Alle inzendingen over Achterlijkheid

Toen ik werd geboren Was ik al droog achter de oren De vroedvrouw die dat zag Schoot danig in de lach Daar zullen we later noch veel van horen. Maar droog of nat Mensen hebben altijd wat Als ze worden geboren.…

handjes achter glas ogen zoeken meer contact dichtbij op afstand…

Ik heb van je gehouden ik heb je intens gehaat ik heb je vaak gesmeekt jij was van de ergste graad Ik heb met je gelachen ik heb om je gehuild ik heb je hard vervloekt jij hebt mijn hart bevuild Ik heb mijn hart gegeven ik heb je klappen doorstaan ik heb mijn wonden gekust toen ik bij je weg kon gaan…

De schijn van overrulen is niets anders dan het licht van schijnwerpers achter een muis zodat de schaduw op tegenover liggende wand groter lijkt dan een olifant.…

Zul je beloven dat je ouder wordt, ouder dan ik, omdat ik zonder jou het leven toch als tijdverlies beschouw? Een staande plant waar van de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch…

voor eeuwig bestaand geklets achter de rug om geroddel zijn naam!…

Ik laat geen traan De Dood rijdt vóór mij achter haar de stoet van mensen die nog leven en de dode een laatste groet gaan geven De Dood, zo tastbaar, heel dichtbij de dood rijdt voor mij Ik zie de kist, de bloemen... De Dood is als een dichte mist voor mij.…

Je bent zo bang staat hier al zó lang; en tijd en regen tikken door. Waar moet je heen, zo heel alleen, De wereld haalt jou steeds naar beneden. Je zegt: "k moet gaan, 'k wil hier vandaan" steeds op de vlucht voor: ach, je weet het zelf niet. Je voelt je ziek, zo in paniek, en diep van binnen schreeuw jij het uit! Je ziet de wereld…

Verlaten gedachten dolen rond in een uithoek van dit hart. Probeer te grijpen, te begrijpen deze vormen, dit ik. Ooit een naam gefluisterd nergens een luisterend oor. Probeer te vangen, op te vangen wie ik ben, waar ik hoor Handen leiden tot gesloten deuren lange gangen, blinde ramen. Probeer te lopen, te ontlopen die wanhoop, hun gedachten…

Ze zit achter de geraniums Al met een grimmig gezicht En kind'ren zijn wat bang voor haar, maar ik denk, dat ze zich hebben vergist... Ze noemen haar heks en pesten haar, door belletje te trekken dan loopt ze met haar stok gebogen rug en veel te lange rok Naar de voordeur toe En zwaait dan boos met haar wandelstok...…

achter de wolken het paradijs maar ik zoek niet meer traag hap en kauw ik de dagen weg tot avond en drink daarna de nacht met wijdopen ogen het is het moment waarop eenzaamheid een optie lijkt voor dan niet langer dan heel even rol me als een baby op de koelte van het laken achter de wolken de sterren en de zon ik weet ze te…

Veel brave burgers, boeren, buitenlui gaan naar de hoeren in de Spijkerbuurt. Maar binnenkort wordt men daar weggestuurd. Geen plaats meer voor een sexy winkelpui. De laatste hoer viert straks haar jubileum aan ‘t raam in Arnhems Openluchtmuseum.…

Pappa wat ben je aan het doen Lieverd pappa is aan het behangen Oh wat is behangen pappa wat ben je aan het doen Pappa geeft de muren een nieuw kleurtje Waarom pappa Mamma vond de oude niet mooi meer lieverd O jij nog wel toch pappa Laat pappa nu maar fijn werken hè Pappa mag ik helpen Lieverd dat kan jij toch helemaal niet Wel hoor Laat…

Er was eens een grasgroene haring Die stond op het punt van een paring De mensheid zei: nou Wij lusten haar rauw Dat was een heel nare ervaring…

Je liet mij achter, in de zon, maar met een wolk – in mijn gedachten.…

In mijn ogen weerspiegelen de tranen Een welgemeende warme lach In het tegenspreken tijdens beamen Ontstaat er chaos in gezag Mijn handen raken zomerleven Eenzaamheid rust in mijn schoot In de climax van het streven Sterven havens langzaam dood.…

een fijne tijd achter werkelijkheid en gaf haar liefde mee…

Soms heb ik geen woorden geen troostende armen maar heb ikzelf iemand nodig die mij even moet warmen. Soms weet ik niets te zeggen tegenover een ander met verdriet ik huil stilletjes even mee maar woorden vind ik niet. Op dat moment ben ikzelf belangrijk dat mag, dat is mijn goed recht dan ben ik met mezelf bezig in mijn eigen eenzaam…

achter de veilige spiegel ligt het schrikbeeld van de andere wereld vertel me spiegel het meest vreselijke van de andere kant de spiegel omdraaiend gaapt het zwarte gat je groot grijnzend aan fluisterende echo angst voor de angst van je angst je bent maar alleen ook al zijn er altijd mensen om je heen…

Jij wil de kathedralen van de taal zes letters gotische liefde achter gebrandschilderde ramen daarin zie ik ontstaan het staaroog der vervalsing geloof me niet in woorden woont de adem zomin als goden wonen in de tempels ik kan wel liefste zeggen een mondvol waanzin die buiten jou geboren is maar laat ik je dansen met mijn schaduw ik…

gedronken, gestreeld en gevreeën, gedeeld met liefdes in open armen geslapen – maar emotie spreekt van het leven en niet van een vluchtig spel, jouw woorden .. het leven duurt maar even maar wat is even als eeuwen je hebben gedragen op sporen die niet te volgen zijn en je ontmoedigt je sigaret weer aan je lippen drukt – en je traan verbergt achter…

achter de einder buigt de hemel, steeds op weg naar oneindigheid…

zwevend wilde ik dit wonder beleven haar begrijpen in duizendvoud ik blijf achter in de schemering mijn schepping ontbonden ben weer verweven met de werkelijkheid o, was ik nog maar daar waar ik mijzelf had heen gezonden…

Wat je niet hebt gehad of gedaan trekt vooral als de rek uit de tijd is gegaan en je bestaan is gereduceerd tot de vraag wil ik sterven zoals ik nu leef…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

Je bent zo’n groot gemis In kleine stukjes laat ik je achter…

Daar lig je op je jacht Slechts denkend aan je teint Zo vol van levenskracht Achter je masker in je element Daar sta je in driedelig blauw Hoog boven al verheven Voor ’t oog gezagsgetrouw Achter je masker ongedreven Daar rijd je in je BMW ’t Gevoel van arrogantie de overtuiging van een dominee Achter je masker intolerantie Daar ging…

Zijn er dichters? Stichters der sterren, verdwalen in verhalen, drinken van het licht dat door kieren gluurt. Opgaan in rode schemer met de nacht opvliegen en dan woorden schilderen. Druppels in een kelk, stromend genoegen.…

Je kan praten achter mijn rug om omdat ik het dan niet hoor Je kan lachen om wat ik draag achter mijn rug om omdat ik het dan niet merk Je kan me pijn doen achter mijn rug om omdat ik het dan niet voel Je kan me kapot maken achter mijn rug om omdat je denkt dat ik het niet weet Maar het zwarte schaap onder jullie heeft jullie…

achter de vitrage stond zij, bloeide rood aan, aan de andere kant waar haar silhouet haast kunstmatig bewoog in het felle neonlicht de straten smaller afliepen ramen indicaties waren van gezichten…