Netgedichten

netgedicht (nr. 8.513):

Zusjes

Ooit hebben wij samen
een kamer gedeeld
jij al een puber
ik nog maar kind,

Hoe zout moeten tranen zijn
om onbegrip te stillen
als galachtig noodlot
jouw verbanning inluidt

Kinderoren vangen
een draaiend antwoord
stilvallend gefluister
dat schaamte ontbloot

Leugens afgepeld
in verstrijkende jaren
mijn inwijding bekrachtigt
de kernachtige werkelijkheid

Ooit hebben wij samen
een kamer gedeeld
in een zwijgend verleden
dat boekdelen spreekt