spoedig groot!…

Eenzaam hangt hij aan een tak wil zo graag vrij zijn gewoon zijn weg vervolgen Geboren uit een grote wolk en samen met zijn broertjes en zusjes naar beneden het onbekende tegemoet En nu hangend alleen zijn familie in plassen bij elkaar dromen uiteengespat Strijkt een windvlaag langs laatste zetje naar beneden eindigend…

ik kon ze niet zo snel tellen maar hoorde er minstens vier ze kwaakten een symfonie gedragen over de zeven sloten die ze net hadden besprongen pauzeerden in mijn zicht zodat ik de overige stilte in alle rust kon proeven mijn blik gleed over het water waar een paar witte waterlelies hun lichtrode zusjes tegemoet dreven om samen verder…