Alle inzendingen over OR reizen

Een man, een vrouw, Een zoon, een dochter Reizen naar verre oorden Waarvan ze tot dusver Alleen maar lazen, Of waarover ze hoorden, Reizen naar de verte, Naar ver achter de horizon En nog voor ze hun doel Bereiken worden ze onderschept Door het weerbarstige heden, Een ijzeren vogel bezorgt Hen een graf in de wolken…

Sommige mensen reizen heel ver anderen sterven dichterbij…

wij zijn slechts zandkorrels op een strand van vergankelijkheid het is de wind die ons laat reizen…

Reizen en zwerven Elke keer weer onvoltooid Mooiheid van een droom.…

Reizen je thuis en tuin verlaten vrienden, 'maten' Door steden, langs dorpjes en via onbekende gaten waar je niet... dood wil worden gevonden Reizen... en onderweg je tenten opslaan op 'n paradijselijke plek goed bevonden voor 'n verblijf van een of meer nachten door 'n zakkende zon beschenen.…

In de onderaardse slang die wereldsteden verbindt zie ik de stations van mijn dromen Newski Prospekt, Ile de la Cité, Times Square, Gamla Stan Ik lees over witte nachten van st. Petersburg ruik de geur van de Seine hoor de muziek van 42nd Street zie de paleizen van de Zweedse koningen Bij de Leuvehaven stap ik uit en loop over de Erasmusbrug…

langs de sterren zullen we zweven door de wolken zullen we gaan, met zijn tweeën samen reizen in het zonnestelsel staan samen hand in hand onze handen op elkaars buik je liefde maakt me gek kom we trekken er op uit ik blijf altijd reizen altijd op weg naar jou overal waar ik ook ben, ik ben toerist op het eiland vrouw…

Ik steel nog heel even de tijd, want mijn laatste dromen reizen mijn dag voorbij.…

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam over de grijze brug, een gele bloem springt open, helder in een draai, en valt niet om. De bloei is een begin, de trein loopt prachtig binnen, is een engel, strijkt langs de perrons. Om niet te verdwalen stappen we in, jij, bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw een brede lach. En staart…

De reiziger staat stil Zijn blik overwelft de gehate vlakte Hij wikt de taal van zijn geheugen Het lied des vaderlands De reiziger leeft in gemeenschap Met auto, bus en trein Groet de nederige passanten En de bloemen aan het venster De reiziger is een held gelijk Loopt gezwind over het water Peilt de weemoed van de vissen En de achterdocht…

Het is voor ons van belang dat alles vervalt tot stof terwijl ik bij de wadi´s zong in fata morgana´s voor jou bestond, geen droom of vreugde zeker geen geluk of zaligheid Ik beitel herinnering in jou uit opdat je mij zult gedenken regels die galmend versterven en tevens ogen, die angstig sluiten om dat kransje ijzer van roestvrij staal…

Twijfel langs de hemel, een zweem van vreugdevuur, gestookt op de weidegronden in de verte. Moeizaam hangt de nevel en ademt traag een kleur. De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

De binnenplaats weer leeg vrienden en helpers uit de straat waar het zo-even nog hangt, het zo-even van toen een rokend monster zijn tanden zette in een uitgekomen droom toen tekenen van bloed en zweet het plaveisel kleurden toen de zigeunerkinderen met het blauwe wierook gewijden werden (snoep gekregen) toen de jassen voor het…

Un nouveau matin commence promet un jour beau et propre sans un passé gênant un soleil qui brille perpétuellement un vent doux, une voile, un bateau À l'ombre de la grand-voile le temps se repose et s'endormit en accord avec la berceuse avec le bercement de botter. Voor Anne Van Brussel De nieuwe morgen wordt wakker belooft een…

ik zag hem plots tussen de ruïnes van een grieks theater - adembenemend beeld met reisgids in de hand alsof een god (even op uitstap in het land) verdiept in de gezangen van een rei over zichzelf een eigentijdse versie vond één decorwissel en dramascène later verbrak hij de extase en liep me prompt in een alledaagse boog voorbij…

Verhalen vallen als dichte sneeuw uit de lucht ze bedekken wat is geweest dan waait de lucht bleek door de wolken uiteen gescheurd tegen de stroom naar diepe wateren in peilloze diepten de verbinding verbroken in het woud van mijn gedachten aan de rand van de bron staat de tovenaar van het water ik spin een web van zon…

elke dag opnieuw eindig sluit ik met wimpers verban het licht in dat ene moment waar ik wakker ruil voor slaap die vergeet een rust, een reis een begin met complete amnesie…

Ik wil best wel mee naar de overkant voor de rust die wordt beloofd , en het licht , ja, vooral dat licht het heeft me altijd erg aangetrokken, en zeker nu, mijn winter duurt al zo lang. Eén kleine bedenking toch, als ik het zo terloops vragen mag, zonder veeleisend te willen overkomen, dat wil ik vermijden, maar hoe zit het met…

de zomer zindert boven onze rails kapotte airco's lijken iets reëels verhit protest wordt uiterst koel gesmoord hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort en weer rangeert het weer wat actueels een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails de routeplanner raakt compleet verstoord toch scheurt de nederlandse sneltrein voort als koning winter…

onderweg ik dacht: ik ben er en: ik wil er blijven ik dacht: ik kan blijven binnen deze ommuurde tuin verborgen voor tergende demonen die me verjoegen naar godverlaten oorden stil luisterend rustig ademend onder het bladerdak onrust vond moeiteloos zijn weg en ik dacht: ik kan hier niet meer zijn ik was opnieuw onderweg…

Het is vaak een tijdloos ‘wanneer’ als mijn hoofd begint te knikken tot hij langzaam op mijn borst rolt en daar blijft hangen. Dan wimpert het licht aan en uit, wil afscheid nemen. Toch is er soms een onverzettelijkheid die van voeten bergen maakt en van wil slappe thee. Dan zwerf ik op de bank tot de sterren uit wandelen gaan de…

Ik laat mijn gedachten vrij, ze buitelen door wolkenvelden en spelen met de wind. Op het koude schip bedek ik mijn hart met as om de gloed ervan te bewaren: licht sijpelt door opengesperde patrijspoorten naar de diepte van de oceaan. De scheepsbel luidt. De horizon kleurt rood. Ik wacht.…

Als ik de zon zie zakken ver weg in de zee dan dwalen mijn gedachten die zweven met haar mee. Naar mooie warme landen met palmen en een strand daar ergens aan het water daar aan de overkant. Maar ach het zijn maar dromen een verlangen van mijn geest zelf ben ik nooit verder dan Camperduin geweest.…

De westenwind roffelt donker en koud op de rotsen kreunt een olijfboom. Raven strijken langs de wolken in het ravijn dreunt de bas van de nacht. De regen, de regen, stijl valt de regen, dooft het sissende licht. De regen, de regen, stil valt de regen, de maan een verwrongen gezicht.…

Ik slenter door een lila heidehemel. Ik ben een heilige, ik strooi baldadig met zonlicht en regen. Gazellen springen door de hoepel op mijn hoofd, flamingo’s vliegen in en uit mijn mond. Ik slenter door een lila heidehemel.…

ik hoor het jammerende knarsen en als de trein verdwijnt blijf ik achter met mijn handen op de rug de wind schuurt langs mijn huid het is donker dag, het ga je goed…

Kijkend vanuit het beslagen raam Beelden flitsen door je hoofd Landschap en dorp passeren snel De kou achter een glazen kloof Een reis door de tijd van west naar oost Een klop de deur Een broodje, zoals beloofd…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

anoniem op weg naar een eigen bestemming in de late bus is er ineens een vrolijk ontmoeten dat hartelijk doet groeten bij de deur de montere chauffeur die zijn klanten welkom heet ontspanning weet te brengen voorkomt dat stress en angsten mengen tot een barse rit hij slingert met een lach woorden in de gang feestelijk van hier naar…

Ik wil reizen met een hoofd vol woorden naar het land der dichters om mijn gedachten te kunnen verwoorden. Reis over de bergen die bedekt zijn met sneeuw zie de bossen die met zonlicht zijn omgeven wolken voeren me mee.…