Alle inzendingen over 50 tinten grijs

ik deel warmte aandacht en attenties maar krijg geen bevestigende blik wel ogen die niets anders zien dan lege vertes slechts gefocust op het eigen ik hun lente is geweest het grote feest van zomer heeft de geest gegeven in de herfst van het virtuele leven nog maar 50 tinten grijs voordat wit zal overheersen in gelijk zijn aan elkaar…

Het flauwe middagzonnetje achter een dunne wolkenlaag laat z’n licht schijnen op de kalme branding van de zee even geen uitbundigheid van zon, zee en strand; gezien vanuit het heelal neigt de aarde grijs en grauw maar wie goed kijkt doorkijkt en doorvoelt ziet minstens 50 tinten grijs Jan Jacob Krediet, schrijverij Peter van der…

ik zag je op mijn pad naar benee mooie steen ik neem je mee in de broekzak van mijn reis meer dan 50 tinten grijs en prachtig van mij zacht en warm ben jij je duwt me, draagt me naar het zonnige dal duikgewicht in mijn vrije val ik tors je mee op mijn pad omhoog de lichtheid zoals libelle vloog lijkt nu bevroren in de kou meer dan 50 tinten…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

Sinds er een vrouw boeken over schreef, is grijs niet meer hetzelfde. 50 tinten, weet je wel. Dat weten ze aan onze kust natuurlijk al lang. Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs. Je geraakt gemakkelijk aan 100 op een doordeweekse dag.…

Daar liep ik in een luchtaanval tinten grijs niet te vermijden Deze wolken als nooit tevoren vlogen me met hagel om de oren Het werd nog voor er iets zou bloeien een gevecht in plaats van stoeien…

in de bejaardenbieb vijftig tinten grijs, elk een eigen verhaal…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante narigheid, vandaar dat ik stil dichtend prijs dat schitterende, zij het doorgaans natte, grijs.…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

hij eet z'n 50-plusbuik kogelrond de ouderdom kent louter vette jaren hij paft de hemel grijs met z'n sigaren de senior leeft zeker niet gezond op sporten is de grijsaard ook niet dol hoewel ... hij zwemt graag in de alcohol --------------------------------------------------------- 50-plussers zijn te dik, bewegen te weinig, roken en drinken…

een kleurrijk aquarel verbeeldt in vele tinten grijs de zwarte en de witte kanten van de ziel en laat zien hoe kwetsbaar we in wezen zijn…

Geef God, aan alle tinten grijs gelaagd gelegd vanaf de Nieuwe Maas de juiste afglans mee en zegen de grijsgelaagde werkelijkheid van Rotterdam.…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

zij heeft wat vrienden aangeschaft, een doos vol met port een warme slaapmuts met vijftig tinten vrij donker grijs en een zalige uit de kluiten gewassen wilde bras zo eentje voor op het nachtkastje!…

Wolken stapelen in vele tinten grijs aan de horizon 'n klein bootje Tussen hemel en aarde een immens grote zee deinende beweging lichtgroen tegen grijs Niets blijft hetzelfde ontelbare schelpen waartussen 'n krab rent voor z'n leven als voetstappen verdwijnen…

Jan Siebelink - die van dat bed violen - Schreef ook zijn eigen Vijftig Tinten Grijs En raakte nadien stevig van de wijs Dus Een Vandaag was koren op zijn molen Nee, meer reclame kon hij niet verlangen Maar hoe het met zijn crisis zat bleef hangen…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

grijs gedekt tegen de weg erheen wordt hemel gezegd…

Die mijn wereld weer duizend tinten grijs laat worden. Want het antwoord is gegeven. Veel geluk en doe haar de groeten.…

50 jaren samen liefde vertrouwen geloven 50 jaren samen warmte geven en nemen 50 jaren samen vreugde verdriet houden van…

Een regensluier beweegt door ongesloten luiken kust de tijd, beklopt het grijs tinten van een ander jaargetij. De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

Ik schreeuw wit Ik schreeuw zwart De kleuren zijn vergeten Die waren er maar even Ik zou ze kunnen zoeken Maar dat deed ik al zo vaak Het enige wat ik vond Waren diverse tinten grijs Die kleuren nu mijn leven Maar vast niet voor altijd Want ooit zal ik dit vergeten En hopelijk zeg ik dan: Die kleurloze periode was er maar voor even…

Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik dan bedroefd soms dagenlang ben ik dan moedeloos en wacht ik dan op het scheuren van het grauwe grijs, het opnieuw gebeuren.…

laat mij in tinten van aarde en zee voorbij de honderd kleuren rusten in het grijs van de avondschemer en in het zwart van de nacht laat mij vanuit het tepelvormige midden draaiend en cirkelend in eenvoud mijzelf verhalen de zee is mijn oor en het zand - mijn zinnen al het andere gaat mij niet aan…

Dit grijs is vele tinten rijk geeft dat nou geen brede kijk?…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.…

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

ontwaken in slowmotion onder een wollen deken van zeven tinten grijs pikzwart wordt langzaam lichter een dikke mist verdwijnt waar Avalon verschijnt gerechtigheid wint altijd waar ridders rond een tafel Godinnen eren en begeren vergeten lijkt de tijd…