Alle inzendingen over zwijgt

Nachtenlang trok ze met me op als een onhoudbare gierzwaluw, ze deelde met mij de meest intieme feiten, ze dacht misschien ik heb hem teruggevonden maar nee ik bleek de bittere afdronk van verschraald kloosterbier in afgebroken glazen. Het versplinterde glas maakte bloedwonden in haar slokdarm. Ze kotste bloed in mijn van verbazing geopende…

hoe schijnbaar lucht danst in de weerspiegeling van getraliede ramen blauwig paarse bloemen geuren mij toe in het nest van het met riet getooide huis achter me een stenen muur waar een eenzame tafel enkel de wolken draagt als in gebed verzonken het is mijn tuin niet ik snoei ook de rozen niet maar plooi me nederig tussen de avond…

Ik zie de beelden elke dag passeren en 't grijpt me aan, meer dan ik wil in mijn hart spreek ik troostende woorden maar mijn mond zwijgt......stil.…

Dat zo maar staat Op papier begraven en zwijgt blinde liefde Voel jij zuivere licht En naar jou toe Komende tedere warmte? Ik bemin je zo maar Jij zwijgt geen liefde…

Ik loop tegen een muur Wanneer ik je vraag Wat er is Je zwijgt En kijkt me niet aan Wat denk je nu?…

Toen alles zo donker als roet was, schiep God, die het toppunt van spoed was, 't heelal in zes dagen. Het kon 'm behagen. Hij zweeg, daar hij zag, dat het goed was. De paus gaf in Polen z'n zegen, verbaasde zich over Gods wegen en vroeg aan de Heer: 'Waarom hebt u weleer bij de holocaust immer gezwegen?'…

Een schreeuw, wat bloed, onrecht wordt geboren. Ik sta erbij, ik kijk ernaar, wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen, was mijn handen en leg het weg, en onrecht slaapt, onrecht groeit, onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn - nóg is onrecht tamelijk klein. ------------------------------- uit: 'Wie A zegt´,…

trots en waardig zelfs als de man van de wet je een schop geeft de boeien om je polsen sluit je in een bus sleurt je toeschreeuwt buiten zinnen blijf jij overeind trots en waardig en je zwijgt…

De dochter weet De dochter zwijgt. De vader zwijgt De moeder smeekt. De stilte breekt De vader smeekt De dochter spreekt. De moeder zwijgt De dochter smeekt.…

Booglamplicht geeft waarom daarom zijn zegen; de hemel zwijgt en zwijgt van enzovoort. En niemand komt niemand dan niemand tegen. En iemand zegt ik ben een iemandswoord. En iemand zegt ik ben maar ben verzwegen. De hemel zwijgt en zwijgt want enzovoort.…

ze valt ze voelt hoe ze valt wel duizend verhalen diep valt ze ze glijdt ze voelt hoe ze glijdt langs gladde wanden van taal glijdt ze hij zwijgt ze voelt hoe hij zwijgt over verhalen in duizend talen zwijgt hij…

De vraag voorafgaand aan de pijn Kom bij me zitten En ja gaat, vechtend tegen tranen En je zwijgt Na afloop ga je terug Je eigen wereld in De pijn en vernedering achterlatend Verdoofd door verraad van dichtbij En je zwijgt Opnieuw een klop Je moeder kijkt je schuldig aan En je zwijgt De stilte oorverdovend Is er dan niemand die voor…

doet sprankelen Raapt de nieuwgeborenen diamanten Luisterend naar het gezang van de merel Begeleid door de tonen van de panfluit Danst hij vrolijk op deze melodieën Hij hoedt zich niet vroegtijdig te ontwaken Dan scheurt de smetteloze hemel En verschijnt er een glanzende satelliet Regards from the human being of the planet earth De merel zwijgt…

Het gevaar ligt op de loer  Onbegrip dat steeds sneller stijgt Onrust scherp en vilein  Zwarte taal die langzaam zwijgt  In kalmte wil ik zweven  Zo wil ik zijn  In helderheid wil ik leven Rust zacht en fijn…

Kok heeft zijn hart aan Maxima verloren: Hij noemt haar een aantrekkelijke vrouw. Gelukkig maar. Stel dat hij zeggen zou: "Die lelijkerd kan mij echt niet bekoren." Want slechts voor zeer aantrekkelijke types Vergeten wij wat graag onze principes.…

Daar hangt de hemel een zomertuin van parelmist met een torentrap daar gaat ze slapen want het geurt er naar vroeger lavendel en tijm en het zonlicht verstrijkt er in water ze zwijgt het is tijd voor een laatste vaarwel ze zwijgt het is tijd en daar gaat ze.…

als je zwijgend kijkt alleen maar kijkt zie je soms zoveel meer en anders als je zwijgend denkt alleen maar denkt denk je soms zoveel meer en anders als je zwijgt alleen maar zwijgt begrijp je soms zoveel meer en anders…

Ik kwam voor zijn steun, maar hij zit daar maar en zwijgt -- Hij weet zich geen raad.…

luisteren naar wat ze zwijgt kijken naar wat ze droomt je hand op haar hart voelen wie ze is…

stil wordt de zomer omdat elke merel zwijgt tot de krokus bloeit…

Mijn vader vertelt, de luidspreker zwijgt, ik film -- binnen in zijn hoofd.…

De stilte zwijgt er groeit iets, De stilte zwijgt er bloeit iets. Dit is geen ontkenning, Hier staat alles in ruimte. Bloesems neuriën, Vlinders minnen, Ruwe schaduw! Ruwe schaduw!…

Hoe ik je zomaar vind hier op het papier hoe je zwijgt en ik jou tussen haakjes zet ( ……… )…

Met de rug naar gevel en portaal Raadt hij achter elke deur een holte. Langs maanden slingert zijn pad In een vale wolk van stilte Zoals het stof daalt na de sloophamer Een herinnering die je moeiteloos uitveegt In zijn hoofd schuiven velden over elkaar Vallen vluchtpunten samen Waardoor hij verder gaat Tot hij zich binnenstebuiten keert…

De koperwiek zwijgt. Wat valt er ook te zingen in een vreemd land? In de populier halverwege de lijster en ja, hij zingt. 24 maart…

Ik vertel haar van ingeslepen jaren vertakkende twijgen geëtst in neerwaarts vel uitgedijd tot struiken in een nek van craquelé liever zwijg ik over kreukelende leden boven vuurstenen ogen bescherm ik het glas tegen geblakerde scherven…

Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

de stilte zwijgt duizend nachten etmalen lang bestormen bomen mijn gedachten ook al vormen lippen zich om woorden te benoemen de tong blijft verstijfd achter en hoor ik hartslagen in mijn oren zoemen zo ongeveer dragen tranen het gemoed een traag stromende fontein die eeuwige leegte ruist in ongenaakbare overvloed…

een vraag op je antwoord een antwoord op je vraag oneindige lus het hart in de palm van zonneschijn spreekt niet over vrijheid het zwijgt ik ben een pad zonder einde…

Op het grote marktplein dragen geluiden wolken van licht, de Laurenskerk zwijgt, een winterhoorn schalt verder van de standvastige toren en dichter bij de mensen ogen de straatklinkers verlaten hun aandacht krimpt, zij laat zich ook niet vragen op een mee wapperend doek Rotterdam dompelt zijn vreemdgangers om vrij hun eigen weg te gaan…