Alle inzendingen over Boerderij OR Natuur

Kuilbalen, Staat er eenvoudig Zwart op wit In het halfhoge gras Voor de boerderij Waar mensen wonen Die we nog nooit Hebben gezien - Achter de gevel Woont een raadsel - Deze dag, Elke dag…

Een kind dat opgroeit op een boerderij Blijkt goed gewapend tegen allergenen Het kan zich daar van jongs af al in trainen Ikzelf ben niet van allergieën vrij En welke ik als ernstigste beschouw Die doet zich nu juist voor bij Boer Zoekt Vrouw…

Het lammetje dartelt O zo lustig blij en vrij rond de wei van de boerderij Hoezee het is weer mei, zingt het boertje vrolijk en blij: Dra weer 25 kilo shoarma derbij.…

Boerderij is weg, maar het model verbreidt zich in de ontmoeting. De ronde tafel, het luisteren naar elkaar, het ieder helpen. De echte liefde voor en van de mensen en hele kosmos. Sneller dan het licht verspreidt zich het model van pure liefde.…

De grijsheid benevelt het landschap, slokt huizen, boerderijen, bomen op. Het geploegde land berust in voren, sneeuw, hagel, overgavevlaggen in top. De zwarte kraaien krijsen contrasterend met aanzwellend geluid op de snelweg. De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg.…

tussen grijs en grauw brengt één ijspauw kleur in de morgenstilte.…

sierlijke vleugelslagen maken hevige wind een bruinwitte schicht raast sneller dan het licht Om dan even te zweven, beter dan een vliegtuig enkel wat wolken belemmeren zijn zicht als jager geboren, hangt hij hoog in de lucht Om plots dan in zee te vallen echt doelgericht na weinige tellen schiet hij omhoog met tussen zijn…

o, moeder natuur rein en zo puur de wind en de zee spelen gedwee met aarde en zand scheppen een band de zon en de maan een storm of orkaan bloemen die bloeien dieren die stoeien ze laat alles begaan een hemel op aard is er ontstaan!…

Geef mij de regen een zomerregen waar ik nat kan worden liggend in het gras Laat mij wachten op de regen van de ochtend tot de avond Ik zal wachten als de bladeren van bloemen waarin ik de samenhang kan zijn met alles een ontkiemen een belofte voor de volgende dag Dan zal ik drinken van het water Dan zal ik dichter bij de aarde…

overal is braak van landschap boerderij natuur pleinen geschiedenis vaak nog in wording nauwelijks nog kristal geen vorm in herinnering men ziet 's anderen daags aanleg van grote leegten voor de toekomst grote kantoren glas grote planten men wurmt zich door storm en wervelwind glazen draaigevallen die mensen vangen onzichtbaar daar…

Ze loeit een paar keer hard op de boerderij en zet dan de aardappelen op het vuur.…

Voor mijn vader Eelt op je handen Eelt op je ziel Toen er alleen Vermoeidheid en Nauw'lijks vreugde Nog te ontdekken viel…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Het oude van dit land Oma met de breistokken Opa aan het werk De pastorie Het café na de mis Katholiek zijn Of anders Het gekissebis Het dorp De boerderij Verfijnde mensen De elite De stad Nu is iedereen vrij Vrij om te denken en te geloven Er is een kaars die zal doven…

boerderijen met gulle hand over het oude land uitgestrooid een beekje een hooiberg een tractor in de verte koeien vredig zonder doel van het ene hier naar het andere op het centraal station fiets gejat en nee ik heb geen euro is er gelukkig weinig meer van te merken --------------------------------------------------- uit: 'Planeet…

de weg is recht in Hebrecht het gehucht onder de hoge lucht de stilte is echt het waait lekker alleen een specht een landbouwtrekker boerderijen akkers, gras bomenrijen waterpas langs die ene weg ik verder rij Hebrecht is alweer voorbij…

de lange schaduw van een monnik de schone was die buiten hangt het dak vol gaten na de wervelstorm verweerde muurtjes naast een verlaten boerderij in de zon sporen slechts van menselijke aanwezigheid kijk traag aandachtig naar die verstilde langzame leegte…

(uit mijn zustertijd) zuster in huis zij loopt op ervaren voeten menig keer geveegd villa, rijtjeshuis of boerderij iedere keer een ander verhaal andere zorgen verpakt in ieders eigen taal voor korte of langere tijd Magda Haan…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

Toen Judith Holofernes' donker hoofd Zag in de tent op 't gouden praalbed stil, Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil En 't oog van laatste leef-glans was beroofd, Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt, Veilig bezittend wie zij 't leven nam, Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk het ochtendrefrein Van vogels die het licht weer zagen Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan mijn…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

och, ranke stengel omringt door groene schilden je groeit en bloeit zo recht omhoog. zoekend naar licht wijst je bloem met gele kroon, bereidwillig naar het oosten. een hart van goud met duizend draden, gesponnen echt ragfijn, kunstwerk van jewelste, je mag er best wel zijn. zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten…

veel lichter als veder dwarrelend in blauwe lucht een losgekomen pluisje geniet van zweven speurt naar goede aarde op zijn eenzame vlucht door speelse wind wat verder afgedreven... strandt op rotsgrond in de luwte het voelt meteen, dit is niet mijn thuis beseft zijn lot, maakt een kruis mijn leven is sterven op het zwarte gruis...!…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

ergens langs de waterkant tussen het hoge riet kun je vredig wegdromen helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting…