Alle inzendingen over Angst

nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Waarom omdat ik van je hou loop ik je achterna waar je ook gaat ik kom er aan juist nu de angst regeert lijkt alles verkeerd te gaan en kunnen wij elkaar niet meer verstaan woorden, tranen, kussen en gebaren het lijken loze kreten ze komen niet aan…

angst voor bevende letters op wit onwillekeurige ritmische bevingen barse dans van trillende vingers op hellend vlak die lijken te zeggen: er staat niet wat er staat er bestaat meer dan angst ver voorbij de tremors mijn taal beeft niet lees me…

Pijlsnel rent de haas door hardbevroren weiland voor zijn doodsangst uit.…

Angst, overwelmend, vol in deze nacht. Woede, brandend, krassen op m'n ziel. Sneden, gevoelloos, krassen op m'n arm. Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

Angsten, die we in de ogen durven kijken. Mensen, die weer onbevangen vogels zijn.…

Als los zand glijdt het geluk door mijn vingers, ik heb het in mijn handen maar durf het niet vast te houden.…

naarmate de minuten wegtikken neemt de onrust gestadig toe tijd kort niet in de nacht duurt alleen maar langer terwijl angst de slaap verdrijft het wordt niet beter als de ochtend aanbreekt je onwetend naar het werk moet…

Iedereen heeft wel ergens angst voor, een brand, een pistool, aids of de dood. Geen mens kan zeggen wat er morgen komt niemand weet wat er volgende week gebeurt. Dat het oude jaar wordt uitgeluid met knallen vuurwerk rotjes en vuurpijlen, is weer een mijlpaal in ons leven. Want we gaan met zijn allen op naar Tweeduizendzeven.…

De lamp vult heel de kamer met zijn bolle glazen oog. Mijn ogen liggen gans verlaten in de schaduw van mijn hoofd. De slagen van de klokken naderen uit het huis van God-zij-geloofd. Ik zie een leger lampen in mijn kamer, ik hoor de stemmen van een koor. Niemand kan mij zien noch horen De lampen gloeien rood. Ik lig mijn lichaam te…

Angst. Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk. Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden.…

Angst……

Ik loop op straat helemaal in mijn eentje. het is 's avonds laat. Ik loop zachtjes op mijn tenen. Ik kijk om me heen, Opeens zie ik een been. Andere lichaamsdelen kwamen te voorschijn. Ik dacht ooohh mijn...... Ik schreeuwde heel hard, Ik greep naar mijn hart. Ik keek of het waar was Maar toen merkte ik het pas, Dat ik aan het dromen…

Een angst de noodzaak onderschrijft in het spoor van oorzaak en gevolg, de processen beter te ontleden, wordt de genomen afstand van de angst beloond en ik evenwichtiger mijn schreden vervolg...…

Je raakt afgestompt als je niet meer buiten komt je huis is je heilig je voelt je er veilig er gebeurt buiten zoveel het vliegt je naar je keel je staat te trillen het liefst wil je gillen je holt weer naar binnen wanneer zul je die angst overwinnen de straat: voor iedereen is het normaal maar ik ben blij als ik de hoek al haal straatfobie…

Soms 'Heer van de nacht' Een wijze man zei: 'Jullie doen hem bestaan, hij is jullie eigen angst'…

Ik ben bang, Dat de angst mij nooit verlaat. Ik ben bang Om er voor te gaan. Ik ben bang, Dat de angst mij zal verslaan. Ik ben bang Voor alle pijn. Ik ben bang Om bang te zijn.…

Angst...Wat doe je me soms aan Jij bent soms zo groot, dat kan ik niet aan Ik wil jou niet om me heen Laat me met rust en laat me alleen Angst...waarom kom je steeds bij mij?…

Ik ben bang bang voor wat er komen gaat bang voor wat gebeuren zal ik ben bang bang voor alle woorden bang om kwijt te raken alles wat ik nu heb waar ik zoveel om geef bang om te verliezen dat waar ik voor leef om mijn dromen kwijt te raken om te missen in mijn hart bang om uit het wit te raken terecht te komen in 't zwart ik ben…

Angst Soms ben ik bang dat het water me aan de lippen, dat kansen niet verzilverd, dat dwarsliggen me overrompelt. Anderzijds is er een uitzicht, om uit te kijken, Een boom vertelt, het water fluistert.…

achter in mijn hoofd begonnen trillingen als aardschokken toen de woorden door jou gesproken tot mij doordrongen maar ik hou helemaal niet van jou het was het opkleed naar verlaten straten zwerfhonden en ik zo alleen zo leeg zo klein verdrinkend in nachtmerrie’s en dromen achtergebleven angst die ik graag vergeet we zullen…

Angst om alleen te zijn Alleen te blijven En je leven te leiden in pijn Angst om te vallen Niet meer op te kunnen staan Alleen in een donker gat te zijn Angst om te falen Niets meer goed te doen En alles om je heen te verliezen Angst om foute keuzes te maken Wanneer je de kans had Ergens voor te mogen kiezen…

Tranen van verdriet stroomden over mijn wangen toen het leven haar verliet werd ik alleen maar banger de angst die drijft mij voort de angst om ook te gaan om te verdwijnen door de poort en te huilen naar de maan…

Opnieuw een dag voorbij Opnieuw was daar die pijn Morgen weer een nieuwe dag Kon ik maar blijven slapen Even een dagje overslaan Een hele dag niet bestaan Wanneer houdt het op Wanneer komt die dag dat ik me niet verstop…

Bezield van een grote afstand, de kunst om met weinig woorden veel te zeggen: een geestverwant; een fragment van angst.…

De donkere wolken stapelen zich in hoog tempo op de wind wakkert aan de regen striemt tegen alle ramen van auto's en huizen aan de storm kondigt zich in volle hevigheid aan. Mijn lichaam mijn lichaam roep ik in doodsangst en niemand luistert ik blijf ontluisterd achter. Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

De strijd is hard De pijn wordt verbeten Het onbehagen gevangen In een net van twijfel De toekomst is somber Verarmd in zijn geheel Vernietigend zelfbeeld Hoewel je het niet ziet Vertrouwen verloren Gewoon de mist ingegaan Zomaar, zonder Voorafgaande verwittiging Het blijft maar duren, Mijn geduld is op Laat iemand de sluier…

Was daar geen schaduw van angst meer, Maar een doodgewoon lopende schaduw…

ik hoor je klagelijk zingen diep in mijn hart ik zie je hulpeloos springen in deze wereld zwart de aarde breekt je valt diep je smeekt je wou dat je sliep en droomde vol geluk want de realiteit maakt je stuk…

zal het angst zijn die lichtjes van kerstmis begin december..?…