Alle inzendingen over Canadese dichteres

. -------------------------------------- Jo Govaerts is een Vlaamse dichteres die op veertienjarige leeftijd haar eerste dichtbundel publiceerde.…

Ik heb mijn oren niet geloofd maar wel de prullenmand gedregd een peuk, die stonk terstond gedoofd Werd mij een kool - ik redeneerde dat ik dit verre prefereerde boven uw jonge en begeerde begaafde dichteres gestoofd.…

De woorden, hoe relatief als dichteres. Menselijke woorden glijden voorbij lege, holle klanken lijken stiltes te roepen, om antwoorden te vragen.. die voor elk kwamen. De letters, de cijfers...alles is zo relatief. Eén lief, één leven verbaasde mij toen, nu het scheen alles volledig te geraken in diep stil zwijgend wezen.…

Zij leidt de dichterschaar Van 't Vaderland, voorwaar En Vlaanderland, nietwaar 'k Heb medelij met haar Want één ding zit me dwars Als Neêrlands dichteres Had lichtgewicht miss Lieke Te weinig in haar mars Zij is meer dan een 'zes' Maar ging niet polemieke…

Mijn oeuvre, vind ik, is zo slecht nog niet, dus is het ook wel leuk een keer te horen dat het een jury ergens kan bekoren. Maar nee hoor, want ik kreeg tot mijn verdriet, alweer niet de Nobelprijs toegewezen. Ze zullen deze site daar toch wel lezen?…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

Graag groet ik u nog allen even voor het slapen gaan, dat heeft Alice Nahon mij ooit eens voorgedaan; en wat de criticasters ook maar zullen zeggen: ik hoef ’t waarom toch hier niet uit te leggen? Dus, lieve mensen, goede nacht en slaap maar fijn, Dan zal ook morgen wel een mooie dag weer zijn.…

Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

hier mag ik blijven aan de Dombrug over de Zwarte Nete de kleine beek van oost naar west het zicht op weelderig grasland waar Canadese ganzen langzaam grazen en winnen van het trage vee om dit lieve laagland om de schoonheid en de troost om de hoge hemel blauw naast witte wolken om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare om de angst…

De dichteres beschreef velerlei zuivere getuigenissen en stak haar borst vooruit.…

Degene die naast me staat is stil van geest. Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen. Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in dichterlijk smartelijk gedachte: onverklaarbaar!…

Dat is uit Canadees onderzoek gebleken (Bron: De Standaard)....…

(Do not stand at my grave) (Bewerking van de briefkaart versie, rekening houdend met de in een interview in 2000 voor de Canadese radio opgelezen originele versie) Sta niet stil bij mijn graf en huil Daar ben ik niet; ik lig niet in die kuil.…

herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig bevonden werden door het systeem alom stilte pijnigende gedachten de adem stokt een brok in de keel mede om onze bevrijders die hun leven gaven om ons te bevrijden van de tirannie onze bevrijders de Canadese…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

Daar is hij voor zijn opponent verschenen en W. deWit (die Canadese pleepot!) die trof die Limbo op z’n zachte G-spot Verdient nu geld met workshops, presenteren, de GVR komt mensen motiveren, waar niemand staat te trillen op de benen…

- en eenmaal thuis, weet niet waarom ik doe geen lichten aan maar blijf, verstijfd naar de vloer onder mijn voeten staren en voel hoe de Dood naar mij kijkt, zoals een kind naar de laatste rode kers hei dichteres, laat nú horen één leuk vers……

vreugdevuur van de dood - het leven gaat er na de dood niet op vooruit - keert zij haar gezicht naar de barsten van alledag de flakkerende veelheid van het leven kiert tussen haar woorden door zij ziet en schrijft alles op haar woorden baden in welige zomergloed het licht in haar ogen werd niet gegund zij heeft gezien en geschreven de blinde dichteres…

toen door naar schilderijen keek werd zij gezien door koot een schilder die zoals het leek dr mocht ze was een stoot die schilder koot bekoord door door vroeg waar ze van bestond ze zei ik draag gedichten voor ik schilder met de mond dit schept een band zei hij terstond hetgeen ie toe wou lichten hij vroeg daarom hoe zij het vond dat…

Ik kan jouw prachtige gedichten niet beantwoorden met een reactie misschien is zelfs mijn kleinste ik geknecht aan een dichterlijk antwoord voor zover mijn woorden in gedachten reiken, iets bereiken van die rijkdom aan innerlijke emotie van jouw moderne stijl, van pure gevoelens in woordvorm waar blijf ik achter met mijn kleinood en…

Zij drinkt uit regendruppels dromentranen en met een parodie over haar liefde sluit zij de dag maanlied minnend.…

Als ik dan ineens de drift kreeg om een nieuw gedicht op te schrijven, dan greep ik naar mijn pen en notitieblok en ik schreef maar wat heen en als er dan een geheel en iets nieuws te lezen stond, dan had ik toch iets te vertellen wat nieuw en waardevol scheen.…

zij had alleen haar stem te bitsig aangetrokken Coba Naaktgeboren is zeer volbuikig overtrokken publiek is zich ter plekke wezenloos geschrokken na de eerste uit de hand gelopen strofe weggetrokken…

Een dichter was je net als ik, geen dichteres en lange tijd was je hier onbekend. De wetten van je vader teên die swartmens hielden ook jou apart – van ons met name. Totdat je werk, dankzij Mandela, eindelijk openging. Wij zijn familie, hebben voorvaders en strijdbaarheid gemeen, wij spreken zustertalen.…

Ieder zingend als dichteres. Duisternis is afgenomen. Gevleugelde vliegjes. Een vreugdevolle lach, En troostende wiegjes. Soms met een radslag. Zo betoverend zijn de nachten, Waar bellende elfjes komen. Verdriet en leed verzachten. Zo ssssssst slaap en ga dromen.…

O, dat ik ooit nog eens een vers met o beginnen mocht, dat het dan ongezocht een ode werd waarin zeg maar een dode dichteres tot leven kwam ofwel een warm lief lijf tot marmer werd waardoor voor wie daarvoor gevoelig is een adem ging als was het leven nu voorgoed betrapt.…

Op straat zegt een man in zijn telefoon nee zegt niet schreeuwt wie denk je eigenlijk, haalt adem, ziet mij staan, wie denk je dat je bent met je goede manieren zogenaamd die rijke vrienden van je met je vol geplande week je goede baan zijn stem breekt het toestel open die vrouw rolt ineens half over straat, half aangekleed, mascara uitgelopen…

Ze treuren ook erg in het dierenrijk Van slag zijn olifanten, octopussen De kikkers zijn elkaar als troost aan ’t kussen Een slang geeft slissend van zijn droefheid blijk De Oppergrazer daagde, kwam je kapen Nu mag je droomloos, zonder weerga slapen…