2146 resultaten.
zij is door groen gedekt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 ik heb de lente
weer ontdekt
maar weet de plek
waar grond
geen bloemen gaf
zij is door groen gedekt
zon noch warmte
brengt bloei wel groei
in steeds ontluiken
moet ik echt wachten
tot de eerste bloem
zich ooit zal gaan ontsluiten
ik zie ze kleuren
om me heen
knoppen die me raken
wil geen groen alleen
maar juist de nectar
van…
Kus ze tot parels vannacht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 423 teder zullen
mijn handen je strelen
in een droom die ons
brengt tot een grens
onbereikbaar voor velen
we zullen de tijd
gaan ontsnappen
door in elkaar
over te stappen
te groeien tot bloei
we willen de wolken
bevolken in het
diepste van blauw
jij wordt de vrouw
van mijn dromen
ik zal je zo zacht
laten komen dat tranen…
in breuken wortelden mijn barsten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.207 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots, in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon
verwelken zond jij regen
om te helpen, ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen
zo kon ik…
Het paradijs
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 38 het schaduwde
te veel in de
laatste winterse
contrasten nog
overheerste het
koud bleke licht
waar wind water
pegelde en deed
huilen terwijl er
zachte warmte
zonder bewolking
werd verwacht
lente verjaarde
in groen met
minimale bloei
toch zal zij in de
herfst rijpen omdat
de zaden begrijpen
dat overleven
het enige is dat telt…
Testament
gedicht
3.0 met 75 stemmen 47.359 Ik heb een afspraak met een boom
dat hij zich over mij ontfermt
en witte bloesems bloeien laat
wanneer ik in zijn wortels slaap.
Ik heb een zwarte kaars gekocht
die dooft als ik mijn ogen sluit
en fluister in het verste duister
'samen thuis en samen uit.'
-------------------------
uit: 'Alle goeds', 2001.…
Onder de pompelmoezen maan
gedicht
3.0 met 59 stemmen 23.921 Onder de pompelmoezen maan
Op de oude schommel
Als op een droom van vroeger
Scharnieren knarsen
Krekels zwijgen
Onkruid
Schiet uit het droge zand omhoog
Zaden zijn verdord van de hitte
Lelies bloeien niet verder
Algen vertroebelen de vijver
Je bent er niet
Er is brood en wijn
Je bent er niet
Pompelmoezen maan
Fruit en wijn
Dompelpomp…
zachte woordenwind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 516 mijn glimlach
voedt verdorde wortels
welke lang
het licht moesten
ontberen
ik vroeg me af
komt er nog zicht
op leven
uit droge grond
als het slechts
op tranen kon teren
ik koester de nog
schuchtere scheuten
blaas een zachte
woordenwind
langs het tere groen
ik weet het zeker
niets weerhoudt nog
de langzame weg
naar bloei…
Lelies in de lente
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.580 Lelies in de lente
het leven krijgt weer kleur
jij hebt groene vingers
en ik koude tenen
maar warme verlangens
De zon gaat languit onder
in een gloeiende noordzee
glasplinters fonkelen
net als jouw ogen
bruine-suikerkristallen
Lelies in de lente
bloeien op het water
waarin dromen verdrinken
en geleiders roesten
waar zuurstof verarmt…
Ik weet dat jij er bent
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 623 Jij zegt: kop op, als je
eens omhoog keek, jongen:
pijnbomen staan weer in bloei
en uit de rotsen groeit een plant
die hen in spleten breekt,
alles zal vlak worden, ooit.
Ooit alles vlak: het land, de tijd,
maar niet ons hoog, ons laag,
het pieken.…
Gaaf gemodelleerd
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 52 jij was
het gezicht
in de wolken
gaaf gemodelleerd
door de wind van
volwassen tot kind
hij speelde
met jou kende
je ups en downs
wist welke
ruimte jij nodig
had om te groeien
zonder te
verdwalen in het
strakblauwe bloeien
ik proefde jou
toen het donkere
van de bui mij kuste
en je vriend
het nat van de regen
van mijn…
Ik mis iets.....
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 579 De kronkelige boerenwegen
Tussen weilanden met koeien
Je kwam de rust daar tegen
Genietend van wat kon bloeien
Ik mis iets onbestemds...
't Is moeilijk te omschrijven
Waarom verandert toch de tijd
kan *toen* geen heden blijven
Ik raak m'n houvast kwijt…
Bloesem van Magnolia
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.081 Zacht dwaal je neer
als naar de bodem van de zee
waar je opnieuw zal bloeien.
Maar wees geen bloesem die
opstijgt en nooit meer terugkeert
naar haar witte lakens.…
Fleurige knoppen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 ik zag de pigmenten
wist de momenten dat zij
het licht weer zouden zien
na vele donkere dagen
ontwaakten als eersten
de primaire kleuren
vlamden tegen donker
en grijs wilden bloeien
na hun lange afwezigheid
heb mijn penselen gepakt
op het sneeuwwitte doek
kiemde lente snel blad
warmte en zon openden
later fleurige knoppen toen…
Illustere ideeën
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 110 jouw oogopslag
zat altijd boordevol
illustere ideeën
vandaar mijn wat
afwachtende lach
je handen spraken
gaven vorm aan
wat jij al tijden
in gedachten had
dat nu het zonlicht zag
plannen groeiden
maar tijd en geld
snoeiden hun bloeien
met wanhopige groet wierp jij
het boeket de hemel tegemoet
ik heb de bloemen
in armoe opgeraapt…
vlindertje
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.208 van de faam
Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen
Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet
En pompt zijn vleugels vol met bloed
Hij vliegt verzekerd over de heg
Zoekend naar zijn levensweg
Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon
Die hij als rupsje om zich spon
Hij laat zijn verleden achter om te groeien
Om tot een vlinder uit te bloeien…
knagende herinnering
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.135 de winter wordt lang
killig nat grijs
met zo nu en dan
misschien onschuldig wit
de lente was
pas nog
broeiend heet
en om te steunen
de tijd daartussen
behoorde ’t frisse groen
en ‘t kiemende verlangen
van beloofde bloei
nu verbleekt reeds weerspiegeling
in plassen herinnering
rimpelen vervagende beelden
pijnvolle…
Je lichaam
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.585 Voor anderen vanzelfsprekend
Niet meer dan normaal
Voor jou slechts een hoop aan het
Einde van dit verhaal
In de bloei van je leven
Klinkt als een cliché
Zoveel kansen zoveel ideeën
Alleen je lichaam werkt niet mee
Beperkt in je doen en laten
Toch geef jij niet toe
Het zoeken naar een balans
Naar het wanneer en hoe
Niet zielig…
’t herhalende verdriet
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.272 de zachte huid van jeugd
beetje bij beetje afgepeld
en toch weer overwoekerd
gevormd tot een harnas
doorploegd van littekens
toon ik mij jou
trotseer bijtende winden
ruw als beton het oppervlak
enkel nog in ’t verborgene
bloeien wat bloemen
pijn doodt de mooiste vogel
gebarsten door het vuur
de aarde in verdroogde voren
wacht zaad…
van dag noch uur
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 634 het veld
in onbeslapen lijnen
nodigt me uit tot verte
tot vergeten wat dichtbij lag
en zich niet beschrijven liet
wellicht probeerde ik geluk
als woord
wie hield me immers tegen
om op te gaan in lichte zinnen
rozelaars
en herschreven stillevens
- de lucht is schaduwloos
en, zoals dat gaat, in bloei -
zo anders dan de…
Een drempelloos ontmoeten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 laat mij de idylle
dromen van een wereld
vol schonen als
mensen zonder oordeel zijn
waar ogen spreken
en de lach een
drempelloos ontmoeten is
omdat iedereen je mag
in krachten bundelen
kunnen talenten groeien
zal de grond in duurzaam zijn
gewas en bloemen laten bloeien
geef mij nog even tijd
voordat de wereld in de afgrond
van…
Geschonden groei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 140 Uiteenvallen, vergaan en bederven
heeft zijn wijsheid, de scherven
die men samenvoegt, de grootheid
van versmolten delen, lijkt anders
dan ze samen waren, leidt tot een
nieuw geheel, gesnoeide echo’s
van vervallen koninkrijken, brengen
tijdperken van bloei en wat niet
meer is, gaat niet verloren, de kern
van de essentie te vergelijken…
Beleven van het zijn
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 het landschap
is niet meer alleen
ik voel het weer langs
bast en takken strijken
hoor het koren rijpen
in het zengen van de zon
ik loop niet
want de paden voeren me
langs bos en heidegrond
waar ruizelen en ritselen
alles vertellen over groei en bloei
van verleden in heden tot nu
er is geen scheiding maar
slechts eenheid in gebeuren…
Een gewone spier?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 134 Ik schuif de grendels dicht,
van zeven kamers in dit hart,
er bloeien zeven rozen in dit hart,
voor elke kamer een, ontstaan
in doornen, zonder kleur, er
druppen kaarsen in dit hart,
warmte en licht geeft er geen,
ik zet de rozen voor elk gezicht,
die ik ontmoette in de ruimten, zet
de vensters en de deuren op een kier,
zuiver zuurstof…
Ansichtkaart van Lente
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 255 Gefotografeerde bomen
vertalen jouw zwijgen
energieker in de knoppen
dan mijn eigen loze woorden
Lente groeit in oerbos
jouw leven bloeit in mij
hoopvol en verwachtend
als een veulen in de wei
ik laat je niet meer los
in mijn innerlijke zon
overgoten droomrivier
tot aan de doordeweekse einder
komen sprookjes tot bloei
vol bloesemen…
De hazelaar
gedicht
3.0 met 18 stemmen 12.020 Trillend dwaalt van boven
't fijne wolken los;
en met bloei bestoven
in het naakte bos
blijf ik in een beven
teruggehouden staan,
en ik raak nog even
't donker stamhout aan.
----------------------------
uit: 'Het Veerhuis', 1980.…
Vrij met mij
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.930 Kom, kruip lekker bij mij in bed
warm jezelf aan mijn hete lijf
ik heb de wekker niet gezet
maar ik wek je rond een uur of vijf
Om vervolgens de zon tegemoet te zoenen
jou te ontvoeren in het licht van de dag
heerlijke liefde in de kinderschoenen
te laten bloeien zolang het mag
Deze passie heb ik nog nooit gevoeld
dus twijfel nooit aan…
Voor de overlevenden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 732 Hier waart weer de dood
die met onredelijk gemak
levens wegblaast uit de bloei
als omgeknakte bomen
waar splinterrafels pijnlijk
snijden in de natte huid
van de overlevenden
die verweesd treuren
op een onbekende plaats
schijnt windstil de zon
elders, ver uit deze buurt
wijl het hier blijft stormen
ooit zal zij weer opkomen
om leegte…
Maagdelijk in verwachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 liefdeloze tijd
het palet vol stof
de felle kleuren
somberen een zielloos dof
het linnen
is nog onberoerd
maagdelijk in verwachten
dan schetst het licht
weer voor het eerst
kruipt schaduw uit de nachten
een compositie
van zwart wit
waarin al kleuren groeien
de winterslaap voorbij
het leven op dit schilderij
zal eindelijk gaan bloeien…
En de toekomst positief
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 276 De aarde slechts
Een kraamkamer
Voor de mens
Als boegbeeld
Van het grotere
Plan - positieve
Mensen die zichzelf
Ooit als pluisjes van
Een paardenbloem in
Ruimteschepen door het
Heelal zullen blazen,
Om ver weg, op prachtige
Bewoonbare plaatsen,
De mensheid pas echt
Tot bloei te laten komen
Inspiratie: column Daniel…
de schaduw van water
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 kromgebogen wilgen
tussen eindeloos verbolgen riet
het water deint tot kringen
waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud
vol koudgebleven
rillingen
daar verglijdt de tijd tot ooit
want niets heeft nooit bestaan
we gaan, we groeien en de bloei van toen
blijft glanzen
langs haar eigen baan
de nimmerzat van weten -meet zich
met de…