Alle inzendingen over Beeldhouwwerk

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer. De bijtel, hard als mijn tand, ontvelt…

Maak mij een beeldhouwwerk een herinnering gelaten gevormd in brons zoals het was niet als het is mijn hoofd ontoonbaar zonder bedekking nee, ik wil geen hoofd laat maar mijn armen zo broos als breekbaar zijn kan gelijk de benen niet meer van mij maak mij een beeldhouwwerk een buste van brons met borsten als zijn ze echt gebleven…

IJl glijden donkergazen wolken in een eindeloze vlucht, naar niet gedroomde verten langs een zilvergrijze lucht. De warme adem van het huis uitwaaiend, licht en grijs gevlekt. Onder een vleug van poedersneeuw nieuw leven, wachtend tot het wordt gewekt. En achterin, tegen ‘t blijvend groen op donker geroeste stam, in het wijkend licht zich…

Wat blijft er over van de sprong, Dan het nemen van de aanloop Op de gestrekte horde Van naar lijf hunkerende benen? Het gewricht dat zich wonderbaarlijk Verdraait en inkapselt telkens opnieuw Tot een orgaan dat het uitschreeuwt Van pijn en zich daarna beklaagt. Eenmaal beland op het voetstuk, Maar nog steeds niet met de meest eigen Rechtopgaande…

Het beeldhouwwerk toont alleen maar de stenen waarneming van de buitenkant. De binnenkant ongemoeid laat voor de beitel. Een denkend teken als fragment moment versteend. In de beginne een brok beeld van oeroud arduin. Beeldig geheugen naar wie passeert en denkt.…

gestempeld in herinnering die oeroude verhalen waar eens gestilde kracht verging hemel en aarde elkaar raakten de ravenzwarte morgengang van uitgesleten stenen loopt door de hesperidentuin toen is de tijd verdwenen zijn porseleinen beeldhouwwerk streelt de zucht van diep verlangen…

Beeldhouwen doe ik Met beitel, klopper en Raspen klein en groot Verheugd ben ik Als er iets moois Uit mijn handen komt Dat werkelijk voeling Geeft met de materie, Resultaat van aandacht En liefde - dichten Doet met mij hetzelfde En verschaft oprechte Vreugde als beeldhouwwerk Vorm gegeven met taal…

Tussen lammeren en ooien, Omfluisterd door Ruisende peppels die Boodschappen van vrede, Liefde en verdraagzaamheid Nauw'lijks hoorbaar uiten, Voltooi ik mijn beeldhouwwerk, Mijn kunstwerk voor de eeuwigheid Atelier GROND, Nuis, 24 mei 2012 Opgedragen door mij aan beeldend kunstenaar Klaasje Smit…

Was het uit hout gesneden of uit steen gekapt, het beeldhouwwerk op het dak? Als riep het alleen vragen op: In welke eeuw hadden de bouwers van de stad de ooievaar een plaats als heilige waard geacht?…

Plooien in het witte kleed vindt men niet terug in haar gelaat; zij is de schoonste van het plein krullen langs de slapen hangen fijn dansend boven schouders naar achteren in wrong gevlochten bewegen van de aarde rond de zon laat leven bries verlegen langs haar ogen zucht de schaduw, zij niet alle aandacht wenst destijds viel Sculptura…

Nu begrijp ik Waarom gebergten Zelfs de woeste Onbegaanbare Zijn voorbestemd Langzaam aan Te verglijden Tot rondvormige Gepolijste Beeldhouwwerken Nu begrijp ik Waarom stenen Hard en hoekig Eens een keer Zullen splijten Uiteenvallen Tot lichte wolken Van zandkorrels Die sprankelend Neer zullen vallen In de holte Van mijn handpalm…

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

de nacht verdwijnt in een witte zakdoek, ver van het geluk af waarheid wordt weer een leugen of zijn het twee gelijken, zonder einde ik treur om ons en de windvlagen zonder scheppingsdrang wij hadden “wij” opgetild verdronken met koraalogen aan het strand naast het beeldhouwwerk uit brede golven gemaakt ik ben nooit een goede…

Een Stille Zaterdag in Leuven Met op De Oude Markt het gonzen Van de toeristen, louter sponzen Het streekbier schuimt er in de sleuven Student, gezin en Koeienschieter Bevolken in april terrassen En het is veel te warm voor jassen Hoe koel is dan toch de Sint-Pieter Door ’t Groot Begijnhof bruist de Dijle Aan het stadhuis prijkt beeldhouwwerk…

Geweldig beeldhouwwerk toont de leiding van de stad, waar de klank roept: "Samen één: muzenhand, geldbeurs en arbeidsstuwing."…

Een zwaluw rust met bedauwde vlerken op het schaduwrijk ongerepte strand waar menig schelp in beeldhouwwerken zich schetsen laat als scherp getand het schittert in gelaagde schijn de schoonheid van het verborgen zijn Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling wanneer hij geruisloos nader treedt in het spoor van een nieuwe schildering dat zich…

Grote Markt Gul en kunstzinnig is het volk geweest, Statig van bouw en prachtig blauw van ogen, Die gretig-wijd het gouden zonlicht zogen, Geestig van zin en zinnelijk van geest Hun huizen zijn als vrouwen op een feest, Voornaam en moe, iets tot elkaar gebogen, Met rag van kanten beeldhouwwerk omtogen, En blank verguld, de burgerlijkste…

Sous-Terre* Kunstwerken binnen Beeldhouwwerken Sculpturen buiten Geïntegreerd in de omgeving Open land. Te zien Van verre In veel vastgelegde Vrouwen herkend' ik jou Goede lijnen en Mooie vormen Verademingen Genieten van vrouwen.…

. -------------------------------------------------------------------- uit: 'water en vuur VII', poëzie bij bestaande beeldhouwwerken', 2010 waarover zaterdag jl een artikel in Trouw verscheen.…

De grote kathedraal vol beeldhouwwerk spreekt met gestalten en kunstzinnig zwijgen hoe eeuwenlang zwoegen bij zwaar hijgen weergaloos aanzien gaven aan deze kerk. Orgelklanken en koorzang tonen zich sterk, geven luid de lof, die God mag krijgen voor Diens stem tussen ruisende twijgen, binnen alle adem uit het wijde zwerk.…

Toen dacht ik bij het woordje kunst ook eens aan beeldhouwwerken, die doodstil staan gevangen op een sokkel in de grond. Ik heb een beeld gestreeld, maar of een steen een aai kan merken? Ik weet niet eens of 't standbeeld zélf wel wist dat het bestond!…

De beeldbedenker die vorm geeft Aan gedachten die zo maar opkomen Als de taal met woorden en klanken Te kort schiet, het volledig af laat weten, Die een zilveren spiraal maakt Die tot in de hemel reikt, En de diep doorleefde druppel door hem Gehouwen uit doorzichtig albast Dat met zijn gefilterde licht In de voren van moeder aarde…

Kijk, Jantje heeft een mandje aan zijn handje Zijn and’re hand wijst naar de overkant Daar zetelt Rutte, baas van ’t vaderland En als je vraagt: ‘Ben jij zijn geestverwantje?’ Zegt hij: ’Ik ben niet gek, u bent abuis! Toevallig wijs ik naar ’t Mauritshuis!’…

De band tussen moeder en kind is een onlosmakelijke staat ook los van welke willekeurige wetenschap Maar toont telkenmale aan dat de vader vooral z’n best moet doen iets van dat natuurlijke te veroveren Deze schrijver en zeer invoelbare vader zal daar meer dan z’n best voor doen In het besef, dat het, het kind is onze gehandicapte…