Alle inzendingen over Achter

ik ben geen taaltovenaar ik ben niet literair hooguit literaar ik ga niet zo ver dat u mij hoogverheven acht ik raak hard, ik ben zacht als ik thuis kom doe ik de deur achter mij dicht, welkom…

Als mijn vader het boodschappenlijstje voor Simon de Wit invulde, schreef hij achter elk artikel (goed en goedkoop). Hij is nu oud maar beschikt nog altijd over een grenzeloze fantasie. ---------------------------- uit: 'Van 8 tot 5', 1975.…

Lang geslapen maar Geenszins uitgerust Heb ik me ontdaan Van de week die Achter me ligt En van de ballast Die zij meebracht, De moeiten en zorgen, En zodoende voel ik me Werkelijk bevrijd op deze Zonnige zondagmorgen…

Achter de bomen, Weg van de zee en van de tijd Jouw lach jouw ogen jouw hand warm op mijn billen je kus op mijn mond Weg Verleden tijd…

achter mijn ogen houd ik mezelf gevangen er is geen wederzijds begrip - vreemd genoeg - tussen goed en kwaad 't bestaansrecht plaats ik in quarantaine samen met mijn monoloog…

In het licht van de ochtend lijkt het leven zoveel groter zoveel geruster dan het duister en achter het gordijn aan de zondagse zonzij staat fier rechtop de wakkere wereld…

een man van een enkel woord staart u aan beschermt zich achter stilte wil niet dat u hem hoort hij wacht geduldig op de morgen wanneer weer een stukje heden in 't verleden is verborgen…

Een anders belang, Plakt men graag achter het behang. Die ander heeft toch ook rechten, Om voor te vechten. Dat weet u toch ook, al lang. Als u graag blijft plakken, Ga dan uw eigen probleem aanpakken.…

Het is nog zo kort geleden dat je balanceerde op het koord van het leven Nu dans je achter de horizon en heb je de ondraaglijke zwaarte van het leven ingeruild voor de oneindige lichtheid van het niets Dans voor eeuwig lief kind…

verschuil je dan achter de tegenstander, en laat de bal gaan naar een ander. Dan krijg je vast geen uitbrander, en zo speel je een foutloze wedstrijd!…

alleen de zon zag dakloze tranen die tevergeefs zochten naar een warme woning en kwam vurig achter donkere wolken vandaan om ze in het hemelblauw te laten verdampen…

De windstoten slaan me, maar slagen er niet in, mijn gedachten op de vlucht naar vamperig Vlaanderen: mijmeringen naar wat ik achter liet: niets.…

Wij lieten deze wereld achter Met zijn regen en zonneschijn Wij doken samen onder water Om voor eeuwig alleen te zijn En in die grootse oceaan Besloot je mij te laten gaan Het was adembenemend…

de ruimte werd wit en licht toen ik naar je roerloze gezicht keek je ziel vloog naar de bol van de hemel niemand staarde je na ik bleef achter ontdaan in jouw kleine kamer…

Er duikt een everzwijn Achter mijn auto op En van ’t verschieten roep Ik driemaal shit Dan loopt hij richting 't bos Noodzakelijkerwijs Alzo ontloopt hij de Spies aan het spit…

Afscheid nemen lijkt niet aan te leren Marga stopt, maar toch ook weer niet echt Der Rudi heeft z'n stopwoord nu gezegd Maar gaf ook aan dat hij blijft produceren Snelle, korte carrières vragen lef Ik wijs u enkel op de LPF…

Licht en donker Dag en nacht Liefde en haat Een grauw en een kus Leven en dood Naadloos geheel, Zijn niet meer Dan broer en zus…

Kom op Mark Rutte sla ze op hun bek Je kan ze aan dat zootje oude wijven Wat een gelul ze blijven constant kijven Die oppositie...zeikerds...knettergek Krol, Buma, Pechtold, Roemer, Wilders...plurken! Opzouten...erger nog dan Nederturken…

Gesloten vreemden achter deuren In de grijze avondrand jagen mijn schaduwen me achterna wanneer twijfels de steegjes slopen van de grauwe nacht. Verscholen mensen achter ramen De stilte zoekt een weg in mijn hoofd, het bloed kronkelt over de dorpels van mijn ondergang. Deuren wankelen, ramen verdwijnen, gebroken glas.…

Doolhof Ik sta in het midden Steeds dichter bij het eind Het begin achter me…

Achter horizon hoeve, gehurkt. Luifel spar en vogelkers: bosrand, mijn rug. Geduld. Geweer en ik: de hand op het leven. Schot spat avond uiteen. Veld, hoeve, bomen ontploffen, vallen op hun plaats terug. Stilte likt wonden gaaf. Achter graspollen gestrekt ligt haas, kogel door hart. Geweer en ik: twee handen op de dood.…

Zwijgend pakt zij de letters in, schuift het laatste teken achter de punt naar binnen, het vraagteken valt, maar ze stapt er blind overheen taal laat zij achter in mooie zinnen, waren ze echter zinvol geweest, dan had het alfabet niet gebraakt op de regels van dat uitgelezen onderwerp, daar waar het gezegde zwijgt, spreekt het lijdend…

ik kan hem niet zien, ik kan hem niet zien, maar ik voel hem achter mij staan. hij is misschien rakelings langs mij gegaan. hij sluipt op zware geruisloze voeten onzichtbaar achter het leven aan. hij is weergaloos laf: hij valt aan in de rug; hij durft niet recht tegenover mij staan; ik zou zijn schedel te pletter slaan.…

amadeus zij wenkten en noodden uit tot het feest van de verre nabijheid achter de kim betreurd morgenlicht schuchterde schuldbewust over een verheven geest naijlend over het gezicht waarin de verte nabijer dan ooit was…

Achter zwarte klei die open scheurt zwermen meeuwen gulzig krijsend op zoek naar leven uit de grond uit alle zeven hoeken van de liefde zoek ik naar een teken van leven achter de façade van een open wond probeer het teder, boos en stoer onbeholpen, vleiend en begrijpend maar alleen humor ontsteekt de lont als een lach tenslotte openbreekt…

Ik liet mijn hart hier achter, allerwegen. (En op de Academie-brug mijn arm, Mijn nier op de Rialto. En mijn lever, Die liet ik achter op het Arsenaal.) O, deze stad is boven spot verheven... Maar zelf een rarekiek en toverzaal.…

obscura dringt nu lentelicht binnen het kruipt over de bladgouden vloer gloeit langs de rand van de rede en lost op in schaduwwater Ik zoek in galmende echo's en achter matglazen spiegels naar de oorsprong van verwoording.…

Tijdens het nog prille begin van jouw moedige jeugdige bestaan hadden jouw onbestemde verlangens zelden glanzende vleugels en nog geen weet van ironie of de teloorgang van het noodlot je liet mij alleen achter tussen de bomen met steeds maar weer die dwaze dromen achter iedere boom afzender onbekend alsof de natuur door een vreemde god…

Dat je schaamte verstopt achter draden om niet te verraden wat er wordt verwacht Dat je wordt verkracht door de beelden toen iemand gilde en jij ook niet wilde wat gebeurd is Dat je zelfs je naam niet droeg toen iemand die vroeg Waarom je daar was en waarom je naakt was…

Als je dan echt moet gaan En mij hier stil verlaat Als je dan écht moet gaan En mij hier achter laat…. Als je dan echt moet gaan En aan iets anders zult beginnen Neem mij dan mee en houd me daar Ergens diep van binnen….…