Alle inzendingen over Bouwen aan jezelf

Jezelf doodlachen is feestelijk. Lachen om de dood, maakt leven licht.…

Dirigeren is de juiste slag te slaan de juiste toon te zetten met de compositie met de uitvoerenden met jezelf met en voor het publiek met ieders ziel, zaligheid en kundigheid Dirigeren is elkander raken!…

voor de vroege vinder van een vrolijke vlinder fladder, fladder, fladder vind voor jezelf een ladder klim vliegensvlug omhoog tot in de regenboog en verwonder je over de vlucht van de kleurrijke dagpauwoog…

Was het daarom te doen, niet voor jezelf maar voor: anderen? Lieve Tijn, LAK- kanjer RIP lieverd!…

: ‘O Kees, bid voor jezelf en voor die knaapjes!’…

is iets moois het bloeit door het verlangen om jezelf te willen delen met die geliefde ander de band die zo onzichtbaar lijkt jullie harten samensmelt is het kostbaarste geschenk wat je je maar bedenken kunt…

De vrede Begint Bij ons Zelf Als iemand overleden is Zeggen we Vaak als groet: Rust in vrede De vrede Begint bij Ons Zelf Mijn wens voor mijzelf en iedereen: de vrede in jezelf te mogen vinden…

Mijn hoofd, een rots vol letters daar hak ik woorden uit dat zijn soms fraaie spetters zodat ik zing en fluit Dan start ook het polijsten elk randje dat verdwijnt ze zijn om in te lijsten juweeltjes, zo het schijnt Zo bouw ik aan mijn hoogmoed kom van een koude kermis thuis waarschijnlijk zoals reeds bevroed blijkt het slechts kolengruis…

zon een vleugje wind klein veegje glinsterende regen is alles waar een kind mee kan leven door buiten te zijn een heerlijke wereld om met eigen ogen zo in te drinken kleine stappen om de ontwikkelingen te kunnen behappen een verzadigde zucht als dit alles genoten is dan komt de rust om met alle elementen een droomwereld te bouwen…

lichtvoetige bewaarster van mijn vaders donkere ziel en van mijn lichaam ik zie je dromen en zingen je beleefde in gedachten romantische reizen naar het “Land des Lächelns” maar je maakte Apfelkuchen en ging voor ons te voet naar de markt we mochten over je meubels lopen en in je woonkamer tenten bouwen je was er je bent er…

Al zou ik een hek bouwen om de muren van mijn huis Je blijft me achtervolgen, ook al is de deur op slot.…

Een aspergeboerin uit Zuid Brabant Bezig met mensonterende praktijken Wist na vele boetes nog niet van wijken Wat komt door haar botte boerenverstand ’t Is beter voor haar aspergekwekerij Het om te bouwen tot een “kaal”plukkerij …Op een aspergeboerderij in Someren in Brabant hebben vijftig Oost-Europeanen onder mensonterende omstandigheden…

Maar verlies nooit het zelf vertrouwen en vindt in het juiste evenwicht, het heden terug, wat voor je ligt om daaraan ook te willen bouwen.…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

Als vriend wil ik je begrijpen in zwijgend vertrouwen dat we zonder niet verder kunnen dan steeds op elkaars steun in vriendschap te bouwen.…

ze waren verwachtingen doordrenkt van rozengeur vol open deuren naar de toekomst met de schone schijn van als en dan maar het was een sprong naast het gat in de lucht recht in de geslepen messen van wat het noodlot leek maar eigenlijk gewoon de realiteit die zich niet weg liet dromen rest de repeterende vraag: hoe desillusie om te bouwen…

Een boodschap om een visie te bouwen. Nu schaats ik weer over het ijs, Op Hem is het waarop ik zal vertrouwen, En niets brengt mij nog van de wijs.…

Ik weet ook, dat ik altijd op jou bouw: in stilte en spreken. Daarom heb ik mijn geluk en glans behouden! Wat er ook komt. Er is niets, wat mij van binnen ècht zo raakt!…

De dagen van mijn Leven gevuld met Bouwen, constructief Bezig zijn, kloven Te overbruggen Van menselijke Onvolkomenheid Probeer er voor Te zorgen dat alle Delen vast in elkaar Zullen steken - Maar kom er langs Wegen van sneuheid En somberte op uit Dat ik in mijn Leven vooral Losse schroeven Heb gekocht, Waar de vaste…

Ik heb nooit de grond onder mijn voeten gevoeld Ik heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven…

Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen. Ook kunnen we virtuele webben maken. Mensen laten de mensheid hangen. Aan een zwakke zijden draad.…

Eindelijk is er een accepteren dat ik alleen maar toch ook saam in gedachten, door het raam ben bij elkaar, met iedereen hoewel niet echt, maar wat is echt fysiek contact, of in het zaad, nog ongezien en ongelaten veel méér contact daar, alles is ineen daar uiterst fijn structuur aanwezig, is er bezig, op te bouwen te ontvouwen…

Sterke wortels zijn nodig om een leven op te bouwen. De sappen van de liefde moeten de kruin kunnen betoveren. De liefde groeit tot er sterke takken komen die worden beloond met twijgen. Als het meezit, krijgt hij vruchten waar hij eeuwig zal voor vechten.…

Doch met daadkracht en vertrouwen vind het zijn weg om weer te kunnen bouwen. Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht. Een toekomst die naar je lacht en je innerlijke pijn verzacht.…

Op zo'n vriendschap kun je bouwen. Misbruik je vriendschap dan gaat het vertrouwen weg. Dan kom je heel alleen te staan. Terwijl het toch wel veel fijner is je levensweg met vrienden te gaan.…

Op jezelf. Rust roest immers!…

want jij had jezelf lang ergens begraven tussen spijt en hadjemaar en wat zo mooi had kunnen zijn En toch - je zag jezelf niet zoals jij danste met de wind zo ik jou zag - een koningin met vingertoppen in de wolken hoge hielen opgestoken en met emmertjes vol zand veel groter dan jij ooit kon zijn zag ik steeds weer hoe mooi jij danste…

Je ligt als LAIS met waaier en kroon jezelf te verlaten: ik geef je de parel, je hebt het bereikt.…

Het vroeger krijgt opeens weer kleur je doolt dan weer door wat geweest is en waant jezelf weer in die tijd en ziet het ook niet als gemis. De tijd van vroeger gaat weer leven je houdt jezelf die spiegel voor maar dat het nooit meer terug komt dat heb je niet zo snel meer door.…

op de rem, voordat jezelf en anderen in de vernietiging helpt.…