Alle inzendingen over Anderen

Hoe moeilijk kan het zijn, hoe lastig ook soms, als je ziet dat kinderen spelen er later een knop omgaat, zodra: er iemand 'anders' is er sprake van mishandeling is?…

had het anders geweest wanneer ik: mijn verstand beter belegd, meer in je ogen gekeken, stil naast je gelegen? echt mijn weg had gevolgd in het zand en het zout? niet versteend maar geopend meer geleefd en minder overleefd? schrijver: Simon K.…

met een rugzak vol geheimen ben ik na omzwervingen aangekomen daar waar men van zegt dat het 'n tolerant land is waar mensen zoals ik mogen zijn wie we zijn en mogen lieven vooral mogen lieven wie ik het liefst lieven zou in de opvang aangekomen is de spanning duidelijk voelbaar noodgedwongen zit ik daar met degene voor wie ik mede…

Hij was anders dan anderen Op school werd hij vaak gepest Ook al deed hij nog zo z’n best Hij kon zichzelf niet veranderen. Ze vonden hem te stil en te dik Hij had ook weinig te vertellen Had met niemand wat te stellen En had in spelletjes geen schik.…

Wie alleen z'n eigen 'gevolg' volgt die zoekt, vindt geen oorzaak meer!…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

Al maanden is hij aan het hemelen spreekt Joyce en Proust en Nabokov en Brecht de and’re grote meesters zogezegd Waarover hemelheren zemelen? Gevijven zijn ze hardop aan ’t verlangen om dáár dan de Nobelprijs te ontvangen…

Voor een ieder stond je klaar, altijd Voor een ieder was je daar, altijd Voor de dag, voor de nacht, altijd En nu, nu ben je zelf, de weg een beetje kwijt Niet voor altijd, Je ziet grauw, je ziet moe Zo zag je er niet immer uit Blakend van gezondheid Die ben je nu een beetje kwijt Ik hoop intens dat je opknapt liefst snel In je hoofd kijken…

Eerder in Madrid Later in Liefdesstad Parijs Vervolgens daar in 't bestuurlijk hart van ons continent Madrid, Parijs en Brussel God verhoedt, A'dam…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Je bent "anders", ze begrijpen het niet Maar, je kunt het niet blijven uitstellen Je wacht, op het juiste moment, en denkt, Dat ze zich jouw " anders zijn," geheel niet voor kunnen stellen... Ondanks al die openheid al jaren, blijft het nog een groot taboe Maar nog groter wordt de "ramp" van zwijgen...…

Ik speel een ander Met andere gevoelens Andere gedachten Dan ik Ik speel een ander Maar door die ander, Leer ik mezelf kennen Mijn echte ik Ik speel een ander Een ander die me helpt Mezelf te vinden Mezelf zoals ik ben.…

De nieuwe dag een woord dat ik zal spreken en volgen zoals de tijd dat vraagt met zijn aanwezige vloek zonder de woorden die weer beginnen waar ik voorbij ga als de schim die zijn verhaal zoekt en alleen nog maar oude woorden ontmoet…

Vaak lopen dingen anders als dat je had gehoopt maar niets gebeurd bij toeval ook als de emmer overloopt...…

Hoe kan alles zo hetzelfde zijn maar toch zo anders Al onze spullen op hun plek Ons huis nog hetzelfde Het leven draait door maar staat toch stil Jouw bedje op zijn plaats maar zonder jou Jij maakte het compleet Nu is alles stuk…

Is het tijd voor vergeven; wordt de aarde bewoond door anderen...…

riep niets zo één als wij konden zijn, nooit meer liefdeloze dagen, als je liep, alsof elke stap daar hoorde te zijn schreven je voetafdrukken in het zand me een brief met een eindeloze zin over onze schoonheid en pijn zodat ik nóg nietiger werd, me tot je onderdaan verhief en dat ik dan nu in de schaduw van je liefde verdwijn het is niet anders…

Je vlinder vloog te hoog, Te hoog om vast te houden Te hoog om te vangen, En te bewaren, Dicht bij me Je handen pasten niet in de mijne, Andere lijnen, Andere vorm, Kon niet thuisbrengen waarom, Maar dat telde Je ogen zien er anders uit, Je ogen zijn niet bij mij, Door te kijken in je ogen, Word ik niet automatisch blij Ik kan je…

er was eens een frank en vrij woord dat samen met het blad voor de mond demonstratief de wacht hield voor de poort van het fraaie vredeshuis de hoofdingang was afgesloten met een balk in het oog de streep door de rekening voor het wachtende duo met het spandoek hoog: ‘Alles anders!’…

vandaag moest je weer ontgelden, dat je anders bent dan zij. elke dag laten ze je weten: jij hoort er echt niet bij! en hoe je het ook probeert, je bent anders dan zij. je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij zijn, dus zwijgen zij je dood. ze zwijgen, of ze slaan je.…

ik kan niet anders dan mijn armen om je heen slaan je wangen kussen je aankijken strelen over je lijf fluisterend woorden spreken ik kan niet anders dan er voor je zijn ik kan niet anders wanneer je even huilt…

Maar iemand gaf mij goede raad, die ik nooit vergeten zal; Iedereen is anders, dus klim altijd uit het dal...…

landen steeds vroeger worden bossen blauw de laatste takken breek je minder graag en minder gauw dat wat de handen doen smaakt bitterzoet in de verleden tijd vervoegen zich de dromen de laatste bloesem heeft de kleur van tederheid en in je lijf stolt het verlangen tot vruchtbegin van eenzaamheid de laatste jaren ruikt de lente anders…

jij wou niet wat ik wou ik deed niet wat jij doen zou alsof leven liefde een andere betekenis heeft voor jou andere eisen andere wensen andere doelen andere gedachten ik kon er niet meer blind voor zijn ik wilde niet langer blijven wachten het heeft genoeg tranen gekost al doet dit einde nog meer pijn…

Je wilt niet meer bij me zijn Een ander heeft je hart veroverd en je hele gevoel betoverd Lief het doet zo'n pijn Ik wil je nieuwe vlam niet haten maar zonder haar.. zonder haar waren wij nog een paar Ik kan er niet met je over praten Lief, het ligt niet aan haar Ik hoor het je nog zeggen maar zonder haar hadden we het kunnen bijleggen…

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een lieflijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liederen uit.…

"Met ons gaat het heel anders" Hij zapt het vreselijke weg. Laat ze over het scherm rollen: voetballers en auto's die hij nooit zal hebben vrouwen in een voor hem te strak vel te jong, te duur.…

Vreemd, net even anders, anders dan de rest, een groot verschil, ik, jij, wij, pijn, het zal nooit veranderen, wij zijn zo anders, de manier waarop, reacties, gebaren , uitgesloten, verschil, ik voel het niet, jij wel , maar waarom?…

de jungle bij nacht een andere wereld weg uit de steden wars van alle paden reeds betreden andere geluiden een ander gevoel gissen in het duister streven naar een doel momenten van bezinning een kwestie van gewenning eens op een andere manier in het leven staan tijd...voor persoonlijke erkenning…

zul je bij ons zijn morgen kan de wereld veranderen als jij er tenminste zal zijn we weten waar je bent voorlopig zit je er nog fijn overmorgen zeggen we misschien wat een schatje we zullen zien je laat de spanning stijgen maar al met al het kan niet lang meer duren we wachten al zolang nu nog de laatste uren en dan zal alles anders…