Alle inzendingen over Bom- plant

de wind speelt een symfonie met de bladeren in rake noten de wind raakt de boom zichtbaar zodat ze plots huilt van het lachen de wind wiegt als een moeder takken in slaap totdat de boom droomt de wind staakt haar wilde bui de boom komt tot rust de laatste noot valt…

die ik krijg om te leven, buiten de benauwde muren in die ruimte voel ik dat de bomen mij omarmen met een licht dat hen tot bomen maakte ook zij zien mij in een ander licht…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

Boom onder de bomen. In volle bloei met oneindig veel gekleurde kaarsen Je bent het waard aan jou een gedicht op te dragen. Jij spant met je kruin de kroon!…

" Wees nederig zoals een boom wiens takken omlaag hangen door de zware vruchtenlast. Het is juist de dorre boom die hoog uitsteekt In lege grootspraak "…

vellen in een klein bos, naast de dijk besloot hij de wijze boom zijn simpel verhaal te vertellen de boom was niet dom luisterde aandachtig vond zijn gedachten krom de bijl niet waarachtig de man zweeg toen plots besef kwam eindelijk echt vergat zijn menselijke trots liet de boom aan een specht.…

orchidee klein plantje prachtig paars gespikkeld sta je bloeiend daar wildgroei…

Het heeft haar goed gedaan de haren gewassen in kleur en gekort zelf lang in bad lekker opgedroogd en vooral mooi opgemaakt ze gebruikt de beste merken ze kijkt niet op een cent ze wil mooi zijn voor haarzelf, vrouw en vent en voor het kind, dat voorbij rent ze is een openhartig type maar wel gesteld op haar privicy waakt daarover als…

Ik begin opnieuw mijn leven te stekken: groen – om uit te delen.…

in het prangen wrijft het dringen het omhelzen open dat te knellend is, en drukt, en breekt een leegte aan waarin de ruimte zich ontvouwen wil, en zuchtend zich ontvouwt. zo herinnert zich het bloeien dagenlang het prangen nog in het licht dat nu in nachtblauw open flitst.…

De bomen. De hangende bomen zwaardonker de halsreikende bomen zeefzonnend. Het bospad. De grazende zon de strelende bermen wiegende struiken de aarde zo geworteld. De lucht. Verstrooide vlinders harsbrokjes gloeiende bladerknoppen het geluid van vleugels blauwbleke splinterogen. Dit bos.…

Ik ben heel blij Doch 'k weet niet waarom, 't Hart van mij, Klopt bom, bom, bom. O! alles blinkt, En trilt en beeft, En mijn ziele zingt, En droomt en zweeft. O! ik ben zo blij, Van blijdschap dronken. Doch wie heeft mij Deze vreugd geschonken? Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

Braakbal, struweel, stuifzand, haaksnavel, kop asgrijs, grondwaterstand, imitatietalent, showmaskerdier, rozenkevertekort, libellen hier kikkersprongen daar, kruidachtige plant, verzuringsgraad, duinriet, zandzeggestand, opprikgedrag, eendagsvlieg, lokroodsier, hommelmaaltijd, hagedissensluiptocht, neerslagvervuiling, spitse muizenvluchten,…

Ze was er niet, haar stoel stond leeg, de planten al heel wat dagen droog. En waar was de kanariepiet? Toen pas zag hij het briefje op de tafel: ''Ben even weg, het kan wat langer duren; de katten zijn bij tante Lize." Het kwam niet onverwacht maar toch te snel. De pijn zou nog wel langer duren dan de tijd die al verstreken was.…

Het wordt al nacht en toch blijf ik ik ga niet meer ik wacht Als de koele schaduw van mijn leed nog koeler wordt zal ik nog wachten Als de bladeren vallen en als zand de ware grond verbergt en geen plant nog groeit zal ik nog steeds wachten Als een mooie roos wanhopig treurt na haar bloei zal ik nog langer wachten Als de wolken…

warm was de aarde die zwart rulde toen jij de potten vulde met lentegevoel je lach omhulde scheutig de eerste groene krullen in het al spruitend gewas je kende hun kleuren rook bijna de geuren in het planten van de blauwe druif zo waren de jaren maar dit keer zal het anders zijn met de pijn van een nieuwe geboorte…

de Maasche Sluizenaren nog na Schiedamsch stokerijen Vlaardingsch schellevispeekel verlopen haringvisserij zo polderig landerig zo vol van uitzicht blik op verre verten zichtbaar grassend land kassen groene plant tuurt ter overzijde pernisse pijpen oliepluimen bij u de Waterweg door 't land men ziet de Watersnood vanaf de wallekant…

Toen veegden zij hun traantjes af En plantten bloemen op het graf.…

hij heeft het beet zijn podium, zijn forum niets anders dan decorum voor de man die woorden plant en dan een zaal in slingert met de ingehouden woede van een diep geraakte mens zij, de anderen, aanhoren bekijken zichzelf gegeneerd en proeven de waarheid bloedend op hun veel te witte zakdoeken waarmee ze vrije doortochten en andere beweging…

Ooit gezaaid als een plantje liefdeloos neergezet in de vensterbank met te veel water om droog te staan en te weinig om volwaardig plant te zijn is haar beeld getekend met een kunstig cracquelé gebarsten door de weerstanden die ze ondervond als ze anders groeide dan gewenst Haar bladeren scheefgegroeid in haar dagelijkse zoektocht…

In mijn pen is dezelfde kracht aanwezig die bloemen en planten doet groeien,... God heeft mijn diepste wezen geraakt Ik voel mij een pelgrim op zoek naar het oneindige een innerlijke kracht die ooit het heelal in beweging bracht.…

ik leg jouw naam in blauwe krullen op het parelmoer papier strijk voorzichtig als was het perkament mijn hand over het vel ik blaas jouw naam in witte krullen over de bloeiende zee die eindeloos zal golven tot daar waar ogen de einder raken ik plant jouw naam in rode krullen rond de oude plataan waar lelietjes der dalen hun kopjes…

De dood is een omhelzing van de wind, ook voor een pad op zijn tocht,waarvan de vleugels zijn vergaan tot plant, geëtst in steen, een zwart altaar waarvan in ‘natura‘ niets in onbruik is geraakt.…

Boven mij rusten de anderen, de avonden Die zich met afgetrapte schoenen in mijn ziel Planten en modder doen opspatten uit de voren Van mijn melancholie.…

ontlast u van de haargel in kale levens, de zaterdagse wasbeurt van uw auto, de zondagse plant- en tuingewelven, de kater na het kotsen, het lied van de huilende buurman, de streep in ondergoed, de belastingdienst, reclamefolders, huis aan huisflora, uw prangende vraag onthaast u er is tijd om de ijzers van de dood in te vetten, de…

Ze draagt in haar hart een lampion , met duizend mooie kleuren met kralen, geel en helder rood versiert zij steeds haar dag op blote voeten door het huis en steeds een gulle lach als ze in de knoppen knijpt die uit de planten komen verschijnen er onmiddellijk bloemen aan en gaan er vlinders dromen als ze koekjes eet verandert het huis in…

Geen plant. Geen mier. Geen oceaan. Wrijf uw ogen uit en zie een wonder! Druppels stromen uit de keukenkraan.…

en de ouderen zingen we zijn altijd we zijn altijd over de hemel vliegen vogels we zijn altijd altijd altijd buigen de hoofden en zij en zij en zij daar priemen vingers en wij wij zijn altijd altijd en zij planten de zaden kijken naar vogels en zij en zij en zij wij verschudden het kussen en priemen onze vingers maar zij en zij zijn lui…

Ik zie planten en dieren, die ik zonder ze te kennen ken. Versteld sta ik van druppels die lekken uit de keukenkraan. Verwonderd kijk ik naar knoppen, die klaar staan voor de lente. Vogels hoor ik in de lucht die samen naar het Zuiden gaan. Mijn hart hoor ik kloppen zonder dat ik zelf klop. Ik hoor mijn adem ademen.…

In de hitte van zomer, buigt' lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen…