Alle inzendingen over Al is de haast...

De kinderen op school of in de klas Die mij voor 'dikzak' plachten uit te maken Omspannen thans -haast uit de aard der zaken- Een omvang waar ík twee keer haast in pas Maar men valt af wie nog pleegt af te vallen Men roept nu 'Gratenpakhuis' met z'n allen…

goddank heeft hij haast…

Er was er eens een varken dat haast niet eten dorst hij dacht als ik straks vet ben verdwijn ik in de worst. Daarom blijf ik maar mager ik eet niet van mijn voer want een mager varken slachten dat doet geen ene boer. Al heb ik nog zo'n honger dat ik het haast besterf dan loop ik toch nog veilig hierzo op het erf.…

kop op, lente haast heffen alle bolletjes hun bolletje op…

stiltegeluiden de natuur zit er vol van brengen rust in haast…

Het rietveld en de roerdomp grotendeels verdwenen is er haast geen nood meer aan het camoufleren…

Ik treur om schoonheid Die ik in m'n haast miste Op weg naar nergens…

'Blijf nog even bij ons' Haar witte hand knijpt in mijn hand 'Er is geen haast bij'…

geslagen water haast zich heftig kolkend weg van de roeiriemen…

Bosduiven baltsen zo luid je zou haast zeggen een slaande ruzie…

Daklozen op straat Voor velen haast onzichtbaar Niet voor hen die zien……

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

jouw positieve stralingen bereiken gezwind mijn verlangend hart wees gerust, liefste geen haast komt hier aan te pas ik geniet nu volop van bloemachtige sferen met hun rustgevende kracht mijn dromen tolereren ik denk aan jou vannacht zo vredig,zo zalig slaap zacht…!…

Mag ik even voor dat is waar ik mij aan stoor misschien vind u dat raar maar ik maak bezwaar heb gewoon een beetje geduld ieder zijn tijd is zo gevuld men heeft tegenwoordig alleen maar haast dat is iets wat mij niet verbaasd nog even dit en nog even dat hollen en draven het is niet goed voor je hart nee, bij mij krijgt u geen gehoor dus…

Nog staat zij daar haast ongedeerd loodrecht haast ongestoord haar kolf een nobel bruin de grote lisdodde in de sloot de lente komt de winter gaat vergaan staande sterven schadeloos en schoon onschuldig en rechtop eenvoud is haar kroon de grote lisdodde stijlvol in de sloot…

nu Remco Campert inmiddels al in de negentig is kan ik me haast niet voorstellen dat hij ooit een vijftiger is geweest…

als jij mij zacht zoent, ben ik haast mezelf niet meer, jij kust een ander.…

in hemelsnaam, zou je haast zeggen maar niks meer…

Ze bromt zo zalig lekker in haar slaap je zou haast zeggen dat ze het graag hoort…

Rillend in de wind, haast bevroren van de kou groeten sneeuwklokjes. Haiku…

alles lijkt nietig op haast aanraakbaar niveau jij vliegt erboven…

De wind heeft haast, trekt de bomen aan hun haren – “Sorry, sorry, echt!”…

het seizoen vliegensvlug aan flarden tijd heeft dikwijls heel veel haast dus klamp ik aan met een zweem van angst voor het onzekere…

Men rijdt je bijna dood als je een zebrapad wilt oversteken, haast elke fietser rijdt zonder verbleken en zonder voor- en achterlicht door rood. Of is de brave oorzaak hier misschien dat er haast nooit politie is te zien…?…

heel voorzichtig, haast voetje voor voetje, zie ik oma in een slakkengangetje schuifelen onder bloeiende prunusbomen over het pas geharkte tuinpad. maar... totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat.…

ga, ga, stap snel, de volgende, haast, haast. pak, neem, struikel, stap, hinkel, til, sta niet meer stil. vort, vooruit daar ligt het, daar, daar ligt het te wachten, te wachten in rust. de rust van ruisen, van niets, van bomen en bladeren en wind, van vogelgezang en vissen die drijven in sloten, kanalen en zeeën van tijd.…

Ik waag mij haast niet in die straat Met al die junkies, ’s avonds laat. ------------------------ - naar Clara Eggink…

Maar ik heb de tijd niet nu duurt al een eeuwigheid zal mij moeten schikken raak daarom mijn haast niet kwijt…

Het leven is een spel, maar loop maar niet te snel Aan haasten is geen nood, immers, de winnaar wacht de dood.…

ons vurig kussen verbergen wij in de haast van ons samenzijn toch roddelt men over ons met duizend grage tongen…